Ben Felsefesi yahut Hak Felsefesi

The Philosophy of Self or Truth

What is meant by the ,,I" is the philosophy that places the ,,I" in the center and has a reflectional view on the ,,I". This article deals with the differences between the philosophy of the ,,I" in the West and the philosophy of the ,,Truth" in the East. The subjects of the ,,I" and the ,,Truth" support each other. The ,,I" and the ,,Truth" may sometimes replace each other. The person who approaches to the ,,I" will also approaches to the ,,Truth" or vice versa. In the modern point of view, modern ,,I" is not innate. It is something man made, a result of human intention and decision and something invented. Individuals brought up with this kind of view point are never a real ,,I" and can never be because human beings in modern communities places themselves in the centre of attention according to how they consider themselves important. However, the method pioneered by Fichte focused on the action rather than the thought. He placed the action and existence before the thought. In addition to this, in the mystic philosophy, he always tried to warn the humanity to be careful about distinguishing the ,,Real I" from all the other ,,I"s. The philosophy of "I am the Truth" is both a philosophy of the ,,I" and the ,,Truth". The dissolution ,,I" is equal to permanency of the ,,Truth". The permanency of the ,,I" is the hidden ,,Truth"

___

Aristoteles (2011). Ruh Üzerine (çev. Z. Özcan). Ankara: Birleşik Yayıncılık.
Attar, F. (2006). Mantıku't-Tayr (çev. Y. Kececi). İstanbul: Kırkambar Yayınları.
Ayni, M. A. (2000). Tasavvuf Tarihi. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
Berkeley, G. (1986). İnsan Bilgisinin İlkeleri Üzerine (çev. H. Turan). Ankara: Bilim Sanat Yayınları.
Bursevi, İ. H. (2013). Şerh-i Rümuzat-ı Hacı Bayram Veli. İstanbul: Tasavvuf Yayın- ları.
Bursevi, İ. H. (2012). Çıktım Erik Dalına. İstanbul: Büyüyen Ay Yayınları.
Cevizci, A. (2014). Felsefe Tarihi. İstanbul: Say Yayınları.
Cili, A. (2011). İnsan-ı Kamil (çev. H. Kılıç). İstanbul: Kurtuba Yayınları.
Curcani (1431). Kitabu't Ta'rifat. Beyrut: Daru"l-Kutubi"l-İlmiyye.
Cüneyd Bağdadi (1985). Cüneyd-i Bağdadi ve Eserleri (haz. S. Ateş). İstanbul: Yeni Ufuklar Yayınları.
Daye, N. (2013). Mirsadu'l-Ibad (çev. H. Uygur). İstanbul: İlk Yayınları.
Descartes, R. (1980). Metod Üzerine Konuşma (çev. M. Karasan). Ankara: M.E.B. Yayınları.
İbn Sina (1983). El-İşarat ve't-Tenbihat (tahk. S. Dünya), Kahire.
Gazali (1980). Kimya-yı Saadet (çev. Yavuz). İstanbul: Çile Yayınları.
Gazali, (2010). Tasavvufun Esasları (çev. R. Yıldız). İstanbul: Dehliz Yayınları.
Goethe, J. W. (2011). Faust (çev. İ. Cankorel). İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
Gölcük, Ş. (1979). Kelam Açısından İnsan ve Fiilleri. İstanbul: Kayıhan Yayınları.
Guıgnon, C. (2004). On Being Authentic. New York and London: Routledge.
Farabi (1990). El-Medinetü'l-Fazıla (çev. A. Arslan). Kültür Bakanlığı Yayınları.
Farabi (1949). Kitab Ara Ehli'l-Medineti'l-Fadıla. Kahire.
Farabi (1927). Kitabu't-Tenbih ala Sebili's-Saade. Haydarabad.
Fichte, J. G. (2011). Fichte (haz. A. Topakkaya). İstanbul: Say Yayınları.
Fichte, J. G. (2006). Alman İdealizmi: Fichte (çev. E. A. Kılıçaslan, G. Ateşoğlu). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Hacı Bektaş Veli (2007). Makalat (haz. A. S. Aykut). İstanbul: Etkileşim Yayınları.
Hawk, R. (2012). Ben (çev. T. Er). İstanbul: Okyanus Yayınları.
Heıdegger, M.(2014). Metafiziğe Giriş (çev. M. Keskin). İstanbul: Avesta Yayınları.
