Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma
İletişim, enformasyon ve bilişim alanındaki hızlı dönüşümlerle betimlenen küresel dünya, doğası gereği bütünleşen, herkesi bir şekilde içine alan ve herkese kendine ait kültürün damgasını vurmak itibariyle benzeştiren bir dünyaya işaret etmektedir. Küresel dünyanın dayattığı bu süreç, her ülkeye kendi kültürel varlığının temsili ve gücü olarak dilini koruma ve geliştirme sorumluluğu yüklemektedir. Kültürlerarası var olma sürecinin dil-diyalog ekseninde ön plana çıktığını düşündüğümüzde, dünya ölçeğinde farklı lehçeleriyle birlikte yaklaşık iki yüz milyon insanın konuştuğu dil olarak dikkati çeken Türkçenin önemi kendiliğinden belirginlik kazanmaktadır. Küresel boyutta bir yandan Avrupa Birliğine üyelik çalışmaları ile diğer yandan Kıbrıs, Kafkaslar ve Orta Asya hattında ekonomik, politik ve kültürel açılımlarıyla göze çarpan Türkiye, bu eksende Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi uygulamalarında yeni programlar geliştirmekte ve bilimsel araştırmalara hız kazandırmaktadır. Bu çalışmalar, Avrupa dil konseyinin 2000 yılında belirlediği dil ölçütlerinde “dilin kullanımına önem verilmesi” kararına koşut ilerlemiş, kapsam lı eğitim programları ve yeni öğretim materyalleri geliştirilmiştir. Söz konusu çalışmalar kuramsal dayanağını “iletişimsel kapasite”, “dil yetisi”, “konuşma eylemi”,“iletişimsel eylem” kavramlaştırmalarına göndermede bulunan Toplum dilbilimsel yaklaşımdan almıştır. Bu yaklaşımdan beslenen kuramsal açılımların öngördüğü dil öğretim yaklaşımlarının zenginleştirilmesi adına, içerdiği sistematik ve rasyonalist stratejiler bakımından etkin bir şekilde uygulanan “Mikro Öğretim Tekniği”nin geliştirilerek kullanılması bu alandaki çalışmalara yeni bir boyut kazandırmaktadır..
Use of the “micro teaching method” for teaching Turkish as a foreign language: A comparative study on prep students at Kyrgyz Turkish Manas University
The global world that is characterized by the rapid transformations in the fields of communication and information technologies, as a natural result of the process, points out to a world order that encompasses and uniforms everyone by labeling them all with its prevailing culture. This process which is imposed by the global world, charges every single country with the responsibility of protecting and improving its language as a representation and power of the cultural heritage. As we consider the significance the intercultural survival process has gained at the level of language and dialogue, we could better understand the significance of Turkish at the global level, as being a language spoken by nearly two hundred million people worldwide. Calling the international attention over itself, both by the EU membership process and its economical, political and cultural initiatives in Cyprus, Caucasia and Central Asia, Turkey has been developing new programs and has speeded up the scientific studies related with the issue of teaching Turkish as a foreign language. These studies have been executed parallel with the criteria of ‘attaching importance to the way language is used’ of 2000 European language council; moreover, comprehensive educational programs and new teaching materi als have been worked out. The theoretical ground of these studies could be found in the sociolinguistic approach that refers to the concepts of ‘communicational capacity’, ‘language competence’, ‘speech-act’ and ‘communicational act’. With the aim of enriching the language teaching methods being proposed by the theories that are fed upon this approach, the use of an elaborated version of ‘ Micro Teaching Method’ for the rich systematic and rationalist strategies it contains, is believed to add new dimensions to the current studies in this field.
___
- ALLEN, Dwight W. et RYAN, K. (1972). Le micro-enseignement: une méthode rationnelle de formation des enseignants, Paris, Dunod.
- BERARD, E. ( 1991). L’approche communicative. Théorie et pratiques. Coll. Techniques de classe, Clé International, Paris.
