Fârâbî Felsefesinde Toplumsal Kavramlar: Bir Başlangıç Çalışması

Social Concepts in al-Farabi’s Philosophy: A Beginning Study

Islamic philosopher, the Second Master, Abu Nasr al-Farabi is a so-cial philosopher as can be understood from his works. Indeed, society is one of the most fundamental subjects of al-Farabi’s philosophy. Because, for al-Farabi, human and the happiness of human comes at the beginning of everything. Hu-man is a social entity by its very nature, and therefore the happiness of human is directly connected with society and that social life is obligatory for a human. Social life, that people live together and within society is a compulsory aspect of human and him/her happiness. When this aspect is carefully examined, it is understood that al-Farabi tries to reveal a social conception from on key con-cepts such as human, happiness, medina (city, society, politics), civilization, community, ijtima (getting together, meeting), ma'mura, need, helping one an-other, society, tribe, ummah, religion, millah, etc. In this work made by utiliz-ing the relevant books of al-Farabi and other sources related the issue, the au-thor tries to consider and understand the essential key concepts such as the happiness, will, need, helping one another, community, ijtima, tribe, ummah, people, human beings, madina, civilization, millah, religion and ma'mura in al-Farabi’s philosophy. These concepts are in the entrance of qualification to the Second Master’s social philosophy. Without understanding these concepts, it is not possible to understand the general society theme of al-Farabi.

PDF

___

el-Askerî (1994). Kitâbu’l-Furûk. (Nşr. A. S. Hımsî). Trablus: Cürus Bers.
el-Beydavî (1988). Tefsiru’l-Beydâvî. Beyrut: . Müessesetü'r-Risâle.
el-Cevherî (1990). es-Sıhah Tâcu’l-Lüğa ve’s-Sıhâhu’l-Arabiyye. Beyrut: Dâru’l-İlmi li’l-Melayîn.
el-Endülüsî (1989). el-Ikdu’l-Ferîd. Beyrut: Dâru İhyâi’t Tüsrâsi’l-Arabî.
Fârâbî (1971). Fusûlun Munteze’a. (Thk. F. M. Neccar). Beyrut: Dâru’l-Meşrik.
Fârâbî (1990). İhsâu’l-Ulûm. (Çev. A. Ateş). Ankara: MEB.
Fârâbî (1991). Kitâbu’l-Mille. (Thk. M. Mehdî). Beyrut: Dârü’l-Meşrık.
Fârâbî (1995a). Arâu Ehli’l-Medîneti’l-Fâdıla. (Ed. A. B. Melham). Beyrut: Dâr ve Mektebetu’l-Hilâl.
Fârâbî (1995b). es-Siyâsetu’l-Medeniyye. (Ed. A. B. Melham). Beyrut: Dâr ve Mekte-betu’l-Hilâl.
Fârâbî (1995c). Tahsîlu’s-Saâde. (Ed. A. B. Melham). Beyrut: Dâr ve Mektebetu’l-Hilâl.
Fârâbî (1996). İhsâ’u’l-Ulûm. (Ed. A. B. Melham). Beyrut: Dâr ve Mektebetu’l-Hilâl.
Fârâbî (2001). el-Medînetu’l-Fâzıla. (Çev. N. Danışman). Ankara: MEB.
Fârâbî (2002). Kitâbü'l-Mille. (Çev. F. Toktaş). Divan Dergisi, 12 (1), 258-273.
Fârâbî (2005a). Tenbîh ‘alâ Sebîli’s-Sa’âde: Mutluluk Yoluna Yöneltme. (Çev. H.
Özcan). Fârâbî’nin İki Eseri. İstanbul: İFAV, 159-190.
Fârâbî (2005b). Fusûlü’l-Medenî. (Çev. H. Özcan). Fârâbî’nin İki Eseri. İstanbul: İFAV, 45-138.
Fârâbî (2008). Kitâbu'l-Huruf: Harfler Kitabı. (Çev. Ö. Türker). İstanbul: Litera.
Fârâbî, (2012). es-Siyâsetu’l Medeniyye veya Mebâdi’ül-Mevcûdât. (Çev. M. S. Aydın, A. Şener ve M. R. Ayas). İstanbul: Büyüyen Ay.
Fârâbî (2013). İdeal Devlet. (Çev. A. Arslan). Ankara: Divan Kitap.
Fârâbî (2014a). Risâletu’l-Hurûf. http://www.muslimphilosophy.com/#people. 15.09.2014.
Fârâbî (2014b). İhsâu’l-Ulûm. (Çev. A. Arslan). Ankara: Divan Kitap.
İbn Haldun (1996). Mukaddime. (Thk. D. el-Cüveydî). Beyrut: el-Mektebetu’l-Asriyye.
Korkut, Ş. (2006). İbn Haldûn’un ‘es-Siyâsetu’l-Medeniyye’ Teorisini Eleştirisi. İslâm Araştırmaları Dergisi, 15, 115-140.
Okumuş, E. (2015b). Medîneden Medeniyete Fârâbî’de ‘Sosyoloji Öncesi Sosyolo-ji’, Medeniyet Düşünürü Fârâbî Uluslararası Sempozyum, Bildiriler. (Ed. E. Oku-muş ve İ. Burak). Eskişehir: Eskişehir Kültür Başkenti Ajansı, 127-195.
Okumuş, E. (2016a). Fârâbî'nin Medeniyet Sosyolojisine Katkıları. Diyanet İlmî Dergi, 52 (3), 11-30.
es-Se'âlibî (1999). Fıkhu'l-Luğa ve Esrâru'l-'Arabiyye. (Haz. Y. el-Eyyûbî). Beyrut: el-Mektebetu'l-Asriyye.
Toktaş, F. (2002). Fârâbî'nin Kitâbü'l-Mille Adlı Eserinin Takdim ve Çevirisi. Divan Dergisi, 12 (1), 258-273.
ez-Zemahşerî (1995). el-Keşşâf. c.4. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye.