Ahmet Ümit'in Beyoğlu Rapsodisi'nde mekân olarak Beyoğlu

Asıl adı Pera olan Beyoğlu, gayri müslümlerin çoğunlukta olduğu bir yer olarak bilinir. Beyoğlu bu nedenle ayrı bir kimlikle ortaya çıkmış ve hep İstanbulun aykırı bir yüzü olarak kalmıştır. Barındırdığı farklı insan tipleriyle ve mekânlarıyla şehrin belki de Türkiyenin Batıya bakan çehresi durumundadır. Ancak bu yapı 1940lardan sonra değişmektedir. Ahmet Ümit, Beyoğlu Rapsodisinde bu değişim ekseninde yaşananları işliyor. Semtin yeni durumunu varoşlaşan Beyoğlu kavramlaştırması çerçevesinde sorgulayan yazar, mekânın eski kimliğinin göz ardı edildikçe kültürel dokunun da kaybolduğu düşüncesini egemen kılmaktadır. Önceden sanat erbabının kaldığı ve kültürel aktivitelerin yoğunlukta olduğu mekân şimdilik kirli ilişkilerin yuvasına dönüşmüştür. Çalışmamızda mekân kavramı çerçevesinde Beyoğlunda yaşanan olumsuz değişimi ve sonuçlarını inceleyeceğiz.

In Ahmet Ümit s Beyoğlu Rapsodisi pera as a espace

Beyoglu which main name is Pera, is known a place that mostly non- muslim live. That is why Beyoglu has appeared with a different identity and always has remained as a contrary face of İsatanbul. It is in a position of the face that looks to the west, of the city maybe of Turkey. Neverteless, this compossition has been changed after 1940 s. Ahmet Umit in the Rapsodi of Beyoglu, processing these what happeneld in the change the axis. The author, that questioning the new position of the district in a framework of conceptualization of Beyoglu that become Suburb, sovereign as long the idea of loosing of the cultural tissue is ignored as the previous idantity of the place. In the place where the art community was staying and intensively Cultural activities was taking place, the place has turned a nest of dirty relations. We will examine the result of the negative change that happened in Beyoglu, in our work in the framework of place concept.

PDF

___

Aktaş, Ş. (2000), Roman sanatı ve roman İncelemesine Giriş, Ankara: Akçağ.
Alver, K. (2008), Modernizmden Postmodernizme, Hece Özel Sayısı, 2008/39, Ankara: Mekân Tartışmaları ve Değişen Mekân Algısı, ss. 557569.
Çağlak, U. (2009), Şehirlerin Dili, Hece Özel sayısı, 150/151/152, Ankara: Kentte Eğlence ve Muhabbet Mekanları, ss. 467-474.
Develioğlu, F. (2003). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat, Aydın Kitabevi, Ankara.
Narlı, M. (2002). Romanda Zaman ve Mekân Kavramları, Balıkesir Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi, ss. 92106, Balıkesir.
Şengül, M. B. (2010). Yüzüncü yıl Üniversitesi, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Van: Romanda Mekân, Cilt:3/11, İlkbahar, ss. 528-538.
Turan, G. (1996). Cogito, İstanbul: Roman Kentler, Sayı: 8, Yaz 1996.
Turan, G.. (2005). Kitap-lık, Sayı:82, Nisan 2005, İstanbul: Kent Çarpmasına Uğramak, ss.70-73.
Ümit, A. (2003). Beyoğlu Rapsodisi, İstanbul: Doğan Kitap.
Ümit, A. (2003). Kukla, İstanbul: Doğan Kitap.
Yaşar, H. (2009). 19. Yüzyıl Fransızca ve Türkçe Kurgusal Eserler İle Edebi Hatıralarda İstanbul.