Muhammed Bedirhan, “Vahdet-i Vücûdu Savunmak: Abdülganî Nablûsî’nin Vahdet-i Vücûd Müdafaası” başlıklı çalışmasında çok sayıda birincil kaynağı inceleyerek vahdet-i vücûd literatürüne dair detaylı bir tarihsel araştırma ortaya koyar. Bununla birlikte bu kapsamlı çalışmada Bedirhan'ın asıl odak noktası Abdülganî Nablusî'nin (ö. 1731/1143) eserleridir. Bedirhan, dinî bir hareket olarak tasavvufun her daim tartışma konusu olduğunu iddia eder. Dolayısıyla vahdet-i vücûd tartışmaları da tasavvuf bağlamında ele alınmalıdır. Bu doğrultuda, “Vahdet-i Vücûdu Savunmak” vahdet-i vücûda ilişkin önde gelen eleştiri ve müdafaaları inceleyerek bunları rasyonel temelli eleştiri/savunmalar ve şeriat temelli eleştiri/savunmalar şeklinde üzere iki kategoride ele alır.

In Vahdet-i Vücûdu Savunmak: Abdülganî Nablusî’nin Vahdet-i Vücûd Müdafaası (Defending wahdat al-wujūd: Abd al-Ghanī Nablusī’s Defence of the Unity of Being)*, Muhammed Bedirhan presents a detailed historical survey of the primary literature on the unity of being (wahdat al-wujūd) by examining a large number of primary Islamic sources. However, in this comprehensive study, Bedirhan’s main focus is primarily the works of Abd al-Ghanī Nablusī (d. 1731/1143). Bedirhan argues that sufism as a religious movement has always been a topic of discussion. So, the debates about the unity of being also must be considered within the context of sufism. Serving to this end, in Vahdet-i Vücûdu Savunmak, he examines the main stream of criticism and defence regarding the unity of being and analyzes them under two categories: rational-based criticism/defenses and shari‘a-based criticism/defenses.