Refahiye’de butik bal üretiminde karşılaşılan zorluklar

Arıcılık faaliyeti kırsal bölgelerde kalkınmanın sağlanması için önemli olan ekonomik bir faaliyettir. Üretilen balın kaliteli olması o bölgenin balının markasının oluşmasında etkilidir. Refahiye ilçesi arıcılık için uygun koşullara sahip coğrafi bir bölgedir. Bu makale, kırsal kalkınma için önemli bir tarımsal faaliyet olan arıcılığın Refahiye ilçesindeki üretim şeklini, ilçeye sağladığı sosyo-ekonomik katkıyı araştırmayı amaçlamaktadır. Refahiye ilçesinde butik arıcılık faaliyeti ile uğraşan 14 kişi ile balların üretim şekline dair nitel görüşme olan yarı yapılandırılmış etnografik mülakat gerçekleştirilmiştir. İlçede üretilen balın yoğun bir emekle gerçekleştiği yörenin kendine özgü kekik, geven çiçeği gibi bitkilerinden yararlanarak üretimin gerçekleştiği görülmüştür. Yapılan görüşmeler sonucunda son yıllarda ekonomik koşulların ve sosyal olanakların azaldığı ilçede balın kurumsallaşmasının ilçeye sosyo-ekonomik yönden katkısının olumlu olacağı bulgusuna ulaşılmıştır. Ancak daha potansiyelinin çok altındadır. Kişiler genellikle emekli olduktan sonra veya ikinci iş olarak arıcılıkla uğraşmaktadırlar. Az miktarda üretimde bulunmak zorunda kaldıkları için butik balcılığı tercih etmişlerdir. Tam zamanlı bir işe dönüşecek, kaliteli balı belgeleyecek, pazarlayacak ve markalaştıracak bir kurumsal bir yapı oluşmamıştır. Üreticiler yakınları aracılığıyla ürünlerini satmaktadır. Tarımsal desteklerin ağırlıklı olarak kovan tarzı görünür girdilerden kurumsal yapıyı destekleyecek görünmez değerlere kayması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Arıcılık, Kırsal Kalkınma, Üretim, Bal

PDF

___

Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 5(2), 368-388.
Coşkun, A. (2019). Türkiye'de Bal Sektörünün Mevcut Durum Değerlendirilmesi ve Tüketici Eğilimleri. Yüksek Lisans Tezi , Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü , Tarım Ekonomisi , Tekirdağ.
Çevrimli, M. B., ve Sakarya, E. (2018). Arıcılık işletmelerinin yapısal özellikleri ve sorunları; Ege Bölgesi örneği. Eurasian Journal of Veterinary Sciences, 2(34), 83-91.
Çukur, T., & Çukur, F. (2021). ARIMA modeli ile Türkiye bal üretim öngörüsü. Tarım Ekonomisi Araştırmaları Dergisi , 7(1), 31-39.
(2021). https://arastirma.tarimorman.gov.tr/aricilik/Belgeler/dergi/10.Sayi.pdf#page=9. adresinden alındı
(2021). https://tr.wikipedia.org/wiki/Refahiye adresinden alındı
(2021). https://www.webcitation.org/6BtyAQfBA adresinden alındı
Kadirhanoğulları, İ. H., Karadaş, K., ve Külekçi, M. (2016). Iğdır ili arıcılarının sosyo-ekonomik durumu. Uludağ Arıcılık Dergisi, 16(1), 1-12.
Kaya, F. (2008). Ağrı ilinde arıcılık yapısı ve değerlendirme durumu. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 35-55.
Koday, Z., ve Karadağ, H. (2020). Türkiye'deki arıcılık faaliyetleri ve bal üretiminin bölgesel dağılımı (2007-2018). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(1), 495-510.
Kumar, V. (2012). 101 Design methods: A structured approach for driving ınnovation in your organization. Chicago, Wiley.
Kekeçoğlu,M., Gürcan , E. K., ve Soysal , M. İ. (2007). Türkiye arı yetiştiriciliğin bal üretimi bakımından durumu. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi , 4(2), 227-236.
Sandal, E. K., ve Kan, C. (2013). Bingöl ilinde arıcılık faaliyetleri. Türk Coğrafya Dergisi(60), 1-12.
Şahin, İ. F. (1997). Refahiye'nin Coğrafi Etüdü. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Eğitimi Anabilim Dalı , Erzurum.
Şahin, İ. F. (2000). Refahiye ve çevresinde geçici kır yerleşme şekilleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 6(4), 173-190.
Şahin, İ. F., ve Gök, Y. (2004). Erzincan ilinde arıcılık \ Bee-raising in Erzincan. Doğu Coğrafya Dergisi , 9(11), 7-30.
Şenuyar, C., Demirbaş, N., ve Saygın, Ö. (2014). Türk şarap sektörünün mevcut durumu ve sektörün gelişimini sınırlayan faktörlerin değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 2(28), 1-12.
Tabur, Z., ve Gül, A. (2019). Uşak ilinde arı yetiştiricilerinin sosyo-ekonomik durumu ve arıcılığın teknolojik özelliklerinin belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 2(24), 146-152.
Tunçel, H. (1992). Türkiye’de (1966-1986 yılları arasında) arıcılığa genel bir bakış. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkerzi Dergisi(1), 96-128.
Türkiye Ziraat Mühendisliği IX. Teknik Kongresi Bildiriler Kitabı-2. (2020). Ankara : TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası.
Uzundumlu, A. S., Aksoy, A., ve Işık, H. B. (2011). Arıcılık işletmelerinde mevcut yapı ve temel sorunlar; Bingöl ili örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 1(42), 49-55.
Young, I. (2015). Practical empathy: For collaboration and ceativity in your work. New York: Rosenfeld Media.