1994 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü alan Japon yazar Oe Kenzaburo, yapıtlarını doğuştan zihinsel engelli oğlu Hikari için yazdığını ve artık onu ifade etme çabasını başarıyla tamamladığını belirtmiştir. Oe bundan sonra arkadaşı dünyaca ünlü Japon orchestra şefi Ozawa Seiji ile aynı amaç için gayret edecektir: Geleceğin büyüklerine eğitim vermek. Kendi Ağacımın Altında (2001) bu amaca hizmet için yazdığı kitaplarından biridir. Kitabın “Çocuklar Neden Okula Gitmelidir?” kısmında Oe, İkinci Dünya Savaşı sırasında geçen çocukluğuna değinirken, Japon tarihi, toplumu ve kültürü üzerine zengin bir malzeme sunar. Bu haliyle bu kısım ve kitap sadece Japon çocukları için değil, Japonya’ya ilgi duyan herkes için bilgi barındırırken, eserin yazınsal nitelik taşıması ve yazarının Nobel Edebiyat Ödülü almış bir edebiyat ustası olması, metnin zevkle okunmasına imkan tanımaktadır.

Oe Kenzaburo, who won the Nobel Prize for Literature in 1994, claimed that he wrote all his novels up to that time in order to express the feelings of his first son Hikari who is mentally dischallenged. In that sense, in winning the Nobel Prize, he believed that he had achieved his goal. He therefore started to write for children. In a similar way his close friend Seiji Ozawa, the world famous orchestral conductor, works towards promoting a love of classical music among children. Oe, in his book, Jibun no Ki no Shita de wrote about Second World War Japan, the period in which he himself was a child. The book is a good example for understanding culture through a literary work, as it provides us with knowledge not only Japanese culture but also its history and society.