Şiirini methiye ve fahriyeye adayan Nef'i, mağrur edası, yüksek düzeyde zekâsı ve hayal gücüyle klasik şiirin kendine özgü üslup sahibi olmayı başarmış birkaç şairinden biridir. Kendini övme ve mağrur bir eda, onun şiirlerinde taviz vermediği yönlerinin başında gelir. Bu, dinî şiirleri için de geçerlidir. Nef'i'nin türünün en güzel örneklerinden biri olan "sözüm" redifli na'ti de, klasik na'tlerden farklı, üslubu ve muhtevasıyla onun kişilik özelliklerini bütünüyle aksettiren bir kasidedir. Kasidede şair, kendi şiirini "Huda'nın ilhamı" (ilham-ı Huda) olarak niteler ve genellikle Peygamber ağzından seslenir; şiir evrenini de ilahî gerçekleri açıklama imgesi etrafında örer. Makale, bu kasideyi temel istiare zemini açısından analiz etmeyi amaçlamaktadır

Devoting his poem to eulogy and self-praise, Nef'î, who has achieved to have a having self-specific style with a proud manner, high-level intelligence and imagination, is one of the few such poets of classical poetri. Self-praise and proud manner are the most important aspects of his poems, to which he has not made any concessions. This is also the same for his religious poems. Nef'i's "na't" (poems for Prophet) with "my word" "redif" (one who rides behind another on the same beast), which is one of the most beautiful examples of its type, different from other classical "na'ts", is a "kaside" (ode) that reflects entirely his personality traits with its style and content. In this "kaside", the poet qualifies his poem as "the inspiration of God" and addresses from the Prophet's mouth; he also knits his poem around explaining the divine truths. The article aims to analyze the "kaside" in terms of its basic metaphorical ground.