Edebiyat, insanın duygu ve düşünce dünyasını, aklını ve ruhunu disiplin altına alarak, terbiye eden, eğiten, onu daha iyiye, güzele ulaşma yolunda bilgilendiren, değiştirip geliştiren bir sosyal realite, yani toplumsal gerçektir ve aslında da, öyle olmalıdır. Bu çalışmamız, 19. yüzyılın sonlarında ve özellikle 20. yüzyılın ilk çeyreğinde, Türk şiir ve nesrinin önde gelen isimlerinden birisi olan Süleyman Nazif hakkında, kendisini bizzat tanıyan seçkin hemşehrileri değerli edebiyat hocası, şair, yazar, milletvekili merhum Osman Ocak Nakiboğlu ve araştırıcı merhum Behzat Ülgen ile Hz. Mevlâna’nın torunu mimar Dr. Şehabeddin Uzluk merhumla, 1969’dan 1980’li yıllara uzanan çizgide, çeşitli yer ve zamanlarda gerçekleştirdiğimiz görüşmelere dayalı olarak bizzat aldığımız notlardan oluşmaktadır. Bunlara göre, Süleyman Nazif; çok dürüst, prensip sahibi, vatan ve millet konularında aşırı duyarlı ve heyecanlı bir kimsedir. Yalancı, ikyüzlü kimselere şiddetle karşıdır.

Literature is a social reality that disciplines, educates, informs to get better, changes and develops the soul, mind, feeling and thought life of the human by disciplining. In fact it must be already. Our study comprises of notes that we personally got from various meetings and times for the years of 1969 and 1980s with the deceased Osman Ocak Nakiboğlu who was literature teacher, writer, poet and representative and townsman of him and knew him personally and the deceased Behzat Ulgen who was researcher and the deceased architect Sehabettin Uzluk who was grandson of Hz. Mevlana about Süleyman Nazif who is among the important names of Turkish poem and prose in the lately part of 19th century and in the early part of 20th century especially. Accordingly, Süleyman Nazif is a person who is quite honest, principled, sensitive and excited about native country and nation. He is against to person who is liar and twofaced extremely.