TUNCER ÖZEKİNCİ, ERDAL ÖZBEK, Murat GEDİK, Mehmet TOPÇU, Fikret TEKAY, Mahmut METE

Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına başvuran hastalarda dermatofitoz etkenleri

Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na dermatofitoz ön tanısı ile gönderilen 538 hastadan alınan örnekler direkt mikroskobi ve kültür yöntemleriyle incelendi. Direkt mikroskopik incelemede mantar görülen 106 hastanın 75’sinde (%70,6) dermatofit soyutlandı, 31’inde (%29,3) dermatofit soyutlanmadı. Dermatofitler arasında en sık Trichophyton rubrum (%69,2) soyutlandı. Bunu Trichophyton mentagrophytes (%8,0) ve Trichophyton violaceum (%8,0) izledi. Sonuç olarak, bulgularımız yurdumuzda yapılan diğer çalışmalara benzer olarak bulunmuştur. Ayrıca dermatofitoz etkenleri araştırılırken direkt mikroskobi ve kültür yöntemlerinin birlikte kullanılmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Arthrodermataceae, Mikrobiyolojik teknikler, Trichophyton, Türkiye, Dermatomikozlar

The agent of dermatophytosis in patients attending to the mycrobiology laboratory of Dicle University Medical Faculty

The clinical specimens of 538 patients, sent to Microbiology Laboratory of Medical Faculty, Dicle University, with pre-diagnosis of dermatophytosis, were investigated by direct microscopic and culture methods. Of 106 patients diagnosed as having dermatophytosis, the causative dermatophytes were isolated in 75 (70,6 %); while in 31 (29,3%), dermatophytes could not be isolated. Among dermatophytes Trichophyton rubrum (69,2%) was the most frequently isolated dermatophyte followed by Trichophyton mentagrophytes (8,0%) ve Trichophyton violaceum (8,0%). As a result, our findings were similar to those studies in Turkey. It was also determined that direct microscopy and media shold be used together when examining dermatophytes.

Keywords:

Arthrodermataceae, Microbiological Techniques, Trichophyton, Turkey, Dermatomycoses,

PDF

___

1. Tümbay E. Derinin Mantar İnfeksiyonları. Willke Topçu A, Söyletir G, Doğanay M, ed. İnfeksiyon Hastalıkları’nda. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, 2002: 1785-1797. 2. Tümbay E. Mantar laboratuvarında uygulanan yöntemler. Pratik Tıp Mikoloji Kitabından. Bilgihan basımevi, İzmir 1983, s: 7-30. 3. İlkit M. Yüzeyel Mikozlar. I. Ulusal Tropikal Hastalıklar Kongresi (15-20 Haziran 1998, Van) kitabından İzmir; Ege Üniversitesi Basımevi 231-234. 4. Ergin Ç, Ergin Ş, Yaylı G, Baysal V. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Kliniğine Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri. Türk Mikrobiyol Cem Der 2000; 30: 121-124. 5. Yeğenoğlu Y. Kliniğimizde Dermatofitoz Etkenlerin Son Bir Yıla Ait Değerlendirilmesi. Türk Dermatol Derg 1996; 30:16. 6. Sürücüoğlu S, Türker M, Üremek H, Ellidokuz H, Kapıcı A. İzmir Bölgesinde Yüzeyel Mantar İnfeksiyonlarına Neden olan 660 Dermatofit ve Maya türünün değerlendirilmesi. İnf Derg 1997; 11:63-65. 7. Karaaslan A, Karaaslan F, Cengiz AT. Ankara’nın Keçiören Bölgesinde İzole Edilen Dermatomikoz etkenleri. İnf Derg 1998; 12: 93-96. 8. Özel M. F, Mete M, Mete Ö, Gül K, Suay A. Diyarbakır ve Çevresinde Dermatomikoz etkenleri. İnf Derg 1996; 10: 275-278. 9. Değerli K, Özbakkaloğlu B, Tümbay E., Özbilgin A. Manisa ve Çevresinde Soyutlanan Dermatofit Türleri. 1. Ulusal Mantar Hastalıkları ve Klinik Mikoloji Kongresi (4–6 mayıs 1999, İzmir). Türk Mikrobiyoloji Cemiyeti Yayını No: 36, S:295. 10. Ergin Ç, Ergin Ş, Kaleli İ, Şanlı Erdoğan B, Cevahir N, Kaçar N. Pamukkale Üniversitesi Hastanesi Dermatoloji Polikliniği’ne Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri. İnf Derg 2004 18: 339-342 11. Öztürkcan S, Okuyan B, Marufi Hah M. Son Beş Yıl İçinde Kliniğimizde Saptanan Yüzeyel Mantar Hastalıklarının Retrospektif Değerlendirilmesi. Mikrobiyol Cem Der 1999; 29: 92-95.