İngilizce eğitiminde amaç öğrencilerin sadece dilin gramerine hâkim kılınması değil daha ziyade bu dili iletişim kurmak için kullanabilmelerini sağlamak olarak belirlendi. Bu durumda İngilizce eğitiminin iletişimsel yönü ve öğrencilerin iletişim kurmalarında etkili olan faktörler önem kazanmış oldu. Bu çalışmanın amacı kapsamlı bir WTC (iletişim kurmaya isteklilik) modeli oluşturmak ve bu modelin öğrencilerin İngilizce iletişim kurmaya istekliliklerini tahmin etmekte sosyal-psikolojik, dilbilimsel ve iletişimsel faktörler arasındaki ilişkileri Türkiye şartları içerisinde yeterli düzeyde açıklayıp açıklamadığını araştırmaktır. Veriler anket yöntemiyle toplanıp SEM yöntemiyle analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucu öğrencilerin İngilizce iletişim kurmaya istekliliklerinin derecesinin uluslararası topluma olan tutumları ve kendi İngilizce dil düzeylerini algılayışları ile direk olarak bağlantılı olduğunu göstermiştir.

The aim of English teaching has been identified as fostering communicative competence rather than merely mastering structure of the language. Thus, the communication aspect of language teaching and the factors that affect language learners' willingness to communicate have gained importance. The objective of the present study was to propose a comprehensive Willingness to Communicate (WTC) model for Turkish students, and to test it to understand whether this model could adequately explain the relationships among the socio-psychological, linguistic and communicative variables in Turkish context to predict one's willingness. Data was collected via a questionnaire and analyzed by using Structural Equation Model (SEM) analysis. The results have revealed that Turkish students' willingness to communicate in English is directly related both to their attitude toward the international community and their perceived linguistic self-confidence.