Farkındalık Seminerlerinin Okula Devam Etmeyen/Az Devam Eden Kız Öğrencilerin ve Velilerinin Tutumlarına Etkisi

Avrupa Birliği ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından desteklenen bu çalışmada, Erzurum ili Palandöken, Yakutiye ve Aziziye ilçelerinde özellikle orta son sınıfta okula devam etmeyen/edemeyen ya da az devam eden kız öğrencilerin belirlenmesi, farkındalık seminerleri yoluyla kız öğrenciler ile velilerin olumlu tutum geliştirmelerinin sağlanması ve okula devam oranlarının arttırılması amaçlanmıştır. Deneysel yöntemin kontrol grupsuz ön test- son test yarı deneysel modelinin tercih edildiği araştırmada veriler tutum ölçeği ile toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 150 kız öğrenci ile 200 veli oluşturmaktadır. Ön test yoluyla elde edilen veriler eşleştirilmiş örneklem t-testi ile analiz edilmiştir. Analiz işlemleri sonucunda ebeveynlerin yanlış bilinen inanışlar ve kültürel sebeplerle çocuklarını okula göndermedikleri bulgusu elde edilmiştir. Farkındalık seminerlerinden sonra ebeveynler ile kız çocuklarına son test uygulanmıştır. Farkındalık seminerlerinin ebeveynler ile kız çocuklarının okula devam konusundaki tutumlarına etkisinin olup olmadığını tespit etmek amacıyla ön test ve son test sonuçları karşılaştırılmıştır. Araştırma sonunda farkındalık seminerlerinin ebeveynler ile kız çocuklarının okula devam etme hakkındaki tutum ve düşüncelerini anlamlı bir şekilde farklılaştırdığı bulgusu elde edilmiştir

The Effects of the Awareness Raising Seminars on the Attitudes of the Parents and the Girls Who Dropped Out or Don’t Go to School Regularly

In this study funded by the European Union and the Ministry of Labour and Social Security, it was aimed to determine the girls who drop out the school, who can’t or do not go to school regularly especially in the last grade of the secondary school in Palandöken, Yakutiye, and Aziziye Districts of Erzurum, to help these girls and their parents develop positive attitudes through the awareness raising seminars, and to increase the rate of school attendance. In the research in which the one group pretest and posttest quasi-experimental design was used, the data were collected with an attitude scale. The sample of the study consists of 150 girl students and 200 parents. The data collected through the pretest were analyzed using the paired sample t-test. At the end of the analysis, it was found out that parents do not send their daughters to school because of their religious misbeliefs and cultural factors. After the awareness raising seminars the girls and their parents were given a posttest. The pre- and posttest results were compared to determine whether the awareness raising seminars had effects on attitudes of the girls and the parents towards going to school.At the end of the study, it was explored that the awareness raising seminars changed the attitudes and opinions of girls and their parents about schooling to the better to a significant level

PDF

___

Akyüz, E. (2000).Ulusal ve uluslararası hukukta çocuğun haklarının ve güvenliğinin korunması. Ankara: MEB Yayınları.
Akyüz, Y. (1993). Türk eğitim tarihi (başlangıçtan 1933’e). (Dördüncü baskı). İstanbul: Kültür Koleji Yayınları 2.
Alpkaya, G., Aybay, R., Balkır, Z. G., Berktay, F., Çavuşoğlu, N., Gülmez, M., …
Yüzbaşıoğlu, N. (2000) İnsan hakları. (Birinci baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Bottomore, T.B. (1998). Toplum bilim. (Çev: Ünsal Oskay). (Besinci Basım) İstanbul: Der Yayınevi.
Çağlayan, H. (2012). Annelerin kız çocuklarının örgün eğitim yaşantılarına ilişkin tutumlarının incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Demirel, Ö. (1993). Eğitim terimleri sözlüğü. Ankara: Usem Yayınları, No:10 Dilli, C. (2006). Zorunlu eğitim çağında bulunan kız çocuklarının okula gitmeme nedenleri (şırnak ili örneği), Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi, Elazığ.
Doğramacı, E. (1995). Atatürk ve kadın hakları. Atatürkçü düşünce el kitabı. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları. 295–301.
Erkal, M.(1984). Sosyal meselelerimiz ve sosyal değişme. (Birinci Baskı). Ankara: Mayaş Yayınları.
Göksel, B. (1984). Atatürk ve kadın hakları. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 1(1), 213- 235.
İnan, A. (1968). Atatürk ve Türk kadın haklarının kazanılması. Ankara: MEB Yayınları.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Kemerlioğlu, E. (1996). Toplumsal tabakalaşma ve hareketlilik. İzmir: Saray Kitapçılık Basım Yayın Dağıtım ve Pazarlama.
Kırkpınar, L. (2001). Türkiye’de toplumsal değişme ve kadın. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Otaran, N., Sayın, A., Güven, F., Gürkaynak, İ., Kardam, N. & Atakul, S. (2003). Kız çocuklarının okullaşması için yapabileceklerimiz var. Ankara: UNICEF.
Özden, Y. (2002). Eğitimde dönüşüm-eğitimde yeni değerler. Ankara: Pegem Yayınları.
Yalın, A. ve Diğerleri (2005). Haydi kızlar okula öğretmen el kitabı (2.Baskı). Ankara: UNICEF