Üçüncü Kişi Etkisi Teorisi Bağlamında “Ahşap Gibisi Var mı ?” Söyleminin Değerlendirilmesi

Ahşap, sahip olduğu belirgin özellikleriyle insanlık tarihinin başlangıcından beri kullanılagelen, etkileşimsel yaklaşımlara bağlı olarak, çeşitli amaçlar kapsamında bireysel ve toplumsal kullanımlar için farklı şekillerde uyarlanarak değişik ürün ve uygulama tiplemeleriyle günlük hayatın neredeyse her alanında karşılaşılan doğal bir malzemedir. Doğallığı ile çok yönlülüğü ve işlevselliği sebebiyle, böylesine yaygın kullanılan ahşap hakkında toplumsal ve kişisel farkındalığı ve ahşaba olan aşinalığı tespit etmek, önemli bir malzeme olarak ve değerli bir varlık olarak ahşabın tanınırlık ve bilinirlik bakımından kanıksanmışlığını ve alışılmışlığını gözler önüne serecektir. Dolayısıyla, bu çalışmada, “Ahşap gibisi var mı ?” söylemi odağında, yeni bir iletişim teması olan üçüncü kişi etkisi irdelenmiş ve bu söylem çerçevesinde kişilerin kendileri ile yakınları ve tanıdıklarının ahşap hakkındaki görüşleri içerik analizi yordamıyla değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçları, kişilerin yüksek düzeyde ahşap farkındalığına sahip oldukları halde, ahşabı günlük hayatta tercih edip kullanma bakımından kendilerinden ziyade yakınlarını ve tanıdıklarını öne çıkardıklarını ve “Ahşap gibisi var mı ?” söyleminin üçüncü kişi etkisi bağlamında olumlu bir yaklaşım içerdiğini göstermiştir. Buna göre, ahşap bilimi ve teknolojisi desteğinde ahşapsever bakış açısıyla gerçekleştirilecek etkinliklerin ve takdimlerin, ahşap konusunda toplumun bilgilenmesine katkı sağlayacağı ve kişilerin ahşap hakkındaki bilgi ve farkındalıklarını arttıracağı değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Ahşap, Söylem, Alışılagelmişlik, Üçüncü Kişi Etkisi, İçerik Analizi

PDF

___

Referans1 Alkaya, E. (2006). Dil ve Söz Bağlamında Kırım Karay Türklerinin Atasözleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2006(1), 89-99.
Referans2 Çakır, V., & Çakır, V. (2012). Üçüncü Kişi Etkisi Teorisi Bağlamında Sosyal Paylaşım Sitelerinin Kullanımı. In: 2. International Symposium of New Communication Technologies and Social Transformation, (s. 667-680). Bishkek, Kyrgyzstan.
Referans3 Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha and Internal Structure of Tests. Pyschometrika, 16(3), 297-334.
Referans4 Davison, W. P. (1983). The Third-Person Effect in Communication. The Public Opinion Quarterly, 47(1), 1-15.
Referans5 Hawks, B. B. (2002). Third-Person Effect (Üçüncü Kişi Etkisi). İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 14, 363-370.
Referans6 Hutton, D. G, & Baumeister, R. F. (1992). Self-Awareness and Attitude Change: Seeing Oneself on the Central Route to Persuasion. Personality and Social Psychology Bulletin, 18, 68-75.
Referans7 Mead, R., Curnow, R. D., & Hasted, A. M. (2003). Statistical Methods in Agriculture and Experimental Biology (Texts in Statistical Science). Boca Raton: Chapman and Hall/CRC.
Referans8 Ong, W. J. (1995). Sözlü ve Yazılı Kültür Sözün Teknolojileşmesi. (Çev.: S. Postacıoğlu Banon). İstanbul: Metis Yayıncılık.
Referans9 Park, H. S., & Salmon, C. T. (2005). A Test of the Third-Person effect in Public Relatıons: Application of Social Comparison Theory. Journalism & Mass Communication Quarterly, 82(1), 25-43.
Referans10 Usta, İ. (2016). Ahşap Üzerine Betimlemeler: Kültürlerarası Etkileşim Aracı Olan Ahşabın “Değerli Bir Nesne” Olarak Kabul Edilip Özümsenmesi (Ahşap Medeniyettir). Yapı Dünyası, 2016(248-249), 15-23.