- CANALE, M. And SWAIN M. (1980). Theoretical Bases of Communicative Approches to Second Language Teaching and Testing, Applied Linguistic, Vol I, No 1, Oxford, Oxford University Press.
- CRAHAY, M. (1979). “Un essai de micro-enseignement: une perspective fonctionnelle”, Revue française de pédagogie, n° 48.
- CONSEIL DE L’EUROPE. (2000). Cadre européen commun de référence pour les langues, Didier. Paris.
- DEMİRCAN, Ö. (1990). Yabancı-Dil Öğretim Yöntemleri, Ekin Eğitim Yay. İstanbul.
- EGLY M. Et Haubert M.(1978). “Les utopies éducatives et les nouvelles techniques de communication”, Tiers-Monde, Année 1978, Volume 19, Numéro 75, p. 625 – 644.
- ERGÜN M.(1995). Bilimsel Araştırmalarda Bilgisayarla İstatistik Uygulamaları: SPSS For Window, Ocak Yayınları. Ankara.
- GÜRSES A., ve diğerleri(2005). “Öğretmenlik Uygulamalarında Mikro Öğretim Yönteminin Etkililiğinin İncelenmesi”, Mart 2005 Cilt:13 No:1 Kastamonu Eğitim Dergisi 1-10.
- İŞİSAĞ K.U. (2008) “Avrupa Dilleri Ortak Başvuru Metni’nin Dilbilimsel Açıdan İncelenmesi”, Journal of Language and Linguistic Studies.Vol.4, No.1, April 2008.
- KAYA Z.(2005).Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme, Pegem Yayıncılık, Ankara.
- KÜÇÜKAHMET L. (1999). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme, Alkım yayınevi, İstanbul.
- MİLANOVİC, M. (2002) “Evaluation de compétences en langues Et conception de tests Division des Politiques Linguistiques”, Strasbourg, Octobre.
- RICHARDS J. C. and RODGERS T. S. (2001). Aproches and Methods in Language Teaching, Cambridge University Press.
- PERAYA, D.(1993).“l’audiovisuel à l’école: voyage à travers les usages. Bulletin de la société belge des professeurs de français”, dernier trimestre.
- PEKER M. (2009). “Genişletilmiş Mikro Öğretim Yaşantıları Hakkında Matematik Öğretmeni Adaylarının Görüşleri”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Bahar 2009, 7(2), 353-376.
- ROUX, J.P.(1984) Histoire Des Turcs, Librairie Arthème Fayard, Paris.
- SAVIGNON, S.J. (2002). Interpreting Communicative Language Teaching,Yale University Pres, New Haven.London.
- SANBURKAN, E. “Batı Avrupa Ortaokullarında Türkçe Öğretimi: sorunlar ve Çözüm Önerileri”, A.Ü. TÖMER, Dil Dergisi, Sayı 82. Ağustos 1999, Dünyada Türkçe Öğretimi Semineri Özel Sayısı.
- TOCHON, F. V.(1992) “L’adaptation de la pratique filmée à une recherche réflexive sur les modes d’interaction novices”, Université de Sherbrook, Cahiers Franco-Canadiens de l’Ouest Vol. 4, n° 1, printemps 1992, p.149-166.
- Türk Dili Dergisi, http://www.turkdilidergisi.com/127/AhmetKocaman.htm (ET: 20.10.2009).
- USLU Z. “Edimbilim Ve Yabancı Dil Öğretimine Etkileri”, Ankara Üniversitesi, http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/27/750/9584.pdf (ET: 19.10.2009).
- ÜLKER N.(2007). Hitit Ders Kitapları Örneğinde Yabancı dil Olarak Türkçe Öğretiminde Kültür Aktarımı Sürecine Çözümleyici ve Değerlendirici Bir Bakış, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- VARDAR B. ve diğerleri.(1998).Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, İkinci Baskı, ABC Kitabevi, İstanbul.
- YULE G. (1996). Pragmatics, Oxford Universty Press.
- ISSN: 1300-3542
- Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
- Başlangıç: 2004
- Yayıncı: Ankara Üniversitesi TÖMER