Hikâyede Tip sorunsalı ve Sabahattin Ali'nin Kamyon'u

Edebiyat tarihi boyunca hikâye ve roman kahramanlarına ilişkin olarak karakter kavramı, dolayısıyla “tip” tanımı çevresinde pek çok şey söylenmiş ve tanımlar yapılmaya çalışılmıştır. E. M. Forster’in tip tanımı ise en çok kabul gören tanımlardandır. Forster, karakterleri iki kategoriye ayırır; yuvarlak karakterler ve düz karakterler. Bununla birlikte Geo rg Lukacs’ın tip tanımı Forster’ın tanımından oldukça farklıdır. Lukacs, karakter ile toplumsal, siyasal ve psikolojik etkenler arasında ilişki kurmaktadır. Tip tanımı çerçevesinde Sabahattin Ali’nin Kamyon adlı kitabında toplanan öykülerindeki kahramanlar irdelendiğinde öykülere özgü bir tanımla karşılaşılabilir. Bu durumda tip tanımının değişken bir yapıya sahip olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.

___

Ali, Filiz (1995). “Filiz Hiç Üzülmesin” . İstanbul: Sel Yay.

Bezir ci, Asım (2007). Sabahattin Ali - yaşamı, kişiliği, sanatı, eserleri-. İstanbul: Evrensel Basım Yayın.

Budak, Selçuk (2000). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim Sanat Yay.

Card, Orson Scott (2002). “Kişileştirmede İnce Ayar”. Öykü Sanatı. Haz. Hasan Çakır. İstanbul: Çizgi Kitabevi. 22- 41.

Chatman, Seymour (2008). Öykü ve Söylem Filmde ve Kurmacada Anlatı Yapısı. Çev. Özgür Yaren. İstanbul: De Ki Basım Yayın.

Doğan, Mehmet H. (1985). “Öykücü Sabahattin Ali”. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Türk Öykücülüğü Özel Sayısı XXXII (286): 84-93.

Forster E. M. (2001). Roman Sanatı. İstanbul: Adam Yay.

Gariper, Cafer (2004). “ Sabahattin Ali’nin ‘Kağnı’ Hikâyesi Üzerinde Bir İnceleme”. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi XXXII (286): 84-93.

Harvey, W. J. (1988). “Romanda Sosyal Ortam (The Human Context)”. Roman Teorisi. Çev. Sevim Kantarcıoğlu. Ankara: Gazi Üniversitesi Basın-Yayın.

King, Anne Mills ve Sandra Kurtinis (2009). “Kurmaca Anlatı Türünün Temel Öğeleri”. Hikâye Sanatı Üstüne Yazılar. Haz. Bülent Aksoy. İstanbul: Pan Yay.

Korkmaz, Ramazan (1997). Sabahattin Ali İnsan ve Eser. İstanbul: Yapı Kredi Yay.

Kutlu, Mustafa (1972). Sabahattin Ali. İstanbul: Hareket Yay.

Lukacs, Georg (1986). Çağdaş Gerçekçiliğin Anlamı. Çev. Cevat Çapan. İstanbul: Payel Yay.

_____, (1987). Avrupa Gerçekçiliği. Çev. Mehmet H. Doğan. İstanbul: Payel Yay.

Marshall, Gordon (1999). Sosyoloji Sözlüğü. Çev. Osman Akınhay ve Derya Kömürcü. Ankara: Bilim Sanat Yay.

Moran, Berna (2000). Türk Romanına Eleştirel Bir Bakış II. İstanbul: İletişim Yay.

Okur, Kemal Sülker (1968). Sabahattin Ali Dosyası. İstanbul: Ant Yay.

Sabahattin Ali (2010). Kamyon. İstanbul: Yapı Kredi Yay.

Sıtkı, Ayşe ve D. Akın (1991). Sabahattin Ali’nin Özel Mektupları: İki Gözüm Ayşe. İstanbul: Ataol Yay.

Sönmez, Sevengül (2010). “Sabahattin Ali’nin Öyküleri”. Kamyon. İstanbul: Yapı Kredi Yay. 7-11.

Timuçin, Afşar (2011). Öykü ve Romanlarıyla Sabahattin Ali. İstanbul: Bulut Yay.

Topuz, Hıfzı (2009). Başın Öne Eğilmesin: Sabattin Ali’nin Romanı. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Tosun, Necip (2011). Modern Öykü Kuramı. Ankara: Hece Yay.

Yavuz, Hilmi (1987). Yazın Üzerine. İstanbul: Bağlam Yay.