Din ve Ruh Sağlığı

Geçmişte, din konusundaki baskın görünüm onun doğası gereği sağlıksız olduğu yönündeydi. Son zamanlarda konuyla ilgili yapılan araştırmalar, ikna edici biçimde bu varsayıma meydan okumaya başlamıştır. Konuyla ilgili yapılan yüzlerce çalışmada dinin, pozitif ruh ve beden sağlık sonuçları ve olumlu duygular ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Konuyla ilgili yapılan çalışmaların çoğu –metodolojik olarak- enlemesine kesitsel olmasına rağmen bazı boylamsal ve örneklem üzerinde yapılmış klinik çalışmalar da tamamlanmıştır. Öte yandan bu kışkırtıcı ilişkilere rağmen konuyla ilgili birkaç uyarıyı akılda tutmak önemlidir. Sağlık üzerinde dinin önerileri ve etkilerinin ampirik incelemesini çevreleyen anlamlı bilimsel ve teolojik kaygılar olabilir. Ayrıca, tüm dinler aynı şekilde sağlıkla doğrudan ilgili olmayabilir ve bazı durumlarda dinin sağlık için kesin olarak olumsuz sonuçları olabilir. Psikiyatri ve psikoloji alanında verilen eğitimler, klinik pratiğin bir parçası olarak dinsel ve manevi konuların ele alınmasına duyulan ihtiyacı vurgulamaya başlamaktadır.

Religion and Mental Health

In the past, the predominant view was that religion is inherently unhealthy. Recent research has begun to convincingly challenge this assumption. In hundreds of studies, religion has been associated with positive mental and physical health outcomes and with positive emotions. Although most studies have been cross-sectional, some have been longitudinal and several randomized clinical trials have also been completed. Despite these provocative associations, it is important to keep in mind several caveats. There may be significant scientific and theological concerns surrounding the prescription of religion and the empirical investigation of religion’s effects on health. Moreover, not all religions may relate to health in the same ways, and in some cases religion may have decidedly negative consequences for health. Psychiatric and psychological training is beginning to emphasize a need to address religious and spiritual issues as part of clinical practice.

___

  • Ayvaşık, H. B. ve ark. (2000). Psikoloji terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
  • Bilgin, N. (2003). Sosyal psikoloji sözlüğü: Kavramlar & Yaklaşımlar. İstanbul: Bağlam Yayınları.
  • Budak, S. (2000). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Colman, A. M. (2006). A dictionary of psychology. Oxford: Oxford University Press.
  • Foulquıe, P. (1994). Pedagoji sözlüğü. (çev. C. Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
  • Güney, S. (1998). Davranış bilimleri ve yönetim psikolojisi terimler sözlüğü. Ankara: Ocak Yayınları.
  • Köklü, N. (2002). Sosyal bilimler için açıklamalı istatistik terimleri sözlüğü. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Pargament, K. I. (1999). The psychology of religion and spirituality? Yes and no. The International Journal for the Psychology of Religion, 9, 3–16.
  • Pargament, K. I. (2005). The bitter and the sweet: An evaluation of the costs and benefits of religiousness / Acı ve tatlı: Dindarlığın bedelleri ve faydaları üzerine bir değerlendirme. (çev. A. U. Mehmedoğlu). Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5 (1), 279-313.