Jacques Rancière’de Estetik Devrimin İmkanı

Jacques Rancièr’de, politika ve sanat arasında farklı bir ilişki kurulur. O, politikanın nihilist çağına girdiğine inanmadığı gibi aynı şekilde sanatın da sonunun geldiğine inanmaz. Rancière’e göre, politikanın ve sanatın içindeki çelişkiler, onların bir sonunun geldiği anlamından ziyade, bizzat onların doğasından kaynaklıdır. Aynı zamanda bu çelişkilerin eşitliği mümkün kıldığına inanır. Bu yüzden, estetik devrimi mümkün kılan eşitlik ön varsayımı ile hareket etmenin beraberinde getirdiği uyuşmazlık sahneleridir. Sanat, politika gibi, bu uyuşmazlık sahneleri için bir alan teşkil eder. Bu uyuşmazlık sahneleri aracılığıyla daha önce temas edilmeyen, görülmeyen, duyulmayan veya hesaba katılmayan sahnede görünür. Bu görünüş, zamanın ve mekanın eşitlik temelinde yeniden şekillendirilmesi anlamındadır. Bu bağlamda, estetik, devrimsel bir etkiye sahiptir. Yalnız bu etki daha önceden kestirilebilir, hedeflenebilir ve evrensel bir özelliğe sahip olmaktan uzaktır. Estetik devrim, sanat formları aracılığıyla, küçük grupları ve bireyleri içine alarak daha küçük ölçekli ve geçici olarak gerçekleştirilir. Böylelikle Rancière tarafından estetik devrim olumlanırken bunun içeriği farklı bir şekilde doldurulur.

Possibility of Aesthetics Revolution in Jacques Rancière

Jacques Rancière establishes a different relationship between politics and art. He does not believe that politics has entered the nihilistic era and art has come to an end. According to Rancière, contradictions in politics and art result from their nature rather than indicating their end. Besides, he believes that these contradictions make equality possible. For this reason, it is the scenes of conflict caused by acting with the equality presumption, which makes the aesthetic revolution possible. Art, like politics, constitutes an area for these scenes of conflict. Via these scenes of conflict, what was not contacted, seen, heard or considered before appears on the scene. This appearance means that time and space are reshaped on an equal basis. In this context, it has an aesthetic revolutionary effect. However, this effect is far from being predictable, targetable and universal. The aesthetic revolution is accomplished on a smaller scale and temporarily, through art forms, including small groups and individuals. Hence, while the aesthetic revolution is affirmed by Rancière, its content is filled differently

PDF

___

Adorno, T. W. & Horkheimer, M. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (Çev. N. Ülner & E. Öztarhan Karadoğan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Benjamin, W. (2009). Teknik Olarak Kopyalanabildiği Çağda Sanat. (Çev. M. Tüzel). Sanat-Siyaset, Kültür Çağında Sanat ve Kültürel Politika (s. 91-129). A. Artun (Edit.), İstanbul: İletişim Yayınları, 91-129.
Davis, O. (2010). Jacques Rancière. Cambridge: Polity Press.
Deranty, J-P. (2007). Demokratic Aesthetics: on Jacques Rancière Latest Work. Critical Horizons: A Journal of Philosophy and Social Theory, 8 (2), 230-255.
Derrida, J. (2014). Platon’un Eczanesi. (Çev. Z. Direk). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
Lane, J. F. (2017). Rancière’in Anti-Platonculuğu: Eşitlik, “Yetim Mektup” ve Sosyal Bilimlerin Sorunsalı. (Çev. E. Baykal). Yaşayan Platon. (Ed. S. E. Er & B. Akar). Konya: Çizgi Kitabevi, 237-258.
Platon (2016). Phaidros ya da Güzellik Üzerine. (Çev. B. Akar). Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
Rancière, J. (2006a). Uyuşmazlık, Politika ve Felsefe. (Çev. H. Hünler). İzmir: Aralık Yayınları.
Rancière, J. (2006b). Estetik Bilinçdışı. (Çev. K. Sarıalioğlu). İzmir: Aralık Yayınları.
Rancière, J. (2008). Görüntülerin Yazgısı. (Çev. A. U. Kılıç). İstanbul: Versus Kitap.
Rancière, J. (2011a). Suskun Söz. (Çev. A. Temiz Deniz). İstanbul: Monokl Yayınları.
Rancière, J. (2011b). Tarihin Adları. (Çev. C. Yardımcı). İstanbul: Metis Yayınları.
Rancière, J. (2014). Estetiğin Huzursuzluğu. (Çev. A. U. Kılıç). İstanbul: İletişim Yayınları.
Rancière, J. (2015). Özgürleşen Seyirci. (Çev. E. B. Şaman). İstanbul: Metis Yayınları.
Rancière, J. (2016a). Jaques Rancière’in Yöntemi Üzerine Birkaç Not. (Çev. U. Özmakas). Çağdaş Felsefenin Maceraları. (Ed. G. Ateşoğlu). İstanbul: Belge Yayınları, 107-122.
Rancière, J. (2016b). Estetiğin Siyaseti. Sanat/Siyaset: Kültür Çağında Sanat ve Kültürel Politika. (Haz. A. Artun). İstanbul: İletişim Yayınları, 207-228.
Rancière, J. (2016c). Béla Tarr, Ertesi Zaman. (Çev. E. Karakaya). İstanbul: Lemis Yayın.
Rancière, J. (2016d). Sinematografik Masal. (Çev. T. Ertuğrul). İstanbul: Küre Yayınları.
Rancière, J. (2018a). Aesthesis. (Çev. A. Temiz Deniz). İstanbul: Monokl Yayınları.
Rancière, J. (2018b). Nasıl Bir Zamanda Yaşıyoruz? (Çev. M. Erşen). İstanbul: Metis Yayınları.
Rancière, J. (2019). Kurmacanın Kıyıları. (Çev. Y. Çetin). İstanbul: Metis Yayınları.
Şiray, M. (2016). Jacques Rancière’de Sanat-Siyaset İlişkisi Üzerine. Çağdaş Felsefenin Maceraları. (Ed. Güçlü Ateşoğlu). İstanbul: Belge Yayınları, 277- 296.
Tanke, J. J. (2011). Jacques Rancière: An Intraduction: Philiosophy, Politics, Aesthetics. New York: Continuum.