Algılanan Empatik Öz-Yeterlik ve Sosyal Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirliği*

Bu araştırmanın amacı Algılanan Empatik Öz-yeterlik ve Sosyal Öz-yeterlik Ölçeğini Türkçeye uyarlamak ve ölçeğin psikometrik özelliklerini incelemektir. Çalışma 304 üniversite öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Ölçeğin yapı geçerliği için uygulanan doğrulayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin orijinal formunda olduğu gibi iki boyutlu (algılanan empatik öz-yeterlik ve algılanan sosyal öz-yeterlik) ve 11 maddeden oluşan modelin uyum indeksi değerleri: x²= 71.53, sd= 42, RMSEA= .048, GFI= .96, AGFI= .94, SRMR= .034 olarak bulunmuştur. Ölçeğin faktör yükleri .27 ile .78, düzeltilmiş madde toplam korelasyonları .27 ile .67 arasında değişmektedir. Cronbach alfa iç tutarlılık güvenirlik katsayıları empatik öz-yeterlik alt boyutu için .78, algılanan sosyal öz-yeterlik alt boyutu için .80 olarak belirlenmiştir. Bu sonuçlara göre Algılanan Empatik Öz-Yeterlik ve Sosyal Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçe formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

The Validity and Reliability of Turkish Version of the Perceived Empathic and Social Self-Efficacy Scale

The aim of this research is to adapt the Perceived Empathic and Social Self-Efficacy Scale to Turkish and to examine its psychometric properties. The research was conducted on 304 undergraduates. Results of confirmatory factor analysis demonstrated that this scale yielded 2 factors, as original form: x2= 71.53, df= 42, RMSEA= .048, GFI= .96, AGFI= .94, SRMR= .034). Internal consistency reliability coefficients for subscales were .78 and .80. Corrected item-total correlations ranged .27 to .67. Thus Perceived Empathic and Social Self-Efficacy Scale can be used as a valid and reliable instrument.

PDF

___

Alessandri, G., Caprara, G. V., Eisenberg, N., & Steca, P. (2009). Reciprocal relations among self- efficacy beliefs and prosociality across time. Journal of Personality, 77(4), 1229-1259.
Bandura, A. (1986). Social foundation of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Başaranoğlu, Y. (2011). Üniversite öğrencilerinin cinsiyete göre psikolojik doğum sırası ile karşı cinsle ilişkide sosyal yetkinlik beklentisi düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Adana.
Bilgin, M. (1996). Grup rehberliğinin sosyal yetkinlik beklentisi üzerindeki etkisine yönelik deneysel bir çalışma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Bilgin, M. (1999). 14-18 yaş grubu ergenlere yönelik sosyal yetkinlik beklentisi ölçeği geliştirme çalışması, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(12), 7 -15
Bilgin, M. (2009). Bilişsel esnekliği yordayan bazı değişkenler. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(36), 142-157.
Blumberg, S. J., Carle, A. C., O'Connor, K. S., Moore, K. A., & Lippman, L. H. (2008). Social competence: development of an indicator for children and adolescents. Child Indicators Research, 1(2), 176-197.
Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Caprara, G. V., Alessandri, G., Di Giunta, L., Panerai, L., & Eisenberg, N. (2010). The contribution of agreeableness and self-efficacy beliefs to prosociality. European Journal of Personality, 24(1), 36-55.
Coleman, P. K. (2003). Perceptions of parent-child attachment, social self-efficacy, and peer relationships in middle childhood. Infant and Child Development, 12(4), 351-368.
Çorbacı, O. A. (2008). 6 yaş çocuklarında sosyal yeterliliğin, akran ilişkilerinin ve sosyal bilgi işleme sürecinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Di Giunta, L., Eisenberg, N., Kupfer, A., Steca, P., Tramontano, C., & Caprara, G. V. (2010). Assessing perceived empathic and social self-efficacy across countries. European Journal of Psychological Assessment, 26(2), 77-86.
Dökmen, Ü. (1987). Empati kurma becerisi ile sosyometrik statü arasındaki ilişki. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 20(1-2), 183-207.
Dökmen, Ü. (2003). İletişim çatışmaları ve empati, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Gresham, F. M., Sugai, G., & Horner, R. H. (2001). Interpreting outcomes of social skills training for students with high-incidence disabilities. Exceptional Children, 67, 331-344.
Hu, L. T., & Bnetler, P. M. (1999). Cut-off criteria for fit indexes in covariance structural analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
Okvuran, A. (1995). Çağdaş insanı yaratmada yaratıcı drama eğitimin önemi ve empatik eğilim düzeylerine etkisi. AÜ Eğitim Bilimleri Dergisi, 27(1), 185-194.
Sarıçam, H., Akın, A., Akın, Ü., & Çardak, M. (2013). Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması, JASSS (The Journal of Academic Social Science Studies, 6(3), 591-600.
Senemoğlu, N. (2007). Gelişim öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. Ankara: Gönül Yayıncılık.
Sipahi, B., Yurtkoru, E. S., & Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS'le veri analizi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (1996). Using multivariate statistics. New York: HarperCollins College Publishers.