BODYBUILDER'S LIFE STYLE: THE DIET AND THE OBSESSION WITH BODY

Podyuma çıkan profesyonel vücut geliştirmecilerin görünürde mankenlerle pek çok benzer deneyimi paylaştığı söylenebilse de her iki grubun gerek podyumda gerek gündelik hayatlarında bedenleriyle ilişki kurma biçimleri birbirinden farklıdır ve bu farklılık cinsiyet çalışmaları çerçevesinde düşünüldüğünde performe edilen çoklu erkeklik ve kadınlıkları ortaya koyması açısından anlamlıdır. Bu bağlamda podyuma çıkan bir mankenden sadece üzerinde 'taşıdığı elbiseyi sergilemesi ve bu esnada vücudunun görünmez olması iken; vücut geliştirmeciden izleyicilere ve kendisini değerlendirecek olan jüriye olabildiğince her bir kasını sergilemesi beklenir. Her iki grubun ortak bir başka deneyimi ise yeme pratiklerindeki sınırlamalardır. Toplumsal cinsiyet çalışmalarında mankenlik mesleğinin gündelik yaşam pratikleriyle nasıl bir etkileşim içerisinde olduğu sıklıkla ele alınsa da; vücut geliştirmecilerin görece marjinal beslenme pratikleri pek ilgi görmemiştir. Oysa vücut geliştirmeciler, her gün tekrarlanan egzersizlerin ve neredeyse kaçınılmaz olarak kullandıkları ilaçların yanı sıra vücutlarını hayal ettikleri biçime getirebilmek için sıradan olmayan bir takım beslenme pratiklerini de benimsemektedirler. Bu beslenme pratikleri vücut geliştirme yarışmalarına katılanlar açısından alışıldık olmayan bir takım pratiklerin de uygulanmasını zorunlu hale getirmektedir. Bu yazı Ankara'da yer alan ve vücut geliştirme yarışmalarına yarışmacı yetiştiren bir spor salonunda yapılan etnograJîk bir çalışmaya dayanmaktadır. Yazı boyunca vücut geliştirmecilerin bu sporun etrafında çevrelenen gündelik yaşantıları, bedensel deneyimleri ön planda tutularak özellikle de vücut geliştirmecilerin yemek pratiklerine ağırlık verilerek fenomenolojik bir bakış açısıyla ele alınacaktır.

BODYBUILDER’S LIFE STYLE: THE DIET AND THE OBSESSION WITH BODY

Podyuma çıkan profesyonel vücut geliştirmecilerin görünürde mankenlerle pek çok benzer deneyimi paylaştığı söylenebilse de her iki grubun gerek podyumda gerek gündelik hayatlarında bedenleriyle ilişki kurma biçimleri birbirinden farklıdır ve bu farklılık cinsiyet çalışmaları çerçevesinde düşünüldüğünde performe edilen çoklu erkeklik ve kadınlıkları ortaya koyması açısından anlamlıdır. Bu bağlamda podyuma çıkan bir mankenden sadece üzerinde 'taşıdığı elbiseyi sergilemesi ve bu esnada vücudunun görünmez olması iken; vücut geliştirmeciden izleyicilere ve kendisini değerlendirecek olan jüriye olabildiğince her bir kasını sergilemesi beklenir. Her iki grubun ortak bir başka deneyimi ise yeme pratiklerindeki sınırlamalardır. Toplumsal cinsiyet çalışmalarında mankenlik mesleğinin gündelik yaşam pratikleriyle nasıl bir etkileşim içerisinde olduğu sıklıkla ele alınsa da; vücut geliştirmecilerin görece marjinal beslenme pratikleri pek ilgi görmemiştir. Oysa vücut geliştirmeciler, her gün tekrarlanan egzersizlerin ve neredeyse kaçınılmaz olarak kullandıkları ilaçların yanı sıra vücutlarını hayal ettikleri biçime getirebilmek için sıradan olmayan bir takım beslenme pratiklerini de benimsemektedirler. Bu beslenme pratikleri vücut geliştirme yarışmalarına katılanlar açısından alışıldık olmayan bir takım pratiklerin de uygulanmasını zorunlu hale getirmektedir. Bu yazı Ankara’da yer alan ve vücut geliştirme yarışmalarına yarışmacı yetiştiren bir spor salonunda yapılan etnograJîk bir çalışmaya dayanmaktadır. Yazı boyunca vücut geliştirmecilerin bu sporun etrafında çevrelenen gündelik yaşantıları, bedensel deneyimleri ön planda tutularak özellikle de vücut geliştirmecilerin yemek pratiklerine ağırlık verilerek fenomenolojik bir bakış açısıyla ele alınacaktır.

PDF

___

1. Currier GF. Orthodontic exam and diagnosis. In: Riolo M, Avery JK Essentials for orthodontic practice. Grand Haven: EFOP press 2003; 264-301.
2. Bruks A, Enberg K, Nordqvist I, Hansson AS, Jansson L, Svenson B. Radiographic examinations as an aid to orthodontic diagnosis and treatment planning. Swed Dent J 1999; 23: 77-85.
3. Han UK, Vig KW, Weintraub JA, Vig PS, Kowalski CJ. Consistency of orthodontic treatment decisions relative to diagnostic records. Am J Orthod Dentofacial Orthop 1991; 100: 212-9. [CrossRef]
4. Njikamp PG, Habets LLMH, Aartman IHA, Zentner A. The influence of cephalometrics on orthodontic treatment planning. Eur J Orthod 2008; 30: 630-5. [CrossRef]
5. Devereux L, Moles D, Cunningham SJ, McKnight M. How important are lateral cephalometric radiographs in orthodontic treatment planning? Am J Orthod Dentofacial Orthop 2011; 139: e175-81. [CrossRef]
6. Dinçer B, Yetkiner E, Aras I, Attin T, Attin R. Influence of lateral cephalometric radiographs on extraction decision in skeletal class I patients. Head Face Med 2013; 9: 36. [CrossRef]
7. Ritschel R, Bechtold TE, Berneburg M. Effect of cephalograms on decisions for early orthodontic treatment. Angle Orthod 2013; 83: 1059-65. [CrossRef]
8. European guidelines on radiation protection in dental radiology, Issue no 136, pages 24-27.
9. Hujoel P, Hollender L, Bollen AM, Young JD, McGee M, Grosso A. Radiographs associated with one episode of orthodontic therapy. J Dent Educ 2006; 10: 1061-5.
10. Baumrind S, Korn EL, Boyd RL, Maxwell R. The decision to extract: part II. Analysis of clinicians’ stated reasons for extraction. Am J Orthod Dentofac Orthop 1996; 109: 393-402. [CrossRef]
11. Ribarevski R, Vig P, Dryland Vig K, Weyant R, O’Brian K. Consistency of orthodontic extraction decisions. Eur J Orthod 1996; 18: 77-80. [CrossRef]
12. Altman DG. Practical statistics for medical research. London: Chapman and Hall; 1991.
13. Atchinson KA, LS. Luke, SC. White. An algorithm for ordering pretreatment orthodontic radiographs. Am J Orthod Dentofacial Orthop 1992; 102: 29-44. [CrossRef]
14. Hintze, H, Wenzel A., Williams S. Diagnostic value of clinical examination for the identification of children in need of orthodontic treatment compared with clinical examination and screening pantomography. Eur J Orthod 1990; 12: 385-8. [CrossRef]