Entegre Raporlamanın Sürdürülebilir Kalkınma ve İşletmeler Üzerindeki Etkisine İlişkin Kavramsal Çerçeve

Endüstri devriminden 1970’li yıllara kadar yaşanan süreçte ülkeler kalkınma olgusunu ekonomik büyümeyle özdeşleştirdikleri için sanayileşmeye öncelik verilmiş, işletmelerin sosyal ve doğal çevre üzerindeki olumsuz etkileri görmezden gelinmiştir. Aynı dönemde işletme paydaşlarının bilgi talepleri de finansal bilgiden ibaret olmuştur. Ancak meydana gelen çevresel ve finansal olumsuzluklar ile küreselleşme olgusu hem kalkınma kavramında hem de kurumsal raporlamada önemli değişimleri beraberinde getirmiştir. Böylece ülkelerin gündeminde sürdürülebilir kalkınma olgusu yer almaya başlarken; işletmeler de finansal bilgilerin yanında sürdürülebilirlik bilgilerini raporlamaya başlamıştır. Bu kapsamda çalışmanın amacı mevcut literatür incelenerek, kurumsal raporlamanın ulaştığı son aşama olan entegre raporlamanın işletmeler ve paydaşları için sağladığı faydaların yanı sıra sürdürülebilir kalkınma ile işletmelerin sürdürülebilirliği üzerindeki etkisine dair kavramsal bir çerçeve ortaya koymaktır.

Conceptual Framework for the Impact of Integrated Reporting on Sustainable Development and Businesses

In the process from the industrial revolution to the 1970s, industrialization was prioritized because countries associated the development phenomenon with economic growth, and the negative effects of businesses on the social and natural environment were ignored. In the same period, information requests of business stakeholders consisted of financial information. However, environmental and financial negativities and the phenomenon of globalization have brought along important changes both in the concept of development and in corporate reporting. Thus, while the concept of sustainable development started to take place on the agenda of the countries; businesses have started to report sustainability information as well as financial information. In this context, the aim of the study is to examine the existing literature and to present a conceptual framework regarding the benefits of integrated reporting, which is the last stage of corporate reporting, for businesses and their stakeholders, as well as its impact on sustainable development and the sustainability of businesses.

