Zehra Betül ERKAYA, Osman KURT, A. Ferdane OĞUZÖNCÜL

Bir Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulundaki Öğrencilerde Duygusal İştah ile Obezite Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi

Amaç: Bu çalışma; 19-50 yaşlarındaki erişkin kişilerin pozitif ve negatif duygu durumlarındaki duygusal iştahlarının obezite ilebağlantısının açıklanması amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Kesitsel/tanımlayıcı tipte olan bu çalışmada örneklem seçilmeden evrenin tümüne (n=1030) ulaşılmasıhedeflenmiş olup 815’ine ulaşılmıştır (Yanıtlama oranı %79.1 olarak bulunmuştur). Katılımcılara anket uygulanmıştır. Anketformu bireylere ait sosyodemografik bilgiler, sağlık bilgileri, beslenme alışkanlıkları, antropometrik ölçümler, üç faktörlü beslenmeölçeği, duygusal iştah ölçeği ve yeme davranış testi (EAT-26) olmak üzere yedi bölümden oluşmaktadır.Bulgular: Öğrencilerin %35.1’i düzenli fiziksel aktivite yapmakta olup, %8.5’i ise son üç ay içerisinde vitamin-mineral desteğialmıştır. Öğrencilerin %97.9’u ev dışında yemek yemektedir. Öğrencilerin toplam duygusal iştah ölçeği ortancası 94.0 (78.0-110.0)olarak hesaplanmıştır. Erkek öğrencilerin toplam negatif puanı kadın öğrencilerin puanından, kronik hastalığı olanların toplamnegatif puanı olmayanların puanından, ana öğün atlamayan öğrencilerin ana öğün atlayan öğrencilerin puanından anlamlı derecedeyüksek olduğu görülmüştür (p

Evaluation of The Relationship Between Emotional Appetite and Obesity in Students at a of Health Services Vocational High School

Aim: The aim of this study was to explain the relationship between obesity and emotional appetite of 19-50 years old adults in positive and negative mood. Methods: In this cross-sectional / descriptive study, it was aimed to reach the whole universe (n = 1030) without selecting a sample and 815 was reached (the response rate was 79.1%). A questionnaire was applied to the participants. The questionnaire form consists of seven sections: socio-demographic information, health information, nutritional habits, anthropometric measurements, three-factor nutrition scale, emotional appetite scale and eating behavior test (EAT-26). Results: 35.1% of the students had regular physical activity and 8.5% had received vitamin-mineral supplements in the last three months. 97.9% of the students were eating outside the home. The mean score of the total emotional appetite of the students was calculated as 94.0 (78.0-110.0). It was found that the total negative score of male students was higher than that of female students, the total negative score of students with chronic disease was higher than the score of the students who had no chronic disease, and the score of students who did not skip their main meals was higher than the score of the students skipping their main meals (p< 0.05). The rate of normal eating behavior of males was higher than that of females and the rate of those who did not skip their main meals was significantly higher than those who skipped (p< 0.05). There was a significant relationship between body mass index and eating behavior (p< 0.05). Conclusion: As a result, less than half of the students do regular physical activity and almost all of them eat outside the home. Physical activity was found to have an effect on emotional eating.

