Çeviri, bizzat kendi özünde birçok sorunu barındıran bir olgudur. Çünkü hiç bir dil, diğer bir dil ile bir takım benzerlikleri bulunsa da asla aynı ve özdeş değildir. Bu sorunlar, “Kur’ân’ın Türkçe çevirileri” söz konusu olduğunda daha da belirgin hale gelmektedir. Zira bu çevirilerinde genellikle kavram ve terim ayırımının yapılmaması, Arapça dil mantığı ile Türkçe dil mantığındaki farklılıkların dikkate alınmaması, müteradif ve mütegarib anlamların tespitinde yeterince özen gösterilmemesi, bunlardan daha önemlisi tespit edilmiş bir anlama yönteminin bulunmayışı en belirgin çeviri sorunları arasında yer alır. Bu nedenle Kur’ân’ın Türkçe çevirilerde bir anlama yönteminin olması ve bunun da önceden tespit edilmesi, mevcut sorunları asgariye indirme açısından önem arz etmektedir. Bu da ancak dilbilimsel anlama ile bağlamsal anlamanın birlikte kullanıldığı bir anlama yöntemi ile mümkündür.

Translation is a phenomenon that contains many problems in its essence, because, no language is the same and identical with another, although there may be a number of similarities between them. These problems are becoming more evident when it comes to the title: "Turkish translation of the Quran". The most obvious problems in these translations are: Separations of concept and term have not been considered; differences in the Arabic language logic and Turkish language logic have not been taken in consideration; in determining synonyms and antonyms, enough care has not been shown; more importantly, an understanding method has not been determined. Therefore, to have an understanding method in translating the Qur‘an in to the Turkish is of great importance in terms of minimizing the concurrent problems. This can only be applied with a method of understanding consisting of contextual and linguistic understanding.