PDF

___

Akgül, U. (2010). Sürdürülebilir kalkınma: uygulamalı antropolojinin eylem planı. Antropoloji, (24), 133-164.
Aksoy, F. (2019). İşletmelerde sürdürülebilirlik raporlama çerçeveleri. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 21(2), 324-346.
Altunbaş, D. (2003). Uluslararası sürdürülebilir kalkınma ekseninde Türkiye’deki kurumsal değişimlere bir bakış. Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(1-2), 103- 118.
Aras, G. ve Sarıoğlu, G. U. (2015). Kurumsal raporlamada yeni dönem: entegre raporlama. İstanbul: TÜSİAD Yayınları, Yayın No: T/2015,10-567.
Ataçay, M. N. (2020). Çin reform tecrübesinin kalkınma kavramı çerçevesinde yeniden değerlendirilmesi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 16(2), 442-456.
Aydın, S. (2015). Entegre raporlama. İstanbul Türkmen: Kitabevi.
Banik, A. (2015). Conclusions. A. Banik, A. D. Gupta and P. K. Bhaumik (Ed.). Corporate governance, responsibility and sustainability: ınitiatives in emerging economies içinde (s.158-163). London: Palgrave Macmillian.
Battal, Ü. (2018). Sürdürülebilirlik raporlaması ve entegre raporlama: Türk Hava Yolları ve Güney Afrika Hava Yolları incelemesi. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 11(3), 393-423.
Bhasin, L. M. (2017). Integrated Reporting: the future of corporate reporting. International Journal of Management and Social Sciences Research, 6(2), 17-31.
Bozlağan, R. (2010). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka planı. Journal of Social Policy Conferences, 0(50), 1011-1028.
Cliffe Dekker Attorneys (t.y.). King report on corporate governance for South Africa 2002. https://www.mervynking.co.za/downloads/CD_King2.pdf. (Erişim Tarihi: 18.09.2021).
Çalkıvik, K. (2013). Entegre raporlama dönemi başlıyor. EKOIQ, (32), 74. Doğru, B. (Ed.) (2017). 100 maddede sürdürülebilirlik rehberi. İstanbul: SKD Türkiye.
Dräger, H. (2014). Daha anlamlı kurumsal raporlamaya yeni yaklaşımlar. Kurumsal Yönetim Dergisi, (24), 42-43.
Ergün, T. ve Çobanoğlu, N. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre etiği. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 97-123.
Giddings, B., Hopwood, B. ve O’Brien, G. (2002). Environment, economy and society: fitting them together ınto sustainable development. Sustainable Development, 10(4), 187-196.
GRI (16.09.2021). https://www.globalreporting.org/.
GRI (2014). G4 sürdürülebilirlik raporlaması kılavuzları: raporlama ilkeleri ve standart bildirimler. https://surdurulebilirlik.garantibbva.com.tr/media/1059/turkish-g4-part- one.pdf. (Erişim Tarihi: 19.08.2021).
Gücenme Gençoğlu, Ü. ve Aytaç, A. (2016). Kurumsal sürdürülebilirlik açısından entegre raporlamanın önemi ve BIST uygulamaları. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (72), 51-66.
IIRC (2011). Towards integrated reporting communicating value in the 21st century. https://integratedreporting.org/wp-content/uploads/2011/09/IR- Discussion-Paper-2011_spreads.pdf. (Erişim Tarihi: 29.08.2021).
IIRC (2013). Uluslararası çerçevesi. https://integratedreporting.org/wp- content/uploads/2015/03/13-12-08-THE-INTERNATIONAL-IR- FRAMEWORK-Turkish.pdf. (Erişim Tarihi: 29.08.2021).
Institute of Directors Southern Africa (2009). King report on governance for South Africa 2009. https://cdn.ymaws.com/www.iodsa.co.za/resource/resmgr/king_iii/King_R eport_on_Governance_fo.pdf. (Erişim Tarihi: 29.08.2021).
Kanzer, A. M. (2010). Toward a model for sustainable capital allocation. R. G. Eccles, B. Cheng and D. Saltzman (Ed.). The landscape of ıntegrated reporting reflections and next steps içinde (s. 45-57). Massachusetts: Harvard Business School.
Karabıçak, M. ve Armağan, R. (2004). Çevre sorunlarının ortaya çıkış süreci, çevre yönetiminin temelleri ve ekonomik etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 203-228.
Karabıçak, M. ve Özdemir, M. B. (2015). Sürdürülebilir kalkınmanın kavramsal temelleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 6(13), 44-49.
Kaya, H. P. (2015). Entegre raporlama sisteminin ortaya çıkış sebepleri ve şirketlere sağlayacağı faydalar. Muhasebe ve Denetime Bakış, (45), 113- 130.
Kevser, M. (2020). Entegre raporlama ve kamu bankalarında uygulanabilirliği üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(4), 4231-4251.
King, M. ve Roberts, L. (2017). Entegre düşünce. (E. Erimez, Çev.). İstanbul: Argüden Yönetişim Akademisi Yayınları, Yayın No: 10.
Krzus, M. P. (2011). Integrated reporting: if not now, when?. IRZ, Heft 6, Juni, 271-276.
Mıhçı, H. (1996). Kalkınma: bir terim neyi anlatır?. Ekonomik Yaklaşım, 7(23), 65-86.
Morros, J. (2016). The integrated reporting: a presentation of the current state of art and aspectsof ıntegrated reporting that need further development. Intangible Capital, 12(1), 336-356.
Önder, Ş. (2017). İşletme karlılığına kurumsal sürdürülebilirliğin etkisi: BİST’te bir uygulama. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 19(4), 937-956.
Önder, Ş. (2018). Kurumsal raporlamanın yeni trendi entegre raporlama. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Öztürk, S. (2019). Geleceğin kurumsal raporlama yaklaşımı olarak entegre raporlama: Garanti Bankası örneği. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (81), 1-20.
Sevim, Ş. ve Bayhan, B. (2018). Kamu sektöründe entegre raporlama: üniversitelerde entegre raporlama mimarisi. Ankara Gazi: Kitabevi.
Soubbotina, T. P. (2004). Beyond economic growth: an ıntroduction to sustainable development. Second Edition. Washington: The World Bank.
Tıraş, H. H. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre: teorik bir inceleme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 57-73.
TKYD (2014). Dünyadan haberler. Kurumsal Yönetim Dergisi, (24), 18. Toprak, D. (2006). Sürdürülebilir kalkınma çerçevesinde çevre politikaları ve mali araçlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(4), 146-169.
UN (1987). Report of the world commission on environment and development: our common future. https://www.are.admin.ch/are/en/home/media/publications/sustainable- development/brundtland-report.html. (Erişim Tarihi: 11.12.2021).
WBCSD (2014). Integrated reporting in South Africa: from concept to practice. https://integratedreporting.org/resource/integrated-reporting-in-south- africa-from-concept-to-practice/. (Erişim Tarihi: 18.09.2021).
Yavilioğlu, C. (2002). Kalkınmanın anlambilimsel tarihi ve kavramsal kökenleri. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), 59-77.
Yaylı, H. (2012). Çevre etiği bağlamında kalkınma, çevre ve nüfus. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15), 151-169.
Yıldırım, G. ve Uzun Kocamış, T. (2018). Entegre raporlama: sürdürülebilir ve daha iyi bir yönetim için entegre raporlama. İstanbul: Türkmen Kitabevi.