Üslup, bir edebi ürünün yazımında kullanılan kurallar çerçevesinde edebiyat tarihinde önemli bir role sahiptir. İran edebiyat tarihinde ortaya çıkan çeşitli üsluplardan biri de Sebk-i Irâkî dır. Sebk-i Irâkî, 6. Yüzyılın sonunda ortaya çıkmış ve 9. Yüzyılın sonuna kadar devam etmiştir. Bu üslup, İran şiirinde önemli değişiklikler meydana getirmiş ve Kürt edebiyatına da etki etmiştir. Bu makale genel olarak üslup, özel olarak da Sebk-i Irâkînin özelliklerini ve bu özellikleri Îbn Âdem (1750-1822) in şiirlerinde irdelemeyi amaçlamaktadır. Şiirlerini Farsça ve Arapça kaleme alan Îbn Âdem’in şiirlerinde Sebk-i Irâkînin özellikleri bariz görünmektedir. Redif kullanımı, kelimelerin tekrarı, dil unsurları ve tasavvufi argümanlar Sebk-i Irâkînin özelliklerindendir.