Kentsel Dönüşüm Hizmetlerinin Kentsel Yaşam Kalitesi Algısı Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi: Erzurum Kent Merkezinde Ya- şayanlar Üzerinde Bir Uygulama

Değişen tüketici profillerinin kalite beklentisinin farklılaşması sonucu kentsel dönüşüm sürecinde bireylerin nasıl bir kentsel mekânda yaşamak istedikleri hem tüketici memnuniyeti hem de kentsel yaşam kalitesi açısından önem arz etmektedir. Bu kapsamda araştırmanın temel amacı; Erzurum il merkezinde yapılan kentsel dönüşüm hizmetlerinin bireylerin kentsel yaşam kalitesi algıları üze- rindeki etkilerinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda araştırmada veri toplama metodu olarak yüz yüze anket yöntemi kullanılmıştır. Araştırma modelinde gösterilen hipotezleri test etmek ama- cı ile regresyon analizi yapılmış ve kentsel dönüşüm hizmetlerinin kentsel yaşam kalite algısı üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde etkili olduğu görülmüştür. Ayrıca kentsel dönüşüm hizmetlerinin fiziksel ve sosyal boyutunun kentsel yaşam kalite algısı üzerinde anlamlı ve pozitif bir etkiye sahip olduğu ancak ekonomik boyutun ise anlamlı bir etkiye sahip olmadığı ortaya çıkmıştır.

Investigation of the Effect of Urban Transformation Services on the Perception of Urban Life Quality: An Application on Living in Erzurum City Center

As the changing consumer’s profiles differentiate the quality expectation, how individuals want to live an urban space during the urban transformation process is important both in terms of consum- er satisfaction and quality of urban life. Therefore, the subject of research is to investigate the effects of urban transformation services in the city center of Erzurum on individuals’ perception of quality of urban life. For this purpose, face-to-face survey method was used as data collection method in the research. Regression analysis was conducted to test the hypotheses shown in the research model and it was found that urban transformation services were statistically significant on urban life quality perception. It was also revealed that the physical and social dimension of urban transformation services had a significant and positive effect on urban life quality perception, but the economic dimension did not have a significant effect on urban life quality perception.

