Osmanlı Mirası ve Yeni Dünya Düzeni

Bu çalışmada altı asırlık büyük Osmanlı İmparatorluğunun kültürel, siyasi ve ekonomik mirasının izleği sürülmekte ve günümüzde Yeni Dünya Düzeni olarak isimlendirilen yapının bu mirastan ne yönde ve nasıl etkilendiğini analiz etmeyi hedeflenmektedir. Ayrıca günümüz siyasal konjonktürel yapılanmasına meydan okuyucu bir olgu olarak küreselleşme ile dünyaya nizam verme ideali ve iddiası arasındaki korelasyondan hareketle, bu argümanın ne ölçüde gerçekçi olduğu Osmanlı’yı sona erdiren nedenler bağlamında irdelenmiştir.

Ottoman Legacy and New World Order

In this study, the main trajectories of the Ottoman Empire, which had longed lived during the six centuries, and its cultural, political and economic legacy have been followed. However, it has been aimed to analyze the influence of the Ottoman legacy over the New World Order as the recent socio-political system. This study also tries to establish a direct correlation between the globalization as the challeging phenomena of the existing world system and the ideal of the hegemony for the world under the rules and hypothesis of the world system analysis. Lastly, this study elaborates the main deficencies and shortcomings of the New World Order within the context of the reasons which lead to end the Ottoman ‘dream’.

PDF

___

Juan Jose Palacios, 2004. “Corporate Citizenship and Social Responsibility in a Globalized World.” Citizenship Studies 8(4): 383-402. 29.03.2006.
Kiyoteru Tsutsui, “Global Civil Society and Ethnic Social Movements in the Contemporary World.” Sociological Forum, 2004, 19(1): 63-87. 27.03.06. http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=12513820.
Donatella Porta, “Globalizations and Democracy.” Democratization, 2005. 12(5): 668-685.
Edward A. Tiryakian, “Puritan America in the Modern World: Mission Impossible?” Sociological Analysis, 1982, c.43, sy.4, s.351. 28.03.2006. http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=sih&an=17590722.
Norman K. Swazo, “Primacy or World Order? The New Pax Americana.” International Journal on World Peace, 2004, c.21, sy.1, s.15. 09.04.2009, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=sih&an=14930245.
Anthony A. Leiserowitz, Kates, Robert W. ve Parris, Thomas M. “Do Global Attitudes and Behaviors Support Sustainable Development?” Environment, 2005, c.47, sy.9. 09.04.2009, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=18876954
World Development Report, Dünya Bankası ve Oxford University Press. 2006. s. 43. 26.03.2006. http://wdsbeta.worldbank.org/external/default/WDSContentServer/IW3P/IB/2005/09/20/000112742_20050920110826/Rendered/PDF/322040World0Development0Report02006.pdf
Drew Tiene, “Addressing the Global Digital Divide and its Impact on Educational Opportunity.” Educational Media International, 2002, c.39, sy.3/4, 09.04.2009, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=9039798.
William James Stover, “American Leadership: Doubt and Suspicion in the Face of Power.”International Journal on World Peace, 2001, c.18, sy.4. 28.03.2006. http://proquest.umi.com/pqdweb?did=126188691&sid=9&Fmt=3&clientId=46713&RQT=309&VName=PQD
Francis Fukuyama, The End of the History and the Last Man, New York: Macmillan, 1992.
Francis Fukuyama. America at the Crossroads: Democracy, Power, and Neoconservative Legacy. New Heaven and London: Yale University Press, 2006, s.xi.
Ann Swidler, “Culture in Action: Symbols and Strategies.” American Sociological Review, 1986, c.51, sy.2. http://www.jstor.org. 25 Şubat 2006.
Mehmet Tayfun Amman, “Sosyal Tabakalaşma ve Günümüz Fransiz Sosyolojisinin Yaklaşimlari”, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, 1995.
Mete Tunçay. “İdeal Osmanlı Yok (Açıkoturum, İlber Ortaylı yönetiminde)”, Cogito, 1999, sy.241.
İlber Ortaylı, Osmanlı Barışı, İstanbul: Da Yayıncılık, 2003, s.45.
Halil İnalcık, “Osmanlı Tarihi En Çok Saptırılmış, Tek Yanlı Yorumlanmış Tarihtir.” (İlber Ortaylı Söyleşisi), Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.25.
Cemal Kafadar, “İki Çihan Aresinde”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.42-43.
İlber Ortaylı, Osmanlı Barışı, İstanbul: Ufuk Kitapları, 2003, s.13.
Cemal Kafadar, “Ortaçağ Anadolu’su ve Osmanlı Devleti’nin Kuruluşu Özerine” (Ahmet Kuyaş’ın Söyleşisi), Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.71.
Nejat Göyünç, “Osmanlı Devleti Hakkında”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.88.
Klaus Kreiser, “Türklerde Akıl Var Mı? Napolyon Dönemi Avrupasındaki Doğu Tartışması Üzerine”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.95.
Hilmi Yavuz. “İdeal Osmanlı Yok (Açıkoturum, İlber Ortaylı yönetiminde)”, Cogito, 1999, sy.248.
Vahdet Keleşyılmaz, Teşkilatı Mahsusa’nın Hindistan Misyonu, 1914-1918, Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi, 1999, s.8.
Halil İnalcık, “Osmanlı Fetih Yöntemleri”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.121.
Ömer Osman Umar, Osmanlı Yönetimi ve Fransız Manda İdaresi Altında Suriye, 1908-1938, Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi, 2004, s.493.
Cornell Fleisher. “İdeal Osmanlı Yok (Açıkoturum, İlber Ortaylı yönetiminde)”, Cogito, 1999, sy.237
İlber Ortaylı, “İdeal Osmanlı Yok (Açıkoturum)”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.234.
Elisabeth Özdalga (der), Late Ottoman Society: The Intellectual Legacy, New York: Routledge Curzon, 2005, s.2.
Ekrem Işın. “İdeal Osmanlı Yok (Açıkoturum, İlber Ortaylı yönetiminde)”, Cogito, 1999, sy.19 (Osmanlılar Özel Sayısı), s.236.
Serif Mardin, “The Just and the Unjust”, Daedalus, 1991, c.120. sy.3, 29.03.2006, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=17384777.
Serif Mardin, “Turkish Islamic Exceptionalism: Yesterday and Today: Continuity, Rupture and Reconstruction in Operational Codes”, Turkish Studies, 2005, c.6, sy.2, 29.03.2006, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=17384777.
Heper, “The Ottoman Legacy”, http://search.epnet.com/login.aspx?direct=true&db=aph&an=3421435.
Mete Tunçay. “İdeal Osmanlı”, Cogito, 1999, sy.242-43.
Ahmet Davutoğlu, Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu, (19. Basım), İstanbul: Küre Yayınları, 2001, s.29.