Üniversite Öğrencileri Arasında Din ve Sosyal Sapma

Türkiye’de din ve sosyal sapma ilişkisi konusunda çalışmalar çok azdır. Varolan çalışmalarda salt din ve sosyal sapma ilişkisini araştırmak amacıyla yapılmamıştır. Bu çalışmanın verileri, 974 üniversite öğrencilerinin bizzat kendilerince doldurulan soru kâğıdı yoluyla elde edilmiştir. Din kavramı şu değişkenler aracılığıyla ölçülmüştür: Ailenin dindarlığı, anne/ablanın öğrencinin dini davranışlarını kontrolü, öğrencinin dindarlığı, bu dünyalılık/öbür dünyalılık ve farklı mezheplere toleranstır. Sosyal sapma kavramı ise şiddet, madde kullanımı, yolsuzluk, ekonomik, akademik ve kurbansız suçlardan oluşmaktadır. Genelde, din ile sosyal sapma davranışları arasındaki ilişki zayıf, tezat ve tutarlı (tekrar eden) değildir. Araştırmanın en ilginç bulgusu, öğrencinin fala baktırması ve sosyal sapma davranışları arasında tutarlı ve pozitif bir ilişkinin var olmasıdır.

Religion and Social Deviance Among The Univeriıty Students

Studies on the relationship between social deviance and religion are very few in Turkey. The existing studies did not aim especially to examine the link between social deviance and religion. Data obtained from a sample of 974 university students by using a self-reported survey. Religion was measured by such variables as family religiosity, maternal control over students’ religious act, religiosity of student, being this worldly or other worldly, and tolerance towards brotherhoods. Social deviance consisted of violence, substance use, corruption, economic, academic, and victimless crimes. In general, the relationship between religion and deviant acts is weak, contradictory, and not consistent. The most interesting finding of the study is that there exists a consistent, positive relationship between fortunetelling and deviant behavior.

