İştahsız Çocuk Yönetimi: Diyetisyenlere Düşen Görevler

İştahsızlık, genel olarak açlık sinyallerinin alınamaması olarak tanımlanmaktadır. Yaşamın en temel gereksinmelerinden olan beslenme için besin almak, daha doğrusu yemek yeme için iştah gerekir. İştah, bir yemeğin zevkle ve arzu edilerek yenmesidir. İştahsız çocuklar, saatlerce hatta bazen günlerce yemek için bir arzu duymaksızın yaşayabilirler. Bir, hatta birkaç öğün atlamak onlar için rahatsız edici bir durum olmamaktadır. İştahsızlık, çoğunlukla doğumda kendini gösterir. Besin için ağlamayan, beslenmeleri için uyandırılmaları gereken, gece boyu uyuyan bebekler, açlık sinyali düşük bebekler olarak tanımlanırlar. Bazılarında besine talep vardır fakat küçük miktarlarda bile doygunluk işareti gösterirler. Ağzına aldığı lokmayı ağzında evirip çeviren, tabağındaki yemeği bir türlü bitiremeyen, yemek için nazlanan çocuklar iştahsız çocuklardır. İştahsız çocuklar, yemek seçiciler, çiğneme ve yutma sorunu olanlar, yavaş çiğneyenler, biyolojik sağlık sorununa bağlı iştahsız olanlar diye alt gruplara ayrılabilmektedirler. Tanımın yapılabilmesi için çocuğun bebeklik döneminden itibaren izlenmesi ve ailesi ile iyi bir iletişim içinde olunması gerekir. İştahsız çocukta temel sorun büyüme ve gelişme için gerekli besinlerin yeterince alınamaması, buna bağlı olarak da büyüme ve gelişmenin geri kalmasıdır. İştahsız çocuklarda ilk yapılması gereken, fizyolojik bir sorun olup olmadığının belirlenmesi olmalıdır. Ancak, günümüz dünyasında annelerin ve çocuğun bakımından sorumlu kişilerin tutumuna bağlı olarak da iştahsızlık gelişebildiği bunun için de mutlaka bir psikolog ya da psikiyatristten yardım alınması da gerekebilmektedir. En önemli konu, çok hassas olan ve pek çok etmenle ilgili olan iştahsızlık sorunu için başvurulacak kişilerin (diyetisyen, psikolog, çocuk hekimi, gastroenterolog vb.) doğru seçilmesidir. Anne (ya da çocuk bakımından sorumlu kişi ile) ve çocuk ile

Managing the Child with Poor Appetite: Dietitians’ Duties

PDF

___

1. Kutluay-Merdol T. Okul Öncesi Dönem Eğitimi Veren Kişi ve Kurumlar için Beslenme Eğitimi Rehberi, 2. Basım. Hatiboğlu Yayınevi, Ankara, 2015.
2- Köksal G, Özel H. Çocuk Hastalıklarında Beslenme, Hatiboğlu Yayınevi, Ankara, 2013.
3- Macht J. Poor Eaters, Helping Children Who Refuses to Eat. Plenum Publishing Corporation, New York, 1990.
4- Barness LA.(Editor). Advances in Pediatrics. Year Book Medical Publishers.Inc. Chicago, 1986.
5- Arslan P, Baysal A. Doğumdan Yetişkinliğe Çocuk Yemekleri. 2.Basım, Özgür Yayınları, Ankara, 2002.
6- Toschke AM, Ehlin AG, Kries R, Ekbom A, Montgomery SM. Maternal smoking during pregnancy and appetite control in offspring. J Perin Med 2003;31(3):251-256.
7- Namdari M, Abadi A, Taheri SM, Rezaei M, Kalantari N, Omidvar N. Effect of folic acid on appetite in children: Ordinal logistic and fuzzy logistic regressions. Nutrition 2014;30(3):274-278.
8- Paoletti G, Bogen DL, Ritchey AK. Severe iron deficiency anemia still an issue in toddlers. Clin Pediatr (Phila) 2014;53(14):1352-1358.