16 Nisan 2017 Halk Oylaması ve Halk Oylaması Sürecinin Siyaset Bilimi Ve Kamu Yönetimi Bölümü Öğrencileri Tarafından Algılanmasına İlişkin Bir Araştırma: Çankırı Karatekin Üniversitesi Örneği

Öz Halk oylaması (referandum), halkın karar alma süreçlerine doğrudan katılımına imkân veren bir demokratik araçtır. Bu bağlamda 16 Nisan 2017 Anayasa Değişikliği Halk Oylaması, Türkiye açısından büyük öneme sahiptir. Üniversitelerin, bu alanda eğitim alan Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü öğrencileri tarafından nasıl algılandığı özellikle önem arz etmektedir. Bu çalışmada, ilgili Halk Oylamasının, birer siyaset bilimci ve kamu yöneticisi adayı olan öğrenciler tarafından nasıl algılandığı, bir örnek olması bağlamında Çankırı Karatekin Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü (ÇAKÜ-SKY) öğrencileri açısından araştırılmıştır. Bu amaçla uygulanan anketin sonuçları, halk oylamasının ÇAKÜ-SKY öğrencileri tarafından nasıl algılandığına ilişkin ipuçları sunarken, oy kullanma eğilimlerinin cinsiyet, bölge ve sınıf gibi farklı değişkenler ve sürece ait sorular arasında anlamlı ilişkinin olup olmadığı da ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Halk Oylaması, Cumhurbaşkanlığı Sistemi, Demokratikleşme, Siyasi Sosyalleşme, Siyasi Üslup