PDF

___

Adams, D. ve Hastings, E. M. (2001). Urban renewal in Hong Kong: transition from development corporation to renewal authority. Land Use Policy, 18(3), 245-258.
Afacan, Y. (2015). Resident satisfaction for sustainable urban regeneration. In Proceedings of the Institution of Civil Engineers - Municipal Engineer, 0(0), 1-15.
Akkoyunlu, E. K. (2007). Sürdürülebilir kent. A. Mengi (Ed.) Kent ve politika Ruşen Keleş’e armağan içinde (11-26). Ankara: İmge Yayınevi.
Bhatti, S. S., Tripathi, N. K., Nagai, M. ve Nitivattananon, V. (2017). Spatial interrelationships of quality of life with land use/land cover, demography and urbanization. Social Indicators Research, 132, 1193-1216.
Boylu, A. A. ve Paçacıoğlu, B. (2016). Yaşam kalitesi ve göstergeleri. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 8(15), 137-150.
Bozdağ, A., Şaban, İ. ve Durduran, S. S. (2011). Kentsel dönüşüm uygulamalarına çok amaçlı yaklaşım, Bursa (İnegöl) kenti örneği. Selçuk Üniversitesi Mühendislik - Mimarlık Dergisi, 26(4)), 124-139.
Çalı, H. H. (2012). Avrupa kentsel şartı çerçevesinde güvenli kent ve yerel yönetimler. Türk İdare Dergisi, 475, 9-32.
Castanheira, G. ve Mateus, L. B. R. (2013). Defining best practices in sustainable urban regeneration projects. Portugal SB13, Contribution of Sustainable Building to Meet EU 20-20-20 Targets, 435-442.
Chan, E. ve Lee, G. K. (2008). Critical factors for improving social sustainability of urban renewal projects. Social Indicators Research, 85, 243-256.
Colantonio, A., Dixon, T., Ganser, R., Carpenter, J. ve Ngombe, A. (2009). Measuring socially sustainable urban regeneration in Europe. Oxford Institute for Sustainable Development (OISD) and European Investment Bank (EIB).
Costanza, R., Fisher, B., Ali, S., Beer, C., Bond, L., Boumans, R., Nicholas, L.D., Jennifer, D., Carolyn, E., Joshua, F., Diane, E.G., Linda, M., Thomas, H., Dennis, M., Laurence M., Barbara, M., Brian, R., Donna, M.R., Thomas, S. ve Robert, S. (2007). Quality of life: An approach integrating opportunities, human needs, and subjective well-being. Ecological Economics, 61, 267-276.
Couch, C., Sykes, O. ve Börstinghaus, W. (2011). Thirty yars of urban regeneration in britain, germany and france: The importance of context and path dependency. Progress in Planning, 75, 1-52.
Das, D. (2008). Urban quality of life: A case study of guwahati. Social Indicators Research, 88, 297-310.
Emür, S. H. ve Onsekiz, D. (2007). Kentsel yaşam kalitesi bileşenleri arasında açık ve yeşil alanların önemi-Kayseri/Kocasinan ilçesi park alanları analizi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 367- 396.
Ercan, M. A. (2011). Challenges and conflicts in achieving sustainable communities in historic neighbourhoods of Istanbul. Habitat International, 35(2), 295-306.
Gür, M. (2014). Kentsel dönüşüm uygulamasında yaşam kalitesi araştırması ve kavramsal bir model önerisi: Bursa Doğanbey Örneği (Doktora Tezi). Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
İnan , G. C. (2017). Küresel kent mantığı, kimlik ve mekanın kentsel dönüşüm projeleriyle fragmantasyonu: Vaka çalışması olarak Fener-Balat ve Süleymaniye. Kent Akademisi, 10(29), 75-93.
Kahraman, Z. E. ve Özdemir, S. S. (2017). Kentsel dönüşümü gündeme gelen bir alan için konut memnuniyeti araştırması: Türk-İş Blokları örneği. Megaron, 12(4), 619-634.
Karatepe, Ş. (2001). Kendini kuran şehir. İstanbul: İz Yayıncılık.
Keleş, R. (1980). Kent bilimleri terimler sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
Koesel, K . J. (2004). Does democracy influence the quality of life? Presented at the Annual SRC Graduate Student Conference, University of California San Diego, CA. Erişim adresi: http://socsci2.ucsd.edu/ ̃aronatas/scrretreat/index.htm
Koyuncu, B. (2011). Kentsel yaşam kalitesi kriterleri: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kurtuluş, K. (1981). Pazarlama araştırmaları. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayını.
Lansing, J. B. ve Marans, R. W. (1969). Evaluation of neighborhood quality. Journal of the American Institute of Planners, 35 (3), 195-199.
Marans, R. W. ve Stimson, R. J. (2011). Investigating quality of urban life: Theory, methods, and empirical research. Social Indicators Research, 45, 1–29.
Massam, B. H. (2002). Quality of life: Public planning and private living. Progress in Planning, 58(3), 141-227.
Okumuş, D. E. (2014). Kentsel dönüşümde sosyal donatı alanlarının değişimi ve kentsel yaşam kalitesine etkisi: Ataşehir Barbaros Mahallesi Örneği (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Özden, P. P. (2006). Türkiye'de kentsel dönüşümün uygulanabilirliği üzerine düşünceler. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 35, 215-233.
Özhekim, N. (2016). Toplu taşım sistemlerinin kentsel yaşam kalitesine etkisi: İstanbul Kadıköy–Kartal Metro Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Gebze Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Gebze.
Pacione, M. (2003). Urban environmental quality and human wellbeing— a social geographical perspective. Landscape and Urban Planning, 65(1-2), 19-30.
Polat, S. ve Dostoğlu, N. (2007). Kentsel dönüşüm kavramı üzerine: Bursa’da kükürtlü ve Mudanya örnekleri. Uludağ University Journal of the Faculty of Engineering, 12 (1), 61-76.
Senlier, N., Yildiz, R. ve Aktaş, E. D. (2009). A perception survey for the evaluation of urban quality of life in Kocaeli and a comparison of the life satisfaction with the European cities. Social Indicators Research, 94, 213- 226.
TDK (2018). Türk Dil Kurumu Sözlükleri güncel Türkçe sözlük içinde. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr/
Tekeli, İ., Güler, Ç., Vaizoğlu, S., Algan, N. ve Dündar, A.K. (2002). Yaşam kalitesi ve göstergeleri, Türkiye için bir veri sistemi önerisi. Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi Raporları.
Teklay, R. (2012). Adaptation and dissonance in quality of life: Indicators for urban planning and policy making (MSc Thesis, Netherlands, University of Twente, Faculty of Geo-Information Science and Earth observation). Erişim adresi: http://www.itc.nl/library/papers_2012/msc/upm/berhe.pdf
Topal, A. K. (2004). Kavramsal olarak kent nedir ve Türkiye'de kent neresidir?. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 6 (1), 276-294.
Tuğcu, P. ve Arslan, T. V. (2018). Kentsel dönüşüm konulu tez çalışmalarında (1999-2017) öne çıkan konular, sorunlar ve öneriler. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 14(1), 87-127.
Üçer, A.G. (2009). Kentsel yaşam kalitesinin belediye hizmetleri kapsamında belirlenmesine ve geliştirilmesine yönelik bir yaklaşım: orta ölçekli kent örnekleri (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Van Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G. ve De Hollander, A. (2003). Urban environmental quality and human well-being: towards a conceptual framework and demarcation of concepts; a literature study. Landscape and urban planning, 65(1-2), 5-18.
Wang, H., Shen, Q., Tang, B.S. ve Skitmore, M. (2013). An integrated approach to supporting land-use decisions in site redevelopment for urban renewal in Hong Kong. Habitat International, 38, 70-80.
Yaylı, H. ve Ökde, F. (2019). Türkiye'de kentsel yaşam kalitesi ile uluslararası göç ilişkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 43, 299-320.
Yıldırım, A. (2013). Yavaş şehir hareketinin kent imajina katkısı: ordu-perşembe örneğinin yerel basın üzerinden analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), 11-20.
Yılmaz, K. O. (2018). Kentsel dönüşüm ve Türkiye: Belediyelerin uygulamalara yönelik yaklaşımları üzerine bir araştırma (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Zheng, H. W., Shen, G.Q. ve Wang, H. (2014). A review of recent studies on sustainable urban renewal. Habitat International, 41, 272-279.