Anadolu’nun İslamlaşması ve Türkleşmesinde, Yesevi öğretinin yayılmasında büyük etkileri olan Yunus Emre’nin dini düşünce sisteminin incelenmesi ve araştırılması kuşkusuz büyük önem arzetmektedir. Bu bakımdan, onun pek çok yönüyle ilgili bugüne kadar yüzlerce çalışma kaleme alınmıştır. Ne var ki dervişlerin; müftü, müderris ve mollaların kendilerini, iç dünyalarını kötülüklerden arındırmaksızın namaz, oruç, hac, zekât, kurban; tesbih, seccade, hırka, taç, zikir vb. salt zahiri düzeyde kalan şekilsel dindarlıklarının eleştirisine dair şimdiye kadar araştırdığımız kadarıyla, bir çalışma henüz yapılmamıştır. O bakımdan bu çalışmada, Yunus Emre’nin farklı nüsha ve baskılarından oluşan Risaletu’n-Nushiye’si ve Divan’ında iç dünyasını/gönlünü, arındırmamış, organlarını kötülüklerden alıkoymamış ve salt dinin kabuğunda, şeriat makamında yani şekilsel aşamada kalmış ham softaların ahlaki düşünce ve duruştan yoksun dindarlıklarının eleştirisi irdelenmiştir. Bu yönüyle araştırma, alana yeni katkılar sunan, otantik ve özgün bir çalışma özelliğindedir. Doküman analizi yönteminin kullanıldığı bu araştırma neticesinde, Yunus Emre tarafından, dervişlerin ve zahir şeriat ehlinin özden yoksun, salt şekil ve görüntüde kalan dini tutum ve tavırlarının, din ve Tanrı anlayışlarının yerildiği görülmüştür.