Ayhan YALÇINSOY, Muhammet Sait IŞILDAK, Abdulkadir BİLEN

ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Araştırma sağlık sektörü çalışanlarının örgüt kültürü algıları ile örgütsel sessizlik davranışları arasında anlamlıbir ilişki olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Adana ilinde görev yapansağlık sektörü çalışanı 411 personel oluşturmaktadır. Araştırmada anket yöntemiyle veriler toplanmış ve PSPP1.0.1 istatistik paket programı kullanılarak analizler yapılmıştır. Araştırmada genel olarak çalışanların örgütkültürü algıları ile örgütsel sessizlik davranışları arasında pozitif yönlü ve zayıf bir ilişki bulunmaktadır. Örgütkültürü alt boyutlarından klan kültürü ile korunma amaçlı sessizlik ve koruma amaçlı sessizlik arasında,adhokrasi kültürü ile kabullenici sessizlik, korunma amaçlı sessizlik ve koruma amaçlı sessizlik arasında,hiyerarşi kültürü ile korunma amaçlı sessizlik ve koruma amaçlı sessizlik arasında, pazar kültürü ile kabullenicisessizlik, korunma amaçlı sessizlik ve koruma amaçlı sessizlik arasında pozitif yönlü zayıf ilişkiler tespitedilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Örgüt Kültürü, İşgören Sessizliği, Örgütsel Sessizlik

