F.G. Lorca'nın Töre Konulu Üçlemesinde Trajik Olanın İrdelenmesi

Bu çalışmada, Federico Garcia Lorca’nın töre konulu üç tragedyası olan “Kanlı Düğün”, “Yerma” ve “Bernarda Alba’nın Evi” adlı oyunları incelenmiş, bu oyunlarda trajik olanın ne olduğu sorusuna yanıt aranmıştır. Lorca’nın söz konusu oyunlarında trajik kahraman, toprağa bağlı feodal toplum düzeninin değer yargıları ve töreleri ile kuşatılmış; tutsaklaştırılmış kadınlardır. Onlar, toplumsal düzenin töreleriyle girdikleri çatışmada yenik düşmeye, acı çekmeye mahkumdurlar. Lorca kadınlarının törelere karşı verdiği savaş, uğradığı yıkım, dünyanın her yerinde yaşanabilecek genel ve evrensel nitelikli bir sorundur. İzleyici, bu trajik kahramanlarla özdeşlik kurmak suretiyle onların mücadelesine katılır. Bu, kahraman kadar izleyici için de düşündürücü, yürek burkan, acılı bir süreçtir.

In this study, three plays about tradition “Bloody Wedding”, “Yerma” and “The House of Bernarda Alba” by Federico Garcia Lorca has been analyzed and it is aimed to find out the answer of the following question: What is tragic in these plays?” The tragic heroins of Lorca’s plays are women surrounded by traditions and fixed opinions of the feudal society. They are bound to suffer because of their struggle against traditions and the social system. Their struggle against tradition and their suffering are common global problems which can be encountered in any part of the world. The audience take part in their struggle by putting themselves into their positions. This is a sad and bitter process for both the heroine and the audience.

PDF

___

Aksan, Doğan (1999), Anlambilim-Anlambilim Konuları ve Türkçenin Anlambilimi, Ankara, Engin Yayınevi.
Aksan, Doğan (2000), Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, (3.cilt), TDK Yayınları: 43, Ankara.
Aksan, Mustafa-Yeşim Aksan (1991), “Metin Kavramı ve Tanımları”, Dilbilim Araştırmaları, Ankara, ss. 90-104.
Banguoğlu, Tahsin (2000), Türkçenin Grameri, (6. baskı), TDK Yayınları: 528, Ankara.
Bozkurt, Fuat (2000), Türkiye Türkçesi, Hatiboğlu Yayınevi, (2. baskı), Ankara.
Dilâçar, A. (1971), “Gramer:”, TDAY-Belleten, Ankara, ss. 83-145.
Dizdaroğlu, Hikmet (1976), Tümcebilgisi, TDK Yayınları: 426, Ankara.
Ediskun, Haydar (1992), Türk Dilbilgisi, İstanbul, Remzi Kitabevi.
Erden, Aysu (1997), “Öyküde Sözdiziminden Söylem Düzlemine-Kurallardan Prensiplere Geçiş Olgusu Üzerine” Dilbilim Araştırmaları, ss. 112-126.
Ergin, Muharrem (1993), Türk Dil Bilgisi, İstanbul, Bayrak Yayınları.
Gencan, Tahir Nejat (2001), Dilbilgisi, Ankara, Ayraç Yayınları.
Grönbech, K. (2000), Türkçenin Yapısı, (Çev. Mehmet AKALIN), TDK Yayınları: 609, Ankara.
Hengirmen, Mehmet (1999), Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri Sözlüğü, Ankara, Engin Yayınevi.
Hümer Emel-Leylâ S. Uzun (2001), “Metin Türü ve Yazma Edimi İlişkisi: Bilimsel Metin Yazma Edimi”, Dilbilim Araştırmaları, İstanbul, ss. 9-10.
Karahan, Leyla (1999), Türkçede Söz Dizimi, Ankara, Akçağ Yayınları.
Kıran, Ayşe (1994), “Göndergenin Gücü ve Gerçeklik”, Dilbilim Araştırmaları, Ankara, ss. 236-246.
Kıran, Zeynel (2001), Dilbilime Giriş, Ankara.
Kocaman, Ahmet (1981), “Türkçede Kip Olgusu Üzerine Görüşler”, TDAY-Belleten, TDK, Ankara, ss. 81-85.
Koç, Nurettin (1992), Açıklamalı Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul, İnkılâp Kitabevi.
Koç, Nurettin (1996), Yeni Dilbilgisi, İstanbul, İnkılâp Yayınları.
Oktar, Lütfiye-Semiramis Yağcıoğlu (1996), “Türkçede Söylem Yapısı ve Artgönderim”, VIII. Uluslar Arası Türk Dilbilim Konferansı Bildirileri, 7-9 Ağustos 1996, Ankara 1997, ss. 311-345.
Oraliş, Meral-Şeyda Ozil (1992), “Metindilbilimsel Yaklaşımla Yazınsal Bir Metni Çözümleme Denemesi”, Dilbilim Araştırmaları, Ankara.
Özkan, Bülent (2003), “Sait Faik’in Üç Öykü Kitabında -Semaver/Sarnıç; Alemdağda Var Bir Yılan/Az Şekerli; Havuz Başı/Son Kuşlar- Olumsuzlama ve Olumsuzlamanın Metinsel Görünümleri”, Çukurova Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı, XV+374, Adana, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
Taner, Haldun (1999), Onikiye Bir Var, Bütün Hikâyeleri-3 (5. basım), İstanbul, Bilgi Yayınevi.
Topaloğlu, Ahmet (1989), Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul.
Uzun, Leylâ. S. (1995), Orhun Yazıtlarının Metindilbilimsel Yapısı, Türk Dili Araştırmaları Dizisi-7, Ankara, Simûrg Yayınları.
Üstünova, Kerime (2002), Dil Yazıları, Ankara, Akçağ Yayınları.
Vardar, Berke (1998), Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, İstanbul, ABC Kitabevi Yayınları.