Kütahya'nın Güneydoğusunda hayvancılık

Araştırma sahası Kütahya ilinin güneydoğusunda yer alır.1945km2 lik bir alanı kapsa-yıp,Altıntaş ve Aslanapa ilçelerinin tamamını,Kütahya merkeze bağlı 14 köyü ve Dumlupınar ilçesine bağlı 7 köyü içine alır. Halkın büyük çoğunluğu tarım ve hayvancılıkla uğraşmakta-dır.Tarım ve hayvancılık genelde babadan kalma klasik yöntemlerle yapılmaktadır.Sadece Altıntaş’ta kısmen modern yöntemler uygulanmaktadır.Hayvancılığın yöre ekonomisinde önemli bir yer tutmasının and sebebi doğal çevre şartlarıdır. Yörede hayvancılık faaliyetlerinin en önemli kısmını koyun ağırlıklı küçükbaş hayvancılık oluşturmaktadır.Havzada 100 nüfusa 443 hayvan düşmektedir.Yöre hayvancılığı genel olarak mera hayvancılığına dayan-maktadır.Havza içerisinde bütün yerleşim birimlerinde hayvancılık faaliyeti sürdürülmektedir.

Stock raising in the southeast of Kütahya

Research area is on the south east of Kütahya City. It covers a1945 km2 field; precisely, the whole of Altıntaş and Aslanapa town fourteen villages belonging to Dumlupınar Town. Most of Kütahya people live on agriculture and stock raising and it is generally done using the traditional methods.Only in Altıntaş, modern methods are partly used. The reason why stock raising has an important place in the economic structure of the region is the environmental conditions of the nature. Mostly, sheep are raised in the region. İn the plain, one hundred people have approximately 443 animals stock raising is generally done as pasture agriculture. İn each settlement place in the basın, stock rasing continues.

PDF

___

Ardel, A., Kurter, A. A. ve Dönmez, Y. (1969). Klimatoloji Tatbikatı. İst. Ünv. Yay. No. 1123, İstanbul.
Ardos, M. (1985). Türkiye Ovalarının Jeomorfolojisi. Cilt.2, İst. Ünv. Yay. No. 3321, İstanbul.
Darkot, B. ve Tuncel, M. (1995). Ege Bölgesi Coğrafyası. İstanbul Üniversi-tesi Yayın No: 2365, Coğrafya Enstitüsü Yayın No:99, İstanbul.
Doğanay, H. (1997). Türkiye Beşeri Coğrafyası. Milli Eğitim Bakanlığı Ya-yınları 2982, İstanbul.
Doğanay, H. (1994). Türkiye Ekonomik Coğrafyası. Atatürk Ünv. Yayın No: 767, Erzurum.
Dönmez, Y. (1972). Kütahya Ovası ve Çevresinin Fiziki Coğrafyası. İstanbul Üniversitesi Yayın No:1759, Coğrafya Enstitüsü Yayın No:70, İstanbul.
Erol, O. (1984). Genel Klimatoloji. Ankara: Erdem Büro.
Gökbilgin, M. T. İslam Ansiklopedisi. Cilt 6, “Kütahya Maddesi”. İzbırak, R. (1986). Coğrafya Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Bası-mevi.
Karaboran, H. (1984). Yerleşme Coğrafyası. Elazığ: Fırat Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi, Coğrafya Ders Notları.
Tanoğlu, A. (1966). Nüfus ve Yerleşme. İstanbul Üniversitesi Yayın No:1183, Edebiyat Fakültesi Coğrafya Enstitüsü Neşriyat No:45, İstanbul.
Tolun, D. B. (1977). Yerleşme Coğrafyası (Kır yerleşmeleri). İstanbul Üni-versitesi Yayın No:2275, Coğrafya Enstitüsü Yayın No:33, İstanbul.
Özey, R. (1993). “Serçeme Çayı Havzası’nın Coğrafi Etüdü.” Basılmamış Doçentlik Tezi, Marmara Ünv. Sosyal Bilimler Eğitimi Bölümü, İstanbul. Makaleler
Ardel, A. ve Kurter A. (1958-1959). “Kütahya ve Civarında Coğrafi Müşa-hedeler,” Türk Coğrafya Dergisi, sayı 18-19. İstanbul.
Darkot, B. (1955). “Türkiye’nin Coğrafi Bölgeleri Hakkında” Türk Coğrafya Dergisi, No: 13-14. İstanbul.
Tümertekin, E. (1994). Beşeri Coğrafya’ya Giriş. İstanbul Üniversitesi Yayın No: 3819. Edebiyat Fakültesi Yayın No:2466, İstanbul.
Tunçdilek, N. “Türkiye Köylerinin Yapısal Özelliklerine Toplu Bir Bakış.” Deniz Bilimleri Enstitüsü Dergisi, sayı:1.
Uzunçarşılı, İ. H. (1932). Kütahya Şehri. İstanbul.