Hakkâri ilinde HBV, HCV ve HIV seroprevalansı

Hakkâri Devlet Hastanesi Laboratuvarına HBsAg, anti-HBs, anti-HCV ve anti-HIV istemi ile gönderilen kan örnekleri ELISA yöntemi ile çalışıldı. HBsAg için incelenen 3.633 serum örneğinin %2.7’si (97/3.633), anti-HBs için incelenen 2.471 serum örneğinin %32’si (790/2.471) ve anti-HCV için incelenen 3.854 serum örneğinin %1’i (38/3.854) pozitif bulunmuştur. Anti- HIV için incelenen 2.175 serum örneğinin tamamı negatif bulunmuştur. Türkiye'de HBsAg pozitifliği Batı illerinden daha düşük oranda bildirilirken, Doğu ve Güneydoğu Anadolu illerinden genellikle %8' in üzerinde değerler bildirilmektedir. Saptanan %2.7 HBsAg taşıyıcılık oranı, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinden bildirilen oranlardan düşük bulunmuştur. Geçmiş yıllarda bildirilen, özellikle Doğu Anadolu bölgesine ait yüksek oranların, yeni epidemiyolojik çalışmalarla yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.

Anahtar Kelimeler:

Seroepidemiyolojik çalışmalar, HIV, Hepatit B yüzey antijenleri, Hepatit B virüsü, Hepacivirus, Hepatit C antikorları

PDF

___

1. White D.O, Fenner F.J. Medikal viroloji: Hepadnaviridae ve deltavirus. Çeviri; Doymaz M.Z. 1.Baskı. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, 2000:358–380.
2. Ustaçelebi Ş, Ergünay K. Hepatit C virusu. Ustaçelebi Ş, Abacıoğlu H, Badur S ed. Moleküler, klinik ve tanısal viroloji. 1.Baskı. Ankara: Güneş Kitabevi, 2004:203–209.
3. Robinson WS. Hepadnaviridae: Hepatitis B virus and hepatitis D virus. Mandell, Douglas and Bennett’s principles and practice of ınfectious disease. Mandell GL, Bennett JE, Dolin R eds. 5 th ed. Churchill Livingstone, 2000:1652–1678.
4. Taşyaran MA. HBV enfeksiyonu epidemiolojisi. Kılıçturgay K, Badur S ed. Viral Hepatit 2001. İstanbul: Viral Hepatitle Savaşım Derneği,2001: 121–128.
5. Ökten A. Hepatit C Giriş. Kılıçturgay K, Badur S ed. Viral Hepatit 2001. 1.Baskı. İstanbul: Viral hepatitle savaşım derneği, 2001:180–181.
6. Abacıoğlu H. Hepatit C virusu. Ustaçelebi Ş ed. Temel ve Klinik Mikrobiyoloji. 1.Baskı. Ankara: Güneş Kitapevi,1999: 881–888.
7. Erensoy S. HIV ve AIDS. Ustaçelebi Ş, Abacıoğlu H, Badur S ed. Moleküler, klinik ve tanısal viroloji. 1.Baskı. Ankara: Güneş Kitabevi, 2004:223–243.
8. Bilgiç A, Özacar T. Hepatit B Virusu. Willke Topçu A, Söyletir G, Doğanay M ed. İnfeksiyon hastalıkları ve mikrobiyolojisi. 2.Baskı. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, 2002:1350–1370.
9. Dursun M, Ertem M, Yılmaz S et al. Prevalence of hepatitis B infection in the southeastern region of Turkey: comparison of risk factors for HBV infection in rural and urban areas. Jpn J Infect Dis, 2005;58:15–19.
10. Karabay O, Serin E, Tamer A et al. Hepatitis B carriage and Brucella seroprevalence in urban and rural areas of Bolu province of Turkey: a prospective epidemiologic study. Turk J Gastroenterol, 2004;15:11–13.
11. Dündar C, Hamzaçebi H, Topbaş M, Gündüz H, Pekşen Y. Samsun il merkezinde hepatit B infeksiyonu seroprevalansı. Viral Hepatit Dergisi, 2000;6:54–58.
12. Demirci M, Arıdoğan BC, Taşkın P, Arda M. Isparta’da değişik yaş gruplarında hepatit B belirleyicilerinin seroprevalansı. Viral Hepatit Dergisi, 2000;6:59–62.
13. Arabacı F, Şahin H.A, Şahin İ, Kartal Ş. Kan Donörlerinde HBV, HCV, HIV ve VDRL Seropozitifliği. Klimik Dergisi, 2003;16:18–20.
14. Gürol E, Saban C, Oral O, Çiğdem A, Armağan A. Trends in hepatitis B and hepatitis C virus among blood donors over 16 years in Turkey. Eur J Epidemiol, 2006;21:299–305.