11968

Üniversite Çalışanlarının Ekoturizm Algısı

Bu çalışmanın amacı, Karabük Üniversitesinde çalışan akademisyen, memur ve taşeron işçilerinin eko-turizme ilişkin algılarını ölçmektir. Bu amaçla, yüz yüze anket tekniği kullanılarak, 332 kişi görüşme sağlanmıştır. Elde edilen verilerin analizi için “Independent-Samples t” ve “One-Way Anova” testleri kullanılmıştır. Bu kapsamda, araştırmaya katılan Karabük Üniversitesi personelinin cinsiyetine göre, eko-turizm algısı ve eko-turizmin sosyo-kültürel boyutunun anlamlı farklılık gösterdiği görülmüştür. Dolayısıyla araştırmaya katılan kadınların eko-turizme ve eko-turizmin alt boyutu olan sosyo-kültürel algılarının erkek katılımcılara göre daha olumlu olduğu söylenebilir. Üniversite personelinin yaş gruplarına göre, eko-turizme ilişkin çevresel algı ile sosyo-kültürel algının farklılık gösterdiği saptanmıştır. Buna göre 31-35 yaş aralığında olan kişilerin eko-turizme ilişkin çevre algısı 40 yaşın üzerinde olanlardan daha olumsuzken, sosyo-kültürel algısının 36-40 yaşında olanlardan daha olumlu olduğu tespit edilmiştir. Medeni duruma göre, eko-turizm algısı, eko-turizmin ekonomik boyutu ve çevre boyutunun anlamlı farklılık gösterdiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Turizm, Eko-Turizm algısı, Karabük Üniversitesi, anket tekniği, yaş grupları

Eco-tourism Perception of University Employees

The aim of the study is to measure the perception of the academicians, officers, subcontractors working at Karabük University related to eco-tourism. For this purpose, 332 people were interviewed using the face-to-face survey technique. "Independent-Samples t" and "One-Way Anova" tests were used for the analysis of the obtained data. In this context, it was observed that the eco-tourism perception and eco-tourism socio-cultural dimension differed significantly according to the gender of Karabük University staff participated in the research. Therefore, it can be said that the socio-cultural perceptions of the women participating in the research are more positive than the male participants, which is the eco-tourism and eco-tourism sub-dimension. According to the age groups of the university staff, the environmental perception and the socio-cultural differences regarding eco-tourism, differ. Therefore, the environmental perception of eco-tourism of people aged between 31-35 is more negative compared to those aged over 40, and socio-cultural perception is found to be more positive than those aged 36-40 years. According to the marital status, eco-tourism perception, eco-tourism economic dimension and environment dimension are found to show significant differences.

Keywords:

Tourism, Eco-tourism perception, Karabük University, survey technique, age groups,

PDF

___

Nakip, M. (2013). Pazarlama Araştırma Teknikleri, 3. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Kayış, A. (2009). Güvenirlik Analizi, Ed.; Kalaycı Ş. SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Krejcie, R. V. ve Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Sizefor Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
Padem, H., Göksu, A. ve Konaklı, Z. (2012). Araştırma Yöntemler SPSS Uygulamalı, Sarajevo: International Burch University.
Özmen, A. (1999). “Örnekleme”, Ed.; A. A. Bir, Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 25-50, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1081.
Özdamar, K. (2001). Spss İle Biyoistatistik, 4. Basım, Eskişehir: Kaan Kitabevi.
Sharpley, R. (2006). Travel and Tourism, London-Thousand Oaks-New Delhi: Sage Publications.
Sekaran, U. (2003). Research Methods for Business, Fourth Edition, John Wiley & Sons İnc.
Şavran, G. T. (2009). “Sosyolojide Nicel ve Nitel Araştırma Yöntemi,” Ed.: N. Suğur, Sosyolojide Araştırma Yöntem ve Teknikleri, 78-96, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1963.
Şavran, G. T. (2012). “Örnekleme Seçimi ve Ölçüm,” Ed.: T. G. Şavran, Sosyolojide Araştırma Yöntem ve Teknikleri, 144-180, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2641.
Ünlüönen, K., Tayfun, A. ve Kılıçlar, A. (2007). Turizm Ekonomisi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Detay Yayıncılık.
Yazıcıoğlu, İ. ve Özata, E. (2017). “Helâl Otel İşletmeciliği”, 1. International Halal Tourism Congress, 07-09 April, Alanya-Turkey, s. 109-118.
Yıldız, Z. (2007). Turizmin Bölgesel Kalkınmaya Sağladığı Katkılar Ve Göller Bölgesi Uygulaması, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Kaya, M. F. (2013). “Sürdürülebilir Kalkınmaya Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme Çalışması”, Marmara Coğrafya Dergisi, (28), 175-19.
Kargiglioğlu, Ş. ve Akbaba, A. (2016). “Yerli Gastroturistlerin Eğitim Seviyeleri ve Yaş Gruplarına Göre Destinasyondaki Gastronomi Turizmi Etkinliklerine Katılımları: Gaziantep'i Ziyaret Eden Gastroturistler Üzerine Bir Araştırma”, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 4 (1), 87-95.
Kalaycı, Ş.(2010). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
İftar, K. G. (1999). “Bilim ve Araştırma,” Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Ed.; A. A. Bir, 1-10, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1081.
Güllü, M., Kendir, H. ve İnce, C. (2016). Turizm Eğitimi Alan Lisans Öğrencilerinin İş Değeri Algıları ve Mesleğe Devam Niyetleri Stajyer Öğrencilere Yönelik Bir Araştırma. TURAN Stratejik Araştırmalar Merkezi Uluslararası Bilimsel Hakemli Mevsimlik Dergi, 8(32), 567-578.
Ayaz, N., Apak, Ö. C., ve Sünbül, K. (2018). Kültürel Miras Alanları Üzerine Bir Meta Analizi Safranbolu İlçesi Örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1–14.
Dönmez, Y. ve Türkmen, F. (2018). The Relation Between The Landscape Design and Brand Image In Purchase Preferences of Tourists The Case of Safranbolu and Nevşehır In Turkey. Applied Ecology and Environmental Research, 16(1), 629–643.
Doğan, M.(2011). “Mengen ve Çevresinin Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi” İstanbul Üniversitesi Coğrafya Dergisi: (22), 14-26.
Bozok, D. (2004). “Ekoturizm ve Kaz Dağında Bir Uygulama”, 1. Balıkesir Ulusa l Turizm Kongresi Bildiri Kitabı, Balıkesir Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Balıkesir, s. 434-454.
Büyüköztürk, Ş.(2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem Yayıncılık.
Arı, Y. (2009). “Eko Turizm mi Ego Turizm mi? Kazdağı (Balıkesir) Örneği”, V. Ulusal Coğrafya Sempozyumu, 16-17 Ekim 2008, Ankara Üniversitesi, DTCF, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara, s. 421-428.
Apalı, Y. (2015). “Ekoturizmin Sosyolojik Açıdan Değerlendirilmesi ve Ardahan’ın Ekoturizm Potansiyeli”, Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (2), 111-124.
Angelica , M. vd., (2010). “Ecotourism impacts in the Nicoya Peninsula, Costa Rica”, International Journal of Tourism Research, (12), 803-819.
Alptekin, D. (2017). “Türkiye’de Turizm ile Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik İlişkisinin İncelenmesi”, 1. Uluslararası Turizmin Geleceği Kongresi: İnovasyon, Girişimcilik ve Sürdürebilirlik Kongresi, Mersin, 55-61.
Akça, H., Esengün, K. ve Sayılı, M. (2000). “Kırsal Alanların Kalkındırılmasında Kırsal Turizmin Rolü”, Türk-Koop Ekin Dergisi, (12), 82-91.
Artuğer S., Özkoç A. G. ve Kendir H. (2013). Ta Tu Ta Tarım Turizm Takas Çiftliklerinin Pazarlanması ve Tanıtılması İçin Öneriler. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(1), 1-5.(Yayın No: 230053)