A AYDIN, N. ARSLAN, G. BİM, N. KOÇAK, C. G. SAĞILTICI, Ç. GÜNDOĞDU, N. ÜNAL, H. ÖZKAN

Akut Gastroenteritli Olguların Başvuru Sırasındaki Bulgularının Ve Tedaviye Yanıtlarının Değerlendirilmesi,

Amaç: Akut gastroenteritler, hastaneye başvuru yakınmaları arasında sıklıkla yeralmakta ve tedavilerdeki gelişmelere rağmen yüksek mortalite ve morbidite oranlarıile seyretmeye devam etmektedir. Bu çalışmada Dokuz Eylül Üniversitesi TıpFakültesi Hastanesi Çocuk Acil polikliniğine akut ishal yakınması ile başvuran çocukolguların başvuru özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve yöntem: Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Acilpolikliniğine akut ishal yakınması ile başvuran 541 olgu [291 (%53,8) erkek]retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar yaş, cinsiyet, dehidratasyon varlığı vederecesi, tedavi şekli ve süresi, komplikasyonların varlığı açısından araştırıldı. Bulgular: Hastaların başvuru anındaki yaşı ortalama 4,7 ± 4,1 yıl (1 ay-16 yaş,ortanca: 3 yaş) idi. Otuzüç hasta (%6) kanlı dışkılama, 508 hasta sulu dışkılamayakınması ile başvurdu. İshal süresi ortalama 2,0 ± 1,6 gün (min:1- maks: 9 gün),günde yapılan dışkı sayısı ise ortalama 5,2 ± 2,9 (min: 3- maks:15) idi. Hastaların %70’inde (383 hasta) kusma yakınması da mevcuttu. Hastaların 206’sı (%38,4)hastaneye başvurmadan önce antibiyotik kullanmaya başlamıştı. Hastaların %84’ünde(450 hasta) dehidratasyon yok iken, %16’sında (91 hasta) değişik derecelerdedehidratasyon mevcuttu. Onsekiz hasta (%3,3) hastaneye yatırıldı. Yatış nedenlerielektrolit imbalansı, ağır dehidratasyon ve asidoz, ağır kusma, konvulzyon geçirme veailenin sosyal endikasyonu idi. Dehidratasyonu olan hastalara oral veya parenteralyolla rehidratasyon tedavisi verildi. Akut ishal yakınması ile başvuran hastalararasında kaybedilen hasta olmadı. Sonuç: Çocuklarda akut gastroenteritlerin büyük çoğunluğunu viral gastroenteritleroluşturmaktadır. İshal tedavisinin en önemli komponenti dehidratasyonun tespiti vetedavisidir. Bu nedenle tüm hastalarda biyokimyasal incelemeler yapılmamalı,antibiyotik tedavisi gerektirecek özellikleri olmayan hastalara ampirik antibiyotiktedavisi başlanmamalıdır

Anahtar Kelimeler:

Akut gastroenterit, çocuk, antibiyotik, dehidratasyon

Akut Gastroenteritli Olguların Başvuru Sırasındaki Bulgularının Ve Tedaviye Yanıtlarının Değerlendirilmesi,

Keywords:

-,

PDF

___

Armon K, Stephenson T, MacFaul R, Eccleston P, Werneke U. An evidence and consensus based guide- line for acute diarrhea management. Arch Dis Child 2001;85:132-142.
Pickering LK, Snyder JD. Gastroenteritis. In: Behrman RE, Kliegman RM, Jenson HB, editors. Textbook of Pediatrics. 17th ed. Philadelphia: Saunders, 2004; 1272- 1276.
Yurdakök K. İshalli çocuğa yaklaşım. Katkı Pediatri Dergisi 2000;21:94-104.
Alam NH, Ashraf H. Treatment of infectious diarrhea in children. Pediatr Drugs 2005;5:151-165.
Glass RI, Lew JF, Gangarosa RE, LeBaron CW, Ho MS. Estimates of morbidity and mortality rates for diarrheal diseases in American children. J Pediatr 1991;118:27-33.
Conway SP, Philips RR, Panday S. Admission to hospital with gastroenteritis. Arch Dis Child 1990; 65: 579-584.
King CK, Glass R, Breseee JS, Duggan C. Centers for Disease Control and Prevention. Managing acute gastroenteritis among children: Oral rehydration, main- tenance, and nutritional therapy. MMWR 2003;52:1- 16.
Sandhu BK. European Society of Pediatric Gastro- enterology, Hepatology and Nutrition Working Group on Acute Diarrhoea. Practical guidelines for the management of gastroenteritis in children. J Pediatr Gastroenterol Nutr 2001;33:36-39.
Johnson JE, Sullivan PB. The management of acute diarrhea. Curr Pediatr 2003;13:95-100.
Murphy MS. Guidelines for managing acute gastro- enteritis based on a systematic review of published research. Arch Dis Child 1998;79:279-284.
O’Ryan M, Prado V, Pickering LK. A millenium update on pediatric diarrheal illness in the developing world. Semin Pediatr Infect Dis 2005;16:125-136.
Phavichitr N, Catto-Smith AG. Acute gastroenteritis in children. What role for antibacterials? Pediatr Drugs 2003;5:279-290.
Reis EC, Goepp JG, Katz S, Santosham M. Barriers to use of oral rehydration therapy. Pediatrics 1994;93:708- 711.
Shaw C, Hampers L. Oral rehydration therapy in the acute care setting. Pediatr Case Rev 2002;2:180-188.
Snyder JD. Use and misuse of oral therapy for diarrhea: comparison of US practices with American Academy of Pediatrics recommendations. Pediatrics 1991;87:28-33.
Karadag A, Acıkgöz ZC, Avcı Z, et al. Childhood diarrhea in Ankara, Turkey: Epidemiological and clinical features of rotavirus-positive versus rotavirus- negative cases. Scand J Infect Dis 2005;37:269-275.
Kurugöl Z, Geylani S, Karaca Y, et al. Rotavirus gastroenteritis among children under five years of age in Izmir, Turkey. Turk J Pediatr 2003;45:290-294.
Şıklar Z, Ünalacak M, Dallar Y, Tanyer G. 0-2 yaş arası ishalli çocuklarda rotavirüs sıklığı ve risk faktörleri. T Klin Pediatr 2000;9:219-224.
Teach SJ, Yates EW, Feld LG. Laboratory predictors of fluid deficit in acutely dehydrated children. Clin Pediatr (Phila) 1997;36:395-400.
Yılmaz K, Karaböcüoğlu M, Çıtak A, Uzel N. Eva- luation of laboratory tests in dehydrated children with acute gastroenteritis. J Paediatr Child Health 2002; 38:226-228.
Mackenzie A, Barnes G, Shann F. Clinical signs of dehydration in children. Lancet 1989;2:605-607.