Hume, D. (1986). İnsan Zihni Üzerine Bir İnceleme (çev. S. Evrim). Ankara: M.E.B. Yayınları.
Husserl, E. (2010). Fenomenoloji Üzerine Beş Ders (çev. H. Tepe). Ankara: Bilge Su Yayınları.
Huxley, A. (2012). Kadim Felsefe (çev. M. Yetkin). İstanbul: İthaki Yayınları.
Izutsu, T. (2002). İslam Mistik Düşüncesi Üzerine Makaleler (çev. R. Ertürk). İstan- bul: Anka Yayınları.
Izutsu, T. (1966). A Comparative Study of the Key Philosophical in Sufism and Toaism. Tokyo: Iwanami Shoton.
İbn Arabi (2009). Varlık, Yokluk ve Nefsin Mertebeleri (şerh. M. E. Erbili). İstanbul: Hayy Kitap.
İbn Arabi (1988). El-Hikemu'l-İlahiyye. Kahire.
Kant, I. (1980). Pratik Aklın Eleştirisi (çev. M. Tunçay). Ankara: Hacettepe Üni- versitesi Yayınları.
Kaşani (2010). Tasavvufun Ana Esasları (çev. H. Uygur). İstanbul: Kurtuba Yayın- ları.
Konevi (2004). Tasavvuf Metafiziği (çev. E. Demirli). İstanbul: İz Yayıncılık.
Konevi (2014). Vahdet-i Vücut ve Esasları (çev. E. Dumanlı). İstanbul: Kapı Yayın- ları.
Kuşeyri (2003). Kuşeyri Risalesi (çev. S. Uludağ). İstanbul: Dergah Yayınları.
Kübra, N. (2010). Tasavvufta On Esas: Usulü'l-Aşere Şerhleri (haz. S. Gökbulut). İstanbul: İnsan Yayınları.
Leibniz, G. W. (2011). Monadoloji (çev. D. Çetinkaya). İstanbul: Pinhan Yayınları.
Massignon, L. (2006). Hallac-ı Mansur'un Çilesi (çev. İ. Birkan). Ankara: Ardıç Yayınları.
Münevver, M. (2003). Tevhidin Sırları (çev. S. Uludağ). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Nietzsche, F. (2007). Zerdüşt Böyle Buyurdu (çev. S. Irmak). Ankara: Elips Yayınla- rı.
Öztürk, Y. N. (2007). Hallac-ı Mansur. İstanbul: Yeni Boyut Yayınları.
Plotinus (2011). Dokuzluklar (çev. Z. Özcan). Ankara: Birleşik Yayıncılık.
Rilke, R. M. (2007). Çünkü Zordur Sevgi (çev. K. Şipal). Ankara: Cem Yayınları.
Rousseua, J. J. (2002). Yalnız Gezerin Düşleri (çev. H. F. Nemli). İstanbul: Ayraç Yayınları.
Sadık, M. (2013). Risale-i Mahbub. İstanbul: Tasavvuf Yayınları.
Schelling, F. W. (2006). Schelling: Yaşamı, Felsefesi, Yapıtları (haz. Ö. N. Soykan). İstanbul: MVT Yayıncılık.
Sühreverdi (2011). Avarifü'l-Mearif (çev. D. Selvi). İstanbul: Semerkand Yayınları.
Şebusteri (2011). Gülşen-i Raz (çev. A. Gölpınarlı). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Şeyh Bedreddin (2013). Varidat (haz. R. Yananlı). İstanbul: Tasavvuf Yayınları.
Taylor, C. (1989). Sources of the Self. Cambridge: Harvard University Press.
Öz: Ben felsefesi kavramı ile kastedilen, Beni merkeze alan ve ben
üzerinde refleksiyonel düşünen felsefelerdir. Bu makalede Batıdaki
Ben felsefesi ile Doğudaki Hak felsefesi arasındaki benzerlik ve
farklılıklar üzerinde durulacaktır. Ben konusu ile Hak konusundan
her biri ötekini desteklemektedir. Ben ile Hak, yerine göre biri bi
rinin yerine geçebilmektedir. Bene yönelen Hakka, Hakka yönelen
Bene yönelmiştir. Modern dünya görüşünde Ben, doğuştan olan bir
ben değil, insan yapımı bir şey olarak, beşeri seçim ve kararların bir
ürünü olarak görünen yapma, inşa edilen bir bendir. Oysaki Fich
te"nin öncülük ettiği yol, düşünme önceliğine karşı eylem önceliğini
ortaya koymaktır. Fichte Batı felsefesinde bu yolu açan istisnai bir
filozoftur. O eylemi, var olmayı düşünmenin önüne koymuştur.
Bunun yanı sıra tasavvuf felsefesi, Gerçek Ben dışındaki tüm benle
re karşı insanlığı hep uyandırmaya çalışmıştır. Enel Hak felsefesi,
hem Ben hem de Hak felsefesidir. Benin fenası, Hakkın bekasıdır..
Anahtar Kelimeler: Ben felsefesi, hak felsefesi, Hallac-ı Mansur, Ene'l-Hakk, Fichte.