PDF

___

Zürih Üniversitesi Doğrudan Demokrasi Araştırma Merkezi İnternet Sitesi, İsviçre Federal Oylama Veri Tabanı: Liste, http://www.c2d.ch/ indexdd.php?menusec=dddb&dang=, (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
Yıldız, A. (2010). Bir Doğrudan Demokrasi Aracı Olarak Referandum Uygulama Örnekleri: Türkiye, ABD ve Avrupa Ülkeleri, TBMM Araştırma Merkezi Yayınları, No:2, Ankara.
Yeşilorman, M. (2011). Halkın İradesi Bağlamında Halkoylamaları: Bir Hukuk Sosyoloji Denemesi, Hukuk Felsefesi ve Sosyolojisi Arşivi, Sayı: 22, ss.191-220.
Yazıcı, S. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür(Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
Yayla, A. (2005). Siyasi Düşünce Sözlüğü, Adres Yayınları, Ankara.
Teziç, E. (2006). Anayasa Hukuku, Beta Yayınevi, Ankara, 2006, .
TDK Sitesi, Güncel Türkçe Sözlük, Halk Oylaması, www.tdk.gov.tr/ index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.58dbeb2623a29 0.40146512 (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
Tanör, B. Ve Yüzbaşıoğlu, N. (2005). 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku, İstanbul.
Şahbaz, İ. (2006). Yarı-Doğrudan Demokrasi Kurumu Olarak Referandum ve Türkiye, Yetkin Yayınları, Ankara.
Sevinç, Murat (2012). Mülkiye Öğrencileri Anayasal Sîstemi Tartışıyor-I (Yapım Süreci ve Temel Haklar), Ankara: Mülkiyeliler Birliği Yayınları.
Setälä, M. (2009). Introduction, (Eds. M. Setälä & T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, New Jersey: Routledge Taylor & Francis Group, pp.1–14.
secim.haberler.com/2015/partilere-gore-durum/
Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş, (Çev. T. Karamustafaoğlu/ M.Turhan). Yetkin Yayınları, Ankara.
Sağlar, F. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür (Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
Rousseau, J. J.. (1997). The Social Contract and Other Political Writings. Der. ve çev.: Victor Gourevitch. Cambridge: Cambridge University Press.
Rousseau, J. J. (1982). Toplum Sözleşmesi, (Çev. Vedat Günyol), Adam Yayınları, İstanbul.
Rahat, G. (2009). Elite Motives For Initiating Referendums: Avoidance, Addition and Contradiction, (Eds. M. Setälä /T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, Routledge Taylor/Francis Group, New York, pp.98–116.
Piott, S. L. (2003). Giving Voter a Voice: The Origins of the Initiative and Referendum in America, University of Missouri Pres, Columbia.
Parla, T. (1986). İki Tür Halkoylaması: Referandum ve Plebisit, Cumhuriyet, 18 Şubat.
Özdemir, G. (2011). “Katılımcı Demokrasinin Öznesi STK’ların Sahip Olması Gereken Nitelikler”, 9. Uluslararası Türk Dünyası Sosyal Bilimler Kongresi, Haziran, Bakü,
Özbudun, E. (2005). Türk Anayasa Hukuku, Yetkin Yayınları, Ankara.
Online Etymology Dictionary, “Referendum”, www.etymonline.com/index.php? allowed_in_frame=0&search=referendum (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
Oğuz, H. A. (2007). Avrupa Birliği Anayasası ve Referandum Süreci, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
Nohutçu, A. ve Bektaş, M. (2017). Yeni Anayasa Tartışmaları Etrafında Kurucu İktidar, Kurucu Meclis ve Referandum Kavramlarının Analizi, M.Ü. Siyasal Bilimler Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, Mart, ss.1-23.
Lijphart, A. (1988). Çağdaş Demokrasiler, (Çev. E. Özbudun ve E. Onulduran), Demokrasi Vakfı ve Siyasi İlimler Derneği Ortak Yayını, Ankara.
Kubalı, H. N. (1971). Anayasa Hukuku, İ.Ü. Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul.
kazete.com.tr/haber/kadin-secmen-sayisi-erkekleri-gecti-30751
Karakartal, B. (1984). Bir Siyasal Katılma Türü Olarak Referandum ve 1961 Türk Anayasa Referandumu, İ.Ü. İktisat Fakültesi Mecmuası, Prof. Dr. C. Orhan Tütengil’in Anısına Armağan, Özel Sayı 2, ss.161-180.
Kapani, M. (1981). Kamu Hürriyetleri, A.Ü. Hukuk Fakültesi Yayını, Ankara..
Kanlıgöz, C. (1996). Katılımcı Demokrasi ya da İdari Usul Kanunu Hazırlığı” Uluslar arası Sempozyumu Üzerine, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 45, Sayı: 1–4, ss.167–183.
IDEA İnternet Sitesi, Doğrudan Demokrasi Anket Sonuçları, http://aceproiect.org/ epic-en/dd#DD02, (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
haberturk.com/secim/secim2014/cumhurbaskanligi-secimi
Gürkan, Ü. (2005). Hukuk Sosyolojisi, Siyasal Kitabevi, Ankara.
Gültekin, M. (2014). Bilimsel araştırmalarda kadın-Erkek farklılıkları, Aile Akademi Dergisi, Nisan.
Gözler, K. (2006). Anayasa Hukukuna Giriş, Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa.
Gözler, K. (1988). “Halkoylamasının Değeri”, AÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, (40), s.97-113.
Erdem, T. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür(Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
Dursun, D. (2012). Siyaset Bilimi, Beta Yayınları, İstanbul.
Çuhadar, Andaç (2006). Üniversite Öğretim Elemanı ve Öğrencilerinin Demokrasi Anlayışlarının Siyasal Toplumsallaşma Bağlamında Cinsiyet, Bilim Alanı, Akademik Aşama ve Siyasal Katılımcılık Değişkenleri Açısından İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Budge, I. (2001). “Political Parties in Direct Democracy”,(Eds.:M. Mendelsohn/A. Parkin), Referendum Democracy: Citizens, Elites and Deliberation in Referendum Campaigns, London: Palgrave Macmillan,pp.67–87.
Bowler, S. /Donovan, T. (2001). “Popular Control of Referendum Agendas: Implications for Democratic Outcomes and Minority Rights”, (Eds. M. Mendelsohn/A.Parkin), Referendum Democracy: Citizens, Elites, and Deliberation in Referendum Campaigns,London:Palgrave Macmillan,pp.125–146.
Bjorklund, T. (2009). “The Surge of Referendums and the New Politics Approach”, (Eds.:M. Setälä & T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, New York: Routledge Taylor & Francis Group, pp.117–136.
Atılım (1982), Yıl 9, S. 9, Eylül.
Anbarlı Bozatay, Ş. (2011). 12 Eylül 2010 Referandumu ve Referandum Sürecinin Üniversite Öğrencileri Tarafından Algılanmasına İlişkin Bir Araştırma: Biga İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği, Yönetim Bilimleri Dergisi (9: 2).
Alkan, T. (1979), Siyasal Toplumsallaşma, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
Aktay, Y. (2007). Türkiye’de Demokrasi Kültürü Ve Siyasal Durum Analizi, Ankara: Eğitim-Bir-Sen Yayınları.
Akın, M. H. (2009). Siyasal Toplumsallaşma Sürecinde Gençlik-Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma-, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Akbey, F. (2005). “Küreselleşme ve Türkiye’de Kamu Ekonomisi, Devlet-PiyasaToplum İlişkilerinde Dönüşüm”, (Der.: L. Özmen, M. A. Sözer ve İ. Şahin), 21. yy. da Türkiye’de Sosyal Bilimler ve Toplum Sorunlar Sempozyumu, Ankara: Akademisyenler Birliği, ss.21–43.