Genç Bir Araştırmacının Yayın İhtirası ya da İntihalle İmtihanı

Tarafımdan yıllar önce hazırlanan ders notlarında geçen pasajların aynen alınıp bir tezde kullanılmış, kaynak olarak da ilgisiz başka bir atıf yapılmıştır. Bu durum benim ve ders notlarımı bilen diğer öğrenciler ve akademisyenler için gayet açık olmakla birlikte, bilmeyenler için şaibeli görünmektedir. Bu nedenle olayın aslını delilleriyle bu yazı vasıtasıyla gösteriyorum. Ayrıca bunun için çalışırken tez yazarı tarafından yapılmış başka yayın etiği ihlalleri olduğunu da gördüm. Onları da bu yazıda gösterdim. Bu araştırmacı meslek etiğine uygun olmayan hususlar yayın tekrarı, yanlış referans gibi daha hafif durumlardan, kaynak gizleme, intihal gibi ağır ihlallere kadar uzanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Yayın etiği, intihal, telif hakkı, araştırma, Fars dili ve edebiyatı

A Young Scholar's Ambition to Puclication or Challenge to Plagiarism

The passages in the lecture notes prepared by me years ago were taken exactly and used in a thesis, and another irrelevant reference was given as a source. While this is obvious to me and other students and academics who know my lecture notes, it seems dubious to those who don't. For this reason, I wanted to show the truth of the event with its proofs through this article. I also saw that there were ethics violations made by the thesis author while working on this. I have also shown them in this article. This issues that do not comply with the researcher's professional ethics range from milder cases such as repetition of publication, false references, to serious violations such as concealment of source and plagiarism.

Keywords:

Publication ethics, plagiarism, copyright, research, Persian language and literature,

PDF

___

Atalay, Mehmet. Selçuklular Devri İran Edebiyatı Tarihi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları, 2000.
———. “Unsurî”. İçinde DİA, 42:162-63. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2012.
———. “Zahîr-i Faryâbî”. İçinde DİA, 44:87-88. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 2013.
Câmî, Abdurrahman. Erbaʿîn. İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi, Farsça Yazmalar, No. 494., t.y. “DergiPark”. Erişim 19 Haziran 2023. https://dergipark.org.tr/tr/search?aggs%5Bpubyear%5D%5B15%5D=2019§ion=articles&q=author%3A+%C3%87etin+Kaska%3B+year%3A+2019.
Ebu’l-Kâsım Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Saîd Nefisî. Tahran, 1320.
Efşârî, Mihrân. “Zerrin-kûb”. Dânişnâme-i Cihân-i İslâm. Erişim 19 Haziran 2023. https://rch.ac.ir/.
Hakîkat, Abdülrefî’. Ferheng-i Şâirân-i Zebân-i Pârsî. Tahran: Şirket-i Müellefat ve Mütercem, 1368.
Halhâlî, Seyyid Abdulhamîd. Tezkire-i Şu’arâ-yi Mu’âsır-i İran. C. 2. Tahran: Kitâbhâne-i Tahûrî, 1337.
Ḥamīdī. Külliyāt-ı Dīvān-ı Mevlānā Ḥamīdī. Editör İsmail Hikmet Ertaylan. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, 1949.
Kanar, Mehmet. “Emîrî Fîrûzkûhî”. İçinde DİA, 11:155. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1995.
Karaismailoğlu, Adnan. “Abdülvâsi-i Cebelî”. İçinde DİA, 1:283. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1988.
Kaska, Çetin. “Abdurrahman Câmî’nin Çihl Hadîs Adlı Eseri”. AKRA Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi 8, sy 22 (2020): 241-58.
———. Anadolu Sahasında Farsça Yazılan Altı Divan ve Dört Risale : Şâdî, Adnî, Nevâlî, Yârî, Müstakîm, Nûrî, İdrîs. Ankara: Sonçağ Akademi, 2022.
———. “Cüneyd-i Şîrâzî Divanı (Metin-İnceleme)”. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2012.
———. İran Şairleri Sözlüğü. İstanbul: Hiperlink Yayınları, 2020.
———. “İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde Bulunan Farsça Yazmalar”. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sy 11 (31 Ekim 2020): 72-99.
———. Osmanlı Sahasında Yazılan On Farsça Eser Ârıfî, Basîrî, Bîrcendî, Hamidî, Niyazî, İdrîs, Sayilî, Riyazî, Yağlıkçızade. İstanbul: İlahiyat Yayınları, 2023.
———. “Tashîh-i Dîvân-ı Hamîdî-yi İsfahânî”. Doktora Tezi, Tahran Üniversitesi, 2016.
Kurtuluş, Rıza. “Hasan Dihlevî”. İçinde DİA, 16:316. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Araştırmaları Merkezi, 1997.
Kut, Günay. “Ali Şîr Nevâî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 2:449-53. İstanbul: TDV Yayınları, 1989.
Morrison, George, Julian Baldick, Muhammed Şefîʿî Kedkenî, ve Felix Tauer. Târîh-i Edebiyât-i İrân: Ez Âğâz tâ İmrûz. Çeviren Ya’kûb Âjend. Tahran: İntişârât-i Gustere, 1380.
Mu’înüddîn Cüneyd-i Şîrâzî. Dîvân. Editör Ahmed Keremî. Tahran: Neşr-i Mâ, 1379.
Mu’înüddîn Ebu’l-Kâsım Cüneyd bin Mahmûd Şîrâzî. Dîvân-i Cüneyd-i Şîrâzî. Editör Umîd Surûrî. Tahran: Mûze ve Merkez-i İsnâd-i Meclis-i Şûrâ-yi İslâmî, 1391.
Örs, Derya. “Zerrînkûb, Abdülhüseyin”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 44:296-97. İstanbul: TDV Yayınları, 2013.
Öztürk, Mürsel. “Hâtifî”. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, 16:468. İstanbul: TDV Yayınları, 1997. “Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü”. Erişim 19 Haziran 2023. http://tees.yesevi.edu.tr/madde-ara.