Fotoğraflar akıp giden zaman içerisindeki bir anın dondurularak kayıt altına alınmasını sağlarlar. Bu özellikleri ile gelecek kuşaklar için geçmişi gözle görülür hale getirirler. Fotoğrafların bu özelliklerinden hareketle tarihin yazılmasında ve öğretilmesi için de son derece elverişli araçlar ve bilgi kaynakları olarak algılanması beklenir. Ancak tarih yazıcılığı ve eğitiminin geçmişi irdelendiğinde durumun pek de böyle olmadığı ortaya çıkmaktadır. Fotoğrafın tarihsel anların kayıt altına alınmasındaki önemi ilk kez Kırım Savaşında (1854-1856) fark edilmiş olmasına karşın, tarihçiler tarafından bilgi kaynakları olarak işlenmesi çok daha sonraki zamanlara rastlamaktadır. Özellikle görsel iletişim alanında yaşanan tüm ilerlemelere rağmen öğretmenler tarafından tarih derslerinde kullanımının çok sınırlı kaldığı, hatta Türkiye açısından değerlendirildiğinde adeta hiç dikkate alınmadıkları kolayca fark edilebilir. Bu makalede, fotoğrafın doğuşu, tarihsel bilgi kaynağı olarak değeri ve tarih eğitimine sunacağı katkı üzerinde durulmuştur. Makale içeriğinin doğru bir biçimde algılanabilmesi için, fotoğrafların tarih derslerindeki ya da diğer her hangi bir amaca yönelik olarak kullanımlarında hangi sorularla sorgulanarak çözümlenmesi gerektiği, avantajları ve yol açabileceği yanılgılar üzerinde durulurken fotoğraflardan doğru bir biçimde yararlanılmasına katkıda bulunabilecek bir şablon önerisi de sunulmuştur.

Photographs enable us to record a moment in flowing time by freezing that moment. With this feature, they make past visible for future generations Taking this into account, photographs are expected to be perceived as source and considerably convenient tools for writing and teaching history. However, when the past of history writing and education was examined, it appears that this is not the case. Although the importance of photographs in capturing and recording historical moments was first realized during the Crimea Wars (1854-1856), it was much lazer that photographs were utilized by historians as source. Despite all the advancements experienced especially in visual communication field, their use in history lessons by teachers remained limited; furthermore, it can easily be noticed that they are almost not taken into account in Turkey. This article dwells on the origin of photography, the importance of it as a historical soıırce, and its contribution to history education. While the article also dwells on advantages and the errors photographs may lead, and which questions should be asked to analyze them in order to perceive their content accurately when used in history lessons or for other purposes; at the same time, it proposes a fraınework which may contribute to the accurate use of photographs