___

  • ADLER, A. Patricia and Peter Adler. (2006), “The Deviance Society”, Deviant Behavior, 27: 129-148.
  • AGNEW, Robert. (2001), “Building on the Foundation of General Strain Theory: Specifying the Types of Strain Most Likely to Lead to Crime and Delinquency”, Journal of Research in Crime and Delinquency, 38: 319- 361.
  • AKERS, L. Ronald and Christine Sellers. (2004), Criminological Theories: Introduction, Evaluation, and Application, Los Angeles: Roxbury.
  • AKŞİT, Bahattin. (1998), “Türkiye’de Kent-Köy, Sınıf, Din ve Etnisite Farklılaşmaları ve Toplumsal-Kültürel Bunalımdan Demokratik Çıkış”, in Tüba, Türkiye’de Bunalım ve Demokratik Çıkış Yolları, Ankara: Tüba Yayınları, ss. 193-225.
  • ANKARA ÜNİVERSİTESİ KRİMİNOLOJİ ENSTİTÜSÜ. (1954), 1000 Mükerrir Suçlu Hakkında Kriminolojik Anket, Ankara: Güzel SanatlarMatbaası.
  • BACHMAN, Ronet and Raymond Paternoster. (2004), Statistics for Criminology and Criminal Justice, Boston: McGraw-Hill.
  • BAIER, J. Colin and Bradley R. E. Wright. (2001), “ ‘If You Love Me, Keep My Commandments’: A Meta Analysis of the Effect of Religion on Crime”, Journal of Research in Crime and Delinquency, 38: 3-21.
  • BEIRNE, Piers ve James Messerschmidt. (2000), Criminology, Boulder: Westview Press.
  • DEVLET İSTATİSTİKLERİ ENSTİTÜSÜ. (1972), Kadın ve Çocuk Hükümlüler: Sosyo-Ekonomik ve Psiko-Sosyal Nitelik ve Hükümlülük Nedenleri Araştırması, Ankara: Devlet İstatistikleri Enstitüsü.
  • ERGÜDER, Ü., Y. Esmer ve E. Kalaycıoğlu. (1991), Türk Toplumunun Değerleri, İstanbul: Tüsiad.
  • ESMER, Yılmaz. (1998), “Ahlaki Değerler ve Toplumsal Değişme”, Türkiye’de Bunalım ve Demokratik Çıkış Yolları, Ankara: Tüba Yayınları, ss. 45-76.
  • ESMER, Yılmaz. (1999), Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye’de Sosyal, Siyasal, Ekonomik Değerler, İstanbul: Tesev.
  • GOTTFREDSON, R. M. and Hirschi, T. (1990), A General Theory of Crime, Stanford: Stanford University Press.
  • GROVES, W. Byron, Graeme Newman, and Charles Corrado. (1987), “Islam, Modernization and Crime: A Test of the Religious Ecology Thesis”, Journal of Criminal Justice, 15: 495-503.
  • HECKERT, Alex and Druann M. Heckert. (2002), “A New Typology of Deviance: Integrating Normative and Reactivist Definitions of Deviance”, Deviant Behavior, 23: 449-479.
  • HIRSCHI, T. (1969), Causes of Delinquency, Berkeley: University of California Press.
  • JOHNSON, R. Bryon, Spencer De Li, David B. Larson, and Michael McCulllough. (2000), “A Systematic Review of the Religiosity and Delinquency Litearture: A Research Note”, Journal of Contemporary Criminal Justice, 16: 32-52.
  • JUNGER, Marianne. (1989), “Discrepancies Between Police and Self-Report Data for Dutch Racial Minorities”, British Journal of Criminology, 29: 273- 284.
  • JUNGER, Marianne and Wim Polder. (1993), “Religiosity, Religious Climate, and Delinquency among Ethnic Groups in the Netherlands”, British Journal of Criminology, 33: 416-435.
  • KEYMAN, E. Fuat and Ahmet İçduygu. (2003), “Globalization, Civil Society and Citizenship in Turkey: Actors, Boundaries, and Discourses”, Citizenship Studies, 7: 219-234.
  • MENARD, Scott. (1995), Applied Logistic Regression Analysis, Thousand Oaks: Sage.
  • MERTON, K. Robert. (1968), Social Theory and Social Structure, New York: The Free Press.
  • ÖĞEL, Kültegin. (2001), Türkiye’de Madde Bağımlılığı, İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
  • ÖKTEM, Niyazi. (2002), “Religion in Turkey”, Brigham Young University Law Review, 2: 371-403.
  • ÖZBAY, Özden. (2003), “Merton’s Strain Theory: Evidence from the High Schools in Ankara”, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27: 59-76.
  • ÖZBAY, Özden. (2004), “Age, Delinquency, and Social Bonding Theory”, Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 7: 53-75.
  • ÖZBAY, Özden. (2005), “The Factors Leading to Juvenile Delinquency: School, Family, District and Substance Use”, Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 8: 115-144.
  • ÖZBAY, Özden. (2006), “Class and Self-reported Juvenile Delinquency: Evidence from Turkey”, Journal of Criminal Justice, 34: 237-249.
  • ÖZBAY, Özden and Yusuf Z. Özcan. (2006a), “Classic Strain Theory and Gender: The Case of Turkey”, International Journal of Offender Theraphy and Comparative Criminology, 50: 21-38.
  • ÖZBAY, Özden and Yusuf Z. Özcan. (2006b), “A Test of Hirschi’s Social Bonding Theory: Juvenile Delinquency in the High Schools of Ankara, Turkey”, International Journal of Offender Theraphy and Comparative Criminology, 50: 711-26.
  • ÖZBAY, Özden and Onur Köksoy. (n.d.), “Is Low Self Control Associated with Violence among Youth in Turkey?”, Basılmamış Yazı.
  • PAMPEL, C. Fred. (2000), Logistic Regression: A Primer, Thousand Oaks: Sage.
  • STARK, Rodney. (1987), “Religion and Deviance: A New Look”, in James M. Day and William S. Laufer, (eds.), Crime, Values, and Religion, Norwood: Ablex, pp. 111-120.
  • STARK, Rodney. (2001), “Gods, Rituals, and the Moral Order”, Journal for the Scientific Study of Religion, 40: 619-636.
  • TITTLE, R. Charles and Michael R. Welch. (1983), “Religiosity and Deviance: Toward Contingency Theory of Constraining Effects”, Social Forces, 66: 653-82.
  • TITTLE, R. Charles and Raymond Paternoster. (2000), Social Deviance and Crime: An Organizational and Theoretical Approach, Los Angeles:Roxbury.
  • TORJESEN, J. Karen. (2003), “Visible Islam in Modern Turkey”, Journal of the American Academy of Religion, 71: 228-232.
  • TURNER, Bryan. (2005), “The Sociology of Religion”, in C. Calhoun, B. Turner and Chris Rojek, (eds.), The Sage Handbook of Sociology, Thousand Oaks: Sage, pp.284-301.
  • TÜRK KRİMİNOLOJİ ENSTİTÜSÜ. (1948), Türkiyede Adam Öldürme Cürmü Makhumları Hakkında Kriminolojik İstatistik, İstanbul: Hüsnütabiat.
  • TÜRK KRİMİNOLOJİ ENSTİTÜSÜ. (1953), 974 Suçlu Çocuk Hakkında Kriminolojik Anket, İstanbul: Hüsnütabiat.
  • WUTHNOW, Robert. (1976), “Astrology and Marginality”, Journal for the Scientific Study of Religion, 15: 157-168.
  • WUTHNOW, Robert. (1988), “Sociology of Religion”, in Neil J. Smelser, (ed.), The Handbook of Sociology, Newbury Park: Sage, pp. 473-509.
  • YAVUZER, H. (1981), Psiko-sosyal Açıdan Çocuk Suçluluğu, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  • YAVUZER, H. (1988), “Juvenile Delinquency in Turkey”, Paper presented at the NATO Advance Research Workshop, Noordwijkkerhout, The Netherlands.