PEYGAMBERLERİN BAŞARISINDA MÛCİZELERİN YERİ VE ÖNEMİ

Peygamberler nübüvvet iddialarını desteklemek üzere mucize gösterirler. Ancak bu, Allah"ın izni ile mümkün olur. Diğer bir ifade ile peygamberler her istedikleri anda ya da zorda kaldıkları bir pozisyonda mûcize göstermeleri söz konusu değildir. Bu makalede, peygamberlerin dünyevi başarısı ile mucizeler arasında nasıl bir bağlantı olduğu, söz konusu nübüvvet delillerinin bu başarıda ne kadar rolünün bulunduğu hususu araştırılacaktır. Bu çerçevede onların dünyevi başarıları, Allah"ın onlara ihsan ettiği harikulade olaylarla mı, yoksa Allah"ın ikame ettiği tabii ve sosyal kanunlara herkesten fazla uymalarıyla mı izah edilebilir. Bu ve benzeri sorulara Kur"an ve hadislerden örneklerle ve hatta önceki peygamberlerin hayatlarından kıssalarla cevap verilecektir. Özellikle Hz. İbrahim, Hz. Mûsâ, Hz. İsa ve son peygamber Hz. Muhammed"in hayatlarından kesitler sunulacaktır

The Role and Significance of Miracles in the Success of Prophets

The Messengers shows miracles to support their claims of prophecy. However, this is possible with God's permission. In other words, prophets does not show miracle in every time that they want to do or in the position that they had a difficult situation. In this article we will try to determine how is the relationship between the miracle and the prophet, and what is the role and significance of miracles in the success of prophets. In this context, we will explain their worldly success whit miracles that God gave them or natural and social laws God put them. These and other questions will be answered whit examples from the Quran and Hadiths, and even from lives and stories of previous prophets. Especially the Prophet Abraham, the Prophet Moses, the Prophet Jesus and the last Prophet Muhammad‟s lives are good examples for us

PDF

___

Bâkıllânî, Ebû Bekir Muhammed b. Tayyib, el-Beyân „ani‟l-fark beyne‟l-mu„cizât ve‟lkerâmât ve‟l-hiyel ve‟l-kehâne ve‟s-sihr ve‟n-nârincât, (nşr. Richard J. Mccarthy), Beyrut 1958.
Caviş, Abdülaziz, el-İslâm Dînü‟l-fıtra, y.y., 1368/1949.
Beyhakî, Ebû Bekir Ahmed b. Hüseyin, Delâ‟ilü‟n-nübüvve ve ma„rifetü ahvâli sâhibi‟ş- şerîa, (nşr. Abdülmu„tî Kal„acî), I-VII, Beyrut 1405/1985.
Buhârî, Sahîhu‟l-Buhârî (el-Câmi„u‟s-sahîh), I-VIII, İstanbul 1992.
Bulut, Halil İbrahim, Kur‟an Işığında Mûcize ve Peygamber, İstanbul 2002.
Bulut, “Mûcize”, md.,DİA, XXX. 350-352.
Bulut, “Mutezile Mezhebinde Nedensellik Tartışmaları”, Marife Bilimsel Birikim, yıl 3, sayı 3, Kış 2004, (Mutezile Özel Sayısı), s. 275-292.
Bulut, “Mûcizeler Karşısında İnsanların Tutumu”, Diyanet İlmi Dergi, Cilt 40, Sayı 3, Temmuz-Ağustos Eylül 2004, s.121-144.
Bulut, “Ehl-i Sünnet ve Mûtezile Ekollerine Göre Peygamberlik Delillerinin SosyoKültürel Boyutu”, Usul Dergisi, Temmuz-Aralık 2004, s. 55-76.
Bulut, “Mûcizenin İmkan Ve Delaleti Konusunda İleri Sürülen İtirazlar”, Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4/2001, s. 173-196.
Bulut, “Harikulade Olması Açısından Kerâmet ve Mûcizeyle İlişkisi”, Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3/2001, s.329-350.
Bulut, “Sünnî Gelenekte Mûcize Kavramı ve Hz. Salih‟in Deve Mucizesi”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, IV/2, Haziran 2004, ss.137-150.
Câhız, Ebû Osman Amr b. Bahr, Hucecü‟n-nübüvve, (nşr. Abdüsselam M. Hârûn), III, 221-281, (Resâilü‟l-Câhız içinde), Mısır 1399/1979.
Cüveynî, İmâmü‟l-Harameyn Abdülmelik, el-„Akîdetü‟n-nizâmiyye, MÜİFV.Yay., İstanbul, ts.
Cüveynî, el-İrşâd ilâ kavâti„i‟l-edille fî usûli‟l-i„tikâd, (nşr. Yusuf Mûsâ- Abdülmun„im Abdülhamîd) Kahire 1950.
Hamîdullah, İslâm Peygamberi,(trc. Salih Tuğ), I-II, İstanbul 1414/1993.
Fahreddin er-Râzî, Muhammed b. Ömer, el-Erba„în fî usûli‟d-dîn, (nşr. Ahmed Hicazi esSeka), I-II, Kahire 1986.
İbn Hacer el-Askalânî, Ebü‟l-Fazl Şihâbeddin Ahmet b. Ali, Fethu‟l-bârî bi şerhi Sahîhi‟lBuhârî, (nşr. Taha Abdürraûf Sa„d v. dğr.), I-XXVIII, Kâhire 1398/1978.
Kâdî Abdülcebbâr, el-Muğnî fî ebvâbi‟t-tevhîd ve‟l-„adl;(XV. cilt:en-nübüvvât ve‟lmu„cizât) (nşr. Tâhâ Hüseyin-İbrahim Medkûr v.dğr.), I-XX, Kahire 1382- 85/1962-65.
Kâdî Abdülcebbâr, Şerhu‟l-Usûli‟l-hamse, (nşr. Abdülkerîm Osman), Kahire 1408/1988.
Kâdî Abdülcebbâr, Tesbîtü delâ‟ili‟n-nübüvve, (nşr. Abdülkerîm Osman), I-II, Beyrut 1386/1986.
Mâtüridî, Ebû Mansûr Muhammed b. Muhammed, Kitâbü‟t-Tevhîd, (nşr. Fethullah Huleyf), İstanbul 1979.
Mâturîdî, Te‟vilâtü‟l-Kur‟an, (nşr. A. Vanlıoğlu), İstanbul 2007.