PDF

___

Arnow, B., Kenardy, J., Agras, W. S. (1992). Binge eating among the obese: a descriptive study. Journal of Behavioral Medicine, 15,155-170.
Association. ACH. (2006). American College Health Association-National College Health Assessment (ACHA-NCHA) Spring 2004 Reference Group Data Report (Abridged). J Am Coll Health, 54(4),201-11.
Aydın, T. (2018). Sleeve gastrektomi geçiren hastalarda erken postoperatif dönemde kan lipit parametreleri ve duygusal iştah durumunun incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Samsun. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Barrett, L. F. (2006). Solving the emotion paradox: categorization and the experience of emotion. Pers Soc Psychol, 10, 20-46.
Barthomeuf, L., Droit-Volet, S., Rousset, S. (2009). Obesity and emotions: differentiation in emotions felt towards food between obese, overweight and normal-weight adolescents. Food Quality and Preference, 20(1),62-8.
Barut, Y., Yılmaz, M. (2000). Beden eğitimi ve spor bölümüne ve eğitim fakültesine devam eden öğrencilerin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası 1 Spor Bilimleri Kongresi Bildiriler Kitabı; Ankara, s 26-7.
Baş, M. (2008). Diyetsel yaklaşım ve ağırlık yönetimi ilişkisi. yetişkinlerde ağırlık yönetimi. (Baysal A, BAŞ M, ed). Türkiye Diyetisyenler Derneği Yayınları. 1. Baskı, İstanbul, s 202-232.
Baysal, A. (2011). Beslenme. Hatiboğlu Yayınları. 13. Baskı, Ankara, s 9-507.
Bekiroğlu, K. (2018). Ağırlık kontrolü yapan bireylerde yeme tutum davranışı ve duygusal iştahın değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Bekker, M. H., Meerendonk, C., Mollerus, J. (2004). Effects of negative mood induction and impulsivity on selfperceived emotional eating. Int J Eat Disord, 36,461- 469.
Brownell, K. D., Fairburn, C. G. (1995). Eating disorders and obesity: A Comprehensive Handbook The Guilford Press. 1. Edition.
Demirel, B., Yavuz, K. F., Karadere, M. E., Safak, Y., Turkcapar, M. H. (2014). The emotional appetite questionnaire (EMAQ)’S reliability and validity and relationship with body mass ındex and emotional schemas. JCBPR, 3,171-181.
Demirezen, E., Coşansu, G. (2005). Adölesan çağı öğrencilerde beslenme alışkanlıklarının değerlendirilmesi. STED, 14,174-178.
Devran, B. S. (2014). Doğu anadolu bölgesinde yaşayan adolesan ve yetişkinlerin beslenme alışkanlıkları ile yeme tutum ve davranışlarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara, Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Driskell, J. A., Kim, Y. N., Goebel, K. J. (2005). Few differences found in the typical eating and physical activity habits of lower-level and upper-level university students. Journal of The American Dietetic Association, 5,798- 801.
Duman, R. S. (2003). Neurotropicfactors and regulation of mood: role of exercise, Diet and Metabolism, Neurobiol Aging, 1, 88-93.
Geliebter, A., Aversa, A. (2003). Emotional eating in overweight, normal weight, and underweight ındividuals. Eating Behaviors, 4, 341-7.
Güleç, M., Yabancı, N., Göçgeldi, E. (2008). Ankara’da iki kız öğrenci yurdunda kalan öğrencilerin beslenme alışkanlıkları. Gülhane Tıp Dergisi, 50,102-9.
Güzey, M. (2014). Kadınlarda ağırlık yönetiminin yeme tutum davranışı üzerine etkisinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Karlsson, J., Persson, L. O., Sjostrom, L., Sullivan, M. (2000). Psychometric properties and factor structure of the three-factor eating questionnaire (TFEQ) in obese men and women. Results From The Swedish Obese Subjects (SOS) Study. Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord, 24,1715–1725.
Kıraç, D., Kaspar, E. Ç., Avcılar, T., Kasımay Çakır, Ö., Ulucan, K., Kurtel, H., Deyneli, O., İlter Güney, A. (2015). Obeziteyle ilişkili beslenme alışkanlıklarının araştırılmasında yeni bir yöntem “Üç Faktörlü Beslenme Anketi”. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3,162-169.
Laitinen, J., EK, E., Savio, U. (2002). Stres-Related eating and drinking behaviour and body mass index and predictors of this behaviour. Pretentive Medicine, 34,29-39.
Macht, M. (2008). How emotions affect eating: a five-way model. Appetite, 50, 1-11.
Memiş, E. (2004). Üniversite öğrencilerinde şişmanlık (obezite) durumu ve diyet ürünleri kullanmaları üzerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Çocuk Gelişimi ve Ev Yönetimi Eğitimi Anabilim Dalı.
Morse, K. L., Driskell, J. A. (2009). Observed sex differences ın fast-food consumption and nutrition self-assessments and beliefs of college students. Nutrition Research, 3,173-9.
Nolan, L. J., Halperin, L. B., Geliebter, A. (2010). Emotional appetite questionnaire. construct validity and relationship with BMI. Appetite, 54,314–9.
Orak, S., Akgün, S., Orhan, H. (2006). Süleyman Demirel Üniversitesi öğrencilerinin beslenme alışkanlıklarının araştırılması. SDÜ Tıp Derg, 2, 5-11.
Ouwens, M. A., Van Strien, T., Van Der Staak, C. P. (2003). Tendency toward overeating aad restraint as predictors of food consumption. Appetite, 40, 291-298.
Pehlivan, B. (2017). Üniversite öğrencilerinin yeme tutum inançları, bağlanma stilleri, yalnızlık düzeylerinin yeme tutumu üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sevinçer, G., Konuk, N. (2013). Emosyonel yeme. J Mood Disord, 4,171-178.
Stunkard, A. J., Messick, S. (1985). The three-factor eating questionnaire to measure dietary restraint, disinhibition and hunger. J. Psychosom. Res, 29,71-83.
Şanlıer, N., Ayhan, B., Ayyıldız, F. (2015). Beslenme ve diyetetik alanında sıklıkla kullanılan ölçekler. Uluslararası Hakemli Beslenme Araştırmaları Dergisi, 5,50-52.
T.C. Sağlık Bakanlığı. (2004). Türkiye’ye Özgü Beslenme Rehberi. Ankara: Sağlık Bakanlığı Yayınları.
Troop, N. A., Treasure, A. L., Serpell, L. (2002). A further exploration of disgust in eating disorders. European Eating Disorders Review,10,218-226.
Tural Büyük, E., Duman, G. (2014). Evaluation of eating habits and behaviors of high school students attending different schools. The Journal of Pediatric Research, 4,212-7.
Wonderlich, S. A., Gordon, K. H., Mitchell, J. E., Crosby, R. D., & Engel, S. G. (2009). The validity and clinical utility of binge eating disorder. International Journal of Eating Disorders, 8, 687-705.