PDF

___

Acaray, A., Çekmecelioğlu, H. ve Akturan, A. (2015) “Örgüt Kültürü İle Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, The Journal of Academic Social Science Studies, (32), s.139–157.
Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014) “Örgütsel Sessizlik Ile Algilanan Bireysel Performans, Örgüt Kültürü Ve Demografik Değişkenler Arasindaki Etkileşim”, Akdeniz Üniversitsi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (28), s.24–52.
Aydoğan, Z. F. (2004) “Örgüt Kültürü ve İklimi” Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, (2), s.203–215.
Aydoğan, Z. F. (2004) Örgüt Kültürü ve İklimi”, Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, (2), s.203–215.
Bagheri, G., Zarei, R. ve Aeen, M. N. (2012) “Organizational Silence (Basic Concepts and Its Development Factors)”, Ideal Type of Management, 1(1), 47–58.
Bogosian, R. ve Stefanchin, J. E. (2013) “Silence is Not Always Consent: Employee Silence as a Barrier to Knowledge Transfer” Proceedings of the International Conference on Organisational Learning, Knowledge and Capabilities, s. 1–21,
Çakıcı, A. (2007) “Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), s.145–162.
Çakıcı, A. (2008) “Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), s.117-134.
Çakıcı, A. (2007) “Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), s.145-162.
Çakıcı, A. (2008) “Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), s.117-134.
Çakıcı, A. (2010) Örgütlerde İşgören Sessizliği, Ankara: Detay Yayıncılık.
Dedahanov, A. T., Kim, C. ve Rhee, J. (2015) “Centralization And Communication Opportunities As Predictors Of Acquiescent Or Prosocial Silence”, Social Behavior And Personality, 43(3), s.481–492.
Dedahanov, A. T. ve Rhee, J. (2015) “Examining the Relationships Among Trust, Silence and Organizational Commitment”, Management Decision, 53(8), s.1843–1857.
Durak, İ. (2012) Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik, Bursa: Ekin Yayınevi.
Ehtiyar, R. ve Yanardağ, M. (2008) “Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Chain Hotel”, Tourism and Hospitality Management, 14(1), s.51–68.
Eroğlu, H., Adıgüzel, O. ve Özü. (2011) “Sessizlik Girdabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), s.97–124.
Güçlü, N. (2003) “Örgüt Kültürü”, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), s.61–85.
Gül, H. ve Özcan, N. (2011) “Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), s.107–134.
İşcan, F. Ö. ve Timuroğlu, M. K. (2007) “Örgüt Kültürünün Iş Tatmini Üzerindeki Etkisi Ve Bir Uygulama”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), s.119–135.
Kahveci, G. ve Demirtaş, Z. (2013) “Okul Yöneticisi ve Öğretmenlerin Örgütsel Sessizlik Algıları”, Eğitim ve Bilim, 38(167), s.50–64.
Kumar, D., Alagappar, P. N. ve Govindarajo, N. (2015) “The Impact of Organisational Silence on Job Stress, Organisational Commitment and Intention to Leave Among Expatriate Employees”, Australian Journal of Basic and Applied Sciences, 9(29), s.1–8.
Liu, D., Wu, J. ve Ma, J. (2009) “Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Telecommunication Company”, In Computers & Industrial Engineering, 2009 içinde (s. 1647–1651), International Conference on IEEE, Troyes, France.
Milliken, F. J. ve Morrison, E. W. (2003) “Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations”, Journal of Management Studies, 40(6), s.1563.
Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000) “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World”, Academy of Management Review, 25(4), s.706–725.
Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001) “Employee Silence: Quiescence And Acquiescence As Responses To Perceived Injustice”, Research in Personnel and Human Resources Management, 20, s.331–369.
Rhee, J., Dedahanov, A. ve Lee, D. (2014) “Relationships Among Power Distance, Collectivism, Punishment, and Acquiescent, Defensive, or Prosocial Silence”, Social Behavior and Personality, 42(5), s.705–720.
Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü. (2016) T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlik İstatistikleri Yıllığı 2015. Ankara.
Sinha, J. B. (2009) Culture and Organizational Behaviour, India: SAGE Publications.
Smircich, L. (1983) “Concepts of Culture and Organizational Analysis”, Administrative Science Quarterly, s.339–358.
Şehitoğlu, Y. ve Zehir, C. (2010) “Türk Kamu Kuruluşlarında Çalışan Performansının, Çalışan Sessizliği ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Bağlamında İncelenmesi”, Amme İdaresi Dergisi, 43(4), s.87–110.
Şeker, M., Dağ, Y. ve Yalçınsoy, A. (2016) “Örgüt Kültürü ile İş Tatmini Arasindaki İlişkinin İncelenmesi: Bir Kamu Kurumunda Uygulama”, International Journal of Innovative Strategical Social Research, 1(1), s.4–10.
Şimşek, E. ve Aktaş, H. (2014) “Örgütsel Sessizlik ile Kişilik ve Yaşam Doyumu Etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), s.121– 136.
Turhan, R., Ayyıldız Ünnü, N. A., İliç, D. K., Çapraz, B. ve Kesken, J. (2016) “Çalışanların Sessizlik Davranışlarında Kültürün Etkisi: Atasözleri Üzerinden Nitel Bir Analiz”, Ege Strategic Research Journal, 7(1), s.1–15.
Uçar, Z. (2016) “Örgütsel (İşgören) Sessizlik Olgusunun Kişisel ve Demografik Özellikler Bağlamında Araştırılması: Nitel Bir Çalışma”, Dokuz Eylül Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31(1), s.311–342.
Van Dyne, L., Ang, S. ve Botero, I. C. (2003) “Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs”, Journal of Management Studies, 40(6), s.1359–1392.
Yalçınsoy, A. (2017a) “Örgütsel Sinizmin Nedeni Örgüt Kültürü müdür?” 2nd International Conference on Scientific Cooperation for the Future in Economics and Administrative Sciences, (s. 386–392), Thessaloniki, Greece.
Yalçınsoy, A. (2017b) “Örgütsel Sessizlik Ve Sonuçları”, The Journal of Social Science, 1(1), s.1-19.
Yalçınsoy, A. ve Zincirkıran, M. (2016) “Örgüt Kültürü ve Örgüt İkliminin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisinin Analizi”, 1st International Conference on Scientific Cooperation for the Future in the Social Science, (s. 1187–1195). Uşak.
Yaman, E. ve Ruçlar, K. (2014) “Örgüt Kültürünün Yordayıcısı Olarak Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik”, Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 4(1), s. 36-50.