ŞEHİRLEŞME SÜRECİNDE BEYŞEHİR İLÇESİ’NİN NÜFUS ÖZELLİKLERİ

Şehirleşme, dar anlamda, şehir sayısının ve şehirlerde yaşayan insan sayısının artmasını anlatır. Nüfusun gelişiminin, dağılışının, hareketlerinin ve niteliklerinin izlenmesi ve elde edilen sonuçlara göre yerleşim birimlerine yön verilmesi bir gerekliliktir. Beyşehir’de, ilk nüfus sayımından 1950 yılına kadar geçen sürede nüfus artışının önemsiz, bu yıldan sonraki dönemlerde ise hızlı bir nüfus artışının olduğu gözlenmektedir. Böylece şehirleşme süreci, ekonomik ve sosyal düzeyde şehrin değer ve davranışlarını değiştirmiştir. İlçe, nüfus gelişiminin gösterdiği özellikler bakımından, şehirleşme sürecinde kırsal durumdan şehirsel hale geçişte önemli bir aşama olan kasabalaşma safhasını yaşamaktadır. İlk olarak araştırma sahasının konumu ve genel coğrafi özellikleri, sonra şehir, şehirleşme, şehrin fonksiyonu, son olarak da İlçe’nin nüfus özelliklerinin ele alındığı üç bölümden oluşan bu çalışma da temel amaç; şehirleşme sürecinde Beyşehir’in nüfus özelliklerinin değerlendirilmesidir.

Anahtar Kelimeler:

Coğrafya, Şehirleşme, Nüfus, Beyşehir

ŞEHİRLEŞME SÜRECİNDE BEYŞEHİR İLÇESİ’NİN NÜFUS ÖZELLİKLERİ/Population Characteristics of Beyşehir During The Period of Urbanization

Keywords:

-,

PDF

___

AVCI, S., 1993, Türkiye’de Şehir ve Şehirli Nüfusun Dağılışı, Türk Coğrafya Dergisi S.: 28, s.249-269, İstanbul.
BOOKCHİN, M., 1999, Kentsiz Kentleşme: Yurttaşlığın Yükselişi ve Çöküşü, Ayrıntı Yay., İstanbul.
D.İ.E., 2002, Genel Nüfus Sayımları, TC. Devlet İstatistik Enstitüsü Yay.No:2759, Ankara.
EMİROĞLU, M., 1981, Türkiye’de Son Sayımlar ve Kentleşme Olayının Boyutları, Coğrafya Araştırmaları Dergisi, S.:10, s.43-82, Ankara.
ERDOĞRU, M. A., 1998, Osmanlı Yönetiminde Beyşehir Sancağı (1507-1584), Anadolu Matbaacılık, İzmir.
GÜNAYDIN, H., 1999, Beyşehir İlçesinin Beşeri Coğrafyası, G.Ü., Sosyal Bilm. Enst., Coğrafya Eğitimi ABD, Yüksek Lisans Tezi (Basılmamış), Ankara.
KARTAL, S. K., 1983, Ekonomik ve Sosyal Yönleriyle Türkiye’de Kentlileşme, Yurt Yayınları:6, Ankara.
KELEŞ, R., 1997, Kentleşme Politikası, 4. Baskı, İmge Kitabevi, ,Ankara.
KELEŞ, R., 1998, Kentbilim Terimleri Sözlüğü, İmge Kitabevi, Ankara.
KONYALI, İ. H., 19991, Âbideleri ve Kitâbeleriyle Beyşehir Tarihi, A.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Yayını, Erzurum.
KÜNTAY, E., 1997, Kentleşmenin Neden Olduğu Fiziksel ve Toplumsal Çürüme Karşısında Kentsel Yenileme Uygulamaları, II. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Toplum ve Göç, DİE Yay.No:2046, s. 131-136, Ankara.
ÖZÇAĞLAR, A., 1988, Türkiye’de Belediye Örgütlü Yerleşmeler (Kasabalar-Şehirler), Ekol Yayınevi, Ankara.
ÖZGÜR, E. M., 1998, Türkiye’de Nüfus Coğrafyası, GMC-Basın Yayın Ltd.Şti, Ankara.
SEZAL, İ., 1997, Göçler ve Şehirleşemeyen Şehirler, II. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Toplum ve Göç, DİE Yay.No:2046, Ankara, s.147-51.
TUNÇDİLEK N.; TÜMERTEKİN E., 1959, Türkiye Nüfusu, İstanbul Üniversitesi Yay.No:802, İstanbul.
WİRTH L., 2002, Bir Yaşam Biçimi Olarak Kentlileşme, B., Alkan, A. (Çev.-Derl.) 20. Yüzyıl Kenti, İmge Kitabevi Yay., Ankara.