MEHMET RAGIP KARCI'NIN YENİ BİR SEVDA SÜLEYMAN'I ESERİNDE GELENEĞİN İZİNİ SÜRMEK

Türk edebiyatında süregelen “gelenek kavramı ve gelenekten yararlanma” meselesi, özellikle Tanzimat döneminden Cumhuriyet dönemine kadar bir sorun haline gelmiştir. Söz konusu dönemlerde gelenekten beslenenler kadar, geleneğe karşı çıkan yazarlar da mevcuttur ve günümüz yazarları arasında hâlâ birçok yazar geleneği yaşatmaktadır. Tartışmalı bir kavram olan gelenek, her dönem de farklı etkiler göstererek şekillenmiştir. Gelenekten yoğun olarak beslenen ve onu kendine özgü bir şekilde yaşatan son dönem şairlerinden biri de Mehmet Ragıp Karcı (1945-2020)’dır. Mehmet Ragıp Karcı, divan şiiri, halk şiiri ve folklorik birikimi ile çağdaş Türk şiirinde geleneği başarı ile yorumlayan ve modern çağda yaşatan şairler arasındadır. Bu çalışmada Mehmet Ragıp Karcı’nın toplu şiirlerini kapsayan Tut Elimden Düşmeyeyim (1998-2006) kitabında yer alan Yeni Bir Sevda Süleymanı’nda Türk şiir geleneğinin izleri araştırılacaktır. İlk olarak geleneğin tanımı ve Türk şiirinde gelenek unsurlarının hangi çerçevede alındığına dair tespitler yapılacaktır. Gerek divan şiiri gerek halk şiiri, gerek folklorik birikim ve İslami motiflerin, Karcı’nın şiirlerindeki yansımaları ve etkileri ortaya çıkarılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Şiir, Gelenek, Divan şiiri, Halk şiiri, İslami motifler, Mehmet Ragıp Karcı.

PDF

___

Akkanat, C. (2000). Gelenek ve İkinci Yeni Şiiri. Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale: Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Aydemir, A. (1983). “Hz. Süleyman (a.s)”. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, S.1, 177.

Balık, M. (2016). “Murathan Mungan'ın Şiirlerinde Geleneğin İzleri”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S.31, 3-17.

Gürer, D. (2008). “Hz. Yûsuf’un Gördüğü Rüyanın Fusûsu’l-Hikem’deki Yorumu”. İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, S. 21, 41-42.

Karadağlı, Mustafa. http://www.siverekgenclik.com/haber/sair-mehmet-ragip-karci-ile-ozel-roportajimiz-12890.html Erişim tarihi: 28 Nisan 2020.

Karadavut, Z. – Yeşildağ, Ü. Y. (2015). “Anadolu Türk Folklorunda Geyik”. Millî Folklor Dergisi, S.76, 102-112.

Karcı, M. R. (2016). Tut Elimden Düşmeyelim. Ankara: Hece Yayınları.

Kayaokay, İ. (2014). “Fuzûlî’nin Leyla İle Mecnûn Mesnevîsinin Arketipsel Sembolizm Bağlamında Çözümlenmesi”. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, S. 7, 345.

Macit, M. (1996). Gelenekten Geleceğe. Ankara: Akçağ yayınları.

Nas, H. (2006). Modern Türk Şiirinde Geleneğin İzleri. Yüksek Lisans Tezi. Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Öner, H. (2016). Cumhuriyet Dönemi Türk Şiir Poetikalarının Toplumsallık Boyutu. Uluslararası Edebiyat ve Toplum Sempozyumu (s. 348- 350- 352). Bartın: Bartın Üniversitesi Yayınları.

Öner, H.-Balık, M. (2018). Gelenek ve 1980 Kuşağı Şiiri. II. Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi, 30 Kasım-2 Aralık 2018, Bildiri Kitabı, Ankara: İksad Yayınevi, s. 176-182.

Özbahçe, Osman. http://www.yuzyuzekonusmalar.org/edebiyatcilarimiz/mehmet-ragip-karci/36 Erişim tarihi: 1 Mayıs 2020.

Özbahçe, Osman. https://www.biyografya.com/biyografi/7108 Erişim tarihi: 5 Mayıs 2020.

Pala, İ. (1989). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.

Saraç, Ö. - Özdemir, C. (2015). ”Âşık Tarzı Türk Şiir Geleneğinde Sevgili Tipi”. Dedekorkut Dergisi, S.111-120.

Tan, M. (2017). “Tuğrul Tanyol'un Perspektifinden Şiirde Gelenek”. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırma Dergisi, 6 (7), 99-113.

TurgunBayer, C. (2007). “Türk Dünyası Destanlarında Ortak Motifler”. Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi, S.24, 99-100.

Vural, F. G. (2011). “Türk Kültürünün Aynası: Türküler”. e-Journal of New World Sciences Academy, 6 (3), 397-411.

Yavuz, K. (2005). “Leyla ile Mecnun Hikâyesinin Edebiyattaki Yeri”. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 2 (4), 59-62.

Yılmaz, O. – Savaş, T. ve Ertuğrul, M. (2012). “Güvercin ve Yetiştiriciliğinin Türk Kültüründeki Yeri”. Nevşehir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitü Dergisi, 1 (2), 81.