Sultan II. Abdülhamit tarafından, azınlık aşiret ve kabile çocuklarının daha geniş bir politikanın parçası olarak Osmanlı Devleti’ne bağlılıklarının arttırılması amacıyla ve devleti daha da güçlendirebilmek için açılmış olan Aşiret Mektepleri devletin “tartışmalı” reformlarından biri olarak tanımlanabilir. Her ne kadar bu program (okullar) 15 yıl gibi (1892-1907) kısa bir süreliğine devam etmiş olsa da, özellikle faaliyet gösterdiği dönem için eşsiz bir durum arzetmekte ve akademik analiz gerektirmektedir. Bu makale bu okulların ne zaman, nerede ve niçin faaliyet gösterdiklerini açıklayarak bunların öğrencilerine dini eğitim ve Türkçe öğretimine dayanan programlarının aşiretler üzerindeki etkilerini inceleyerek bu okulların iddia edildiği gibi planlanmış bir sosyal mühendislik sürecinin ürünü olup olmadıklarını analiz etmeyi ummaktadır.

The AşiretMekteb-iHümayun, or Imperial School for Tribes instituted by Sultan Abdülhamid II in the Ottoman era which sought to integrate tribal minorities as part of a broader policy to strengthen allegiance to the Ottoman State and to make it more powerful can generally be described as one of the “controversial” reforms of the state. Even though this program (schools) was short-lived spanning a period of 15 years (1892 -1907), it still presents itself as a unique historical piece especially to its time and therefore needs to be academically analyzed. This paper analyzes the where, why and when questions relating to this program such as the curriculum which was heavily based on the teaching of religion and the strong emphasis on students learning the Turkish language, assess the impact of it on the tribes as well as deliberate on it as to whether it can be described as a social engineering process.