OKUL YÖNETİCİLERİNİN ÖRGÜTSEL AFFEDİCİLİK DÜZEYLERİ

Bu araştırmanın temel amacı okul yöneticilerinin örgütsel affedicilik düzeylerini belirlemektir. Bununla birlikte, okul yöneticilerinin örgütsel affedicilik düzeylerinin görev yaptıkları öğrenim basamağı, görev unvanı ve yöneticilikteki kıdemlerine göre anlamlı farklılık gösterip göstermediği de araştırma konusu edilmiştir. Bu amaçla nicel araştırma modellerinden genel tarama modelinde betimsel bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubu 187 okul yöneticisinden oluşmaktadır. Veriler, Örgütsel Affedicilik Ölçeği aracılığı ile toplanmıştır. Elde edilen verilerinin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma, t testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda okul yöneticilerinin örgütsel affedicilik davranışını çoğu zaman gösterdikleri belirlenmiştir. Okul yöneticilerinin örgütsel affedicilik davranışını gösterme düzeyleri arasında, yöneticilikteki kıdem ve görev unvanı değişkenleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık olmadığı görülmüştür. Buna karşın, lise yöneticilerinin örgütsel affedicilik davranışını gösterme düzeyleri ile ilkokul yöneticilerinin örgütsel affedicilik davranışını gösterme düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık olduğu saptanmıştır.

SCHOOL ADMINISTRATORS’ ORGANIZATIONAL FORGIVENESS LEVELS

The main purpose of this research is to determine the school administrators’ organizational forgiveness levels. For this purpose, a descriptive research has been carried out. The study group of the research consists of 187 school administrators. The data were collected through the Organizational Forgiveness Scale. Arithmetic mean, standard deviation, t test and one way ANOVA were used in the analysis of the obtained data. As a result of the research, it has been determined that the school administrators frequently perform the behavior of organizational forgiveness. The levels of school administrators’ organizational forgiveness behaviors do not show a statistically significant difference in terms of seniority and job position variables. However, the levels of high school administrators’ organizational forgiveness behaviors differ statistically than that of primary school administrators.

PDF

___

AHMED, Eliza ve BRAİTHWAİTE, Valerie. (2008). Forgiveness, reconciliation and shame: Three keey variables in reducing school bullying. Journal of Social Issues. 62(2), 347-370.
AKIN, Mahmut, ÖZDEVECİOĞLU, Mahmut ve ÜNLÜ, Onur. (2012). Örgütlerde intikam niyeti ve affetme eğiliminin çalışanların ruh sağlıkları ile ilişkisi. Amme İdaresi Dergisi, 45(1), 77-97.
APA (2008). Forgiveness: A sampling of research results. Washington, DC: Office of Interna-tional Affairs. Reprinted.
BÜYÜKÖZTÜRK, Şener, KILIÇ ÇAKMAK, Ebru, AKGÜN, Ö. Erkan, KARADENİZ, Şirin ve DEMİREL, Funda (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
CAMERON, Kim ve CAZA, Arran (2002). Organizational and leadership virtues and the role of forgiveness. Journal of Leadership and Organizational Studies, 9(1), 34-48.
CAMPBELL, Andrew (2017). Forgiveness and reconciliation as an organizational leadership competency within restorative transitional justice ınstruments (Doctorate of Global Lea-dership), Indiana Tech University. http://restorativejustice.org/am-site/media/forgiveness-and-reconciliation-as-an-organizational-leadership-mpetency-within-restorative-transitional-justice-instruments.pdf. Erişim Tarihi: 13.03.2017.
ÇARDAK, Mehmet (2012). Affedicilik yönelimli psiko-eğitim programının affetme eğilimi, belirsizliğe tahammülsüzlük, psikolojik iyi oluş, sürekli kaygı ve öfke üzerindeki etkisinin incelenmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
ENRIGHT, Robert D. and NORTH, Joanna (1998). Exploring forgiveness, The University of Vsconsin Press. USA.
FEHR, Ryan, GELFAND, Michele J. ve NAG, Monisha (2010). The road to forgiveness: A meta analytic synthesis of its situational and dispositional correlates. American Psychological Association, 136(5), 894-914
KAPTAN, Saim (1991). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tekısık Web Ofset Tesisleri.
KARASAR, Niyazi (2002). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KARAKAŞ, A. Canan (2014). Gerçeklik terapisi yönelimli dini başa çıkma psikoeğitim prog-ramının affetme esnekliği, empati ve stresle başa çıkma üzerindeki etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
KARİNA, T. Lung Chu (2007). Forgiveness in work place. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi) The University of Hon Kong Department of Psychology.
KAYA, Feridun (2015). Üniversite öğrencilerinin affetme düzeyleri ve mükemmeliyetçilik dü-zeyleri arasındaki ilişki: Duygusal zekânın aracı gücü (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
MADSEN, Susan R., GYGİ, Janice, HAMMOND, Scott C. ve PLOWMAN, Suzanne (2008). Forgiveness as an HRD intervention: Literature and a proposed framework. Utah Valey State College, Brigham Young University. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED501609.pdf. Erişim Tarihi: 13.11.2017.
McCULLOUGH, Michael E. (2008). Beyonde revenge: The evolution of the forgiveness instinct. San Francisco: Jossey Bass.
MAGNUSON, Chad M., ENRİGHT, Robert D., FULMER, Becki ve MAGNUSON, Kirstin A. (2009). Waging peace throuhg forgiveness in Belfast, Northern Ireland IV: A parent and child forgiveness education program. Journal of Research in Education.
NAYIR, K. Funda ve KARAMAN KEPENEKÇİ, Yasemin. (2015). Örgütsel affedicilik ölçe-ğinin geliştirilmesi ve öğretmenlerin örgütsel affediciliğe ilişkin görüşleri. Mersin Üniver-sitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.11(3), 922-934. DOI: 10.17860/efd.93627
NAYIR, K. Funda ve KARAMAN KEPENEKÇİ, Yasemin (2016). Öğretmenlerin örgütsel affediciliğe ilişkin görüşlerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Journal of Human Sciences, 13(3), 4168-4180. doi:10.14687/jhs. v13i3.3848.
RODDEN, John. (2004). Forgiveness, education, public policy: The road not yet taken. Modern Age. http://www.mmisi.org/ma/46_04/rodden.pdf. Erişim Tarihi: 13.1.2017
SATICI, S. Ahmet (2016). Üniversite öğrencilerinin affetme, intikam, sosyal bağlılık ve öznel iyi oluşları: farklı yapısal modellerin denenmesi üzerine bir araştırma. (Yayınlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
STONE, Michael (2012). Forgiveness in the workplace. Industrial and Commercial Training. 34(7), 278-286.
ŞENER, Emine ve ÇETİNKAYA, F. Ferhat (2015). Bir liderlik özelliği olarak affetme ve örgütsel düzeyde etkileri üzerine bir inceleme. İşletme Araştırma Dergisi. 7(4). 24-42.
THOMPSON, L.Yamhure, SYNDER, C.R., HOFFMAN, Lesa, MİCHAEL, Scott T., RASMUS-SEN, Heather N., BİLLİNGS, Laura S., HEİNZE, Laura, NEUFELD, Jason E., SHOREY, Hal S., ROBERTS, Jessica C., ROBERTS, Danae E. (2005). Dispositional forgiveness of self, others, and situations. Journal of Personality. 73 (2). 313-360. Doi: 10.1111/j.1467-6494.2005.00311.x