Mimar Adayları İçin Uzamsal Yetenekleri Geliştirmeye Yönelik Eğitici Bir Oyun Önerisi

Mimarlık eğitiminde ve meslek pratiğinde uzamsal yetenekler önemli bir yer tutmaktadır. Bu sebeple mimarlık eğitimi süresince uzamsal yeteneklerin geliştirilmesi eğitimdeki başarıyı ve mesleki başarıyı olumlu yönde etkilemektedir. Bu çalışma ile uzamsal yetenekleri geliştiren alternatif yöntemlere katkı sağlayacak bir önerme getirilmiş, bu doğrultuda “Beni Bul” adında bir eğitici oyun tasarlanmıştır. Söz konusu oyunda öğrencilerin içsel motivasyon kaynaklarını kullanarak eğitsel aktiviteye kendi istekleri ile katılmaları ve uzun süre odaklanarak eğitsel faaliyetin etkili bir şekilde sürdürülmesi amaçlanmıştır. Öğrencilerin yaptıkları çizimlerin analizleri ve öğrencilerle yapılan yarı yapılandırılmış mülakatlar oyunun çıktılarını sorgulamak için kullanılmıştır. Çalışma sonuçlarına göre “Beni Bul” oyununun öğrenciler için ilgi çekici olduğu ve içsel motivasyonları ile oyuna katıldıkları sonucuna ulaşılmıştır. Ek olarak, öğrencilerin oyun boyunca uzamsal yeteneklerini kullandıkları ve bu oyunun, kendilerinin uzamsal yeteneklerinin geliştirilmesi konusunda alternatif bir yaklaşım olarak potansiyele sahip olduğu yönünde görüş belirttikleri görülmüştür. Öğrencilere sözel olarak iletilen mekansal bilgiler ile öğrencilerin zihinlerinde üretilen görsel-uzamsal imajların, yapının orijinali ile dizimsel olarak benzerlik gösterdiği, ancak biçimsel olarak zayıf bir ilişki kurduğu görülmüştür. Son olarak, sözlü bilginin zihinde uzamsal bilgiye dönüştürülmesinde yön bilgisinin ve duyulara hitap eden bilgilerin etkili olduğu, metrik bilgilerin ise küçük ölçekte faydalı olduğu, ancak yapı karmaşıklaşmaya başladığında kullanılamadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Mimarlık eğitimi, uzamsal yetenekler, eğitici oyunlar, içsel motivasyonlar, eğitim modeli önerisi

An Educational Game Proposal to Develop Spatial Abilities for Architect Candidates

Spatial abilities have an important place in architectural education and professional practice. For this reason, the development of spatial abilities during architectural education will improve success in education and professional success in a positive way. With this study, a proposal has been made that will contribute to alternative methods that improve spatial abilities and an educational game called “Find Me” has been designed. The game has enabled the students to participate in the educational activity voluntarily by using their intrinsic motivation resources and to continue the educational activity effectively by focusing for a long time. Analysis of the drawings made by the students and semi-structured interviews with the students have been used to query the outcomes of the game. According to the results of the study, it has been concluded that the "Find Me" game is interesting for the students and students have been participating in the game with their intrinsic motivation. In addition, it was observed that the students used their spatial abilities throughout the game and stated that this game has a potential as an alternative approach to the development of spatial abilities. It has been observed that the spatial information conveyed to the students verbally and the mental visual-spatial images produced by the students show similarities in syntactic way, however, a weak relationship is observed in terms of form. Finally, it has been concluded that directional information and sensory information are effective in mentally transforming verbal information into spatial information and metric information is useful at a small scale, but cannot be use when the building becomes more complex.

Keywords:

Architectural education, spatial abilities, educational games, intrinsic motivations, educational model proposal,

PDF

___

EKSTROM, R. B., FRENCH, J. W., HARMAN, H. H. ve DERMEN, D., 1976. Kit of factor-referenced cognitive tests. Princeton, NJ: Educational Testing Service.
GALTON, F., 2004. Inquiries into human faculty and its development. London: J. M. Dent & Sons.
GOULD, S. J., 1981. The mismeasure of man. New York: W. W. Norton.
GUAY, R., 1976. Purdue spatial visualization test. West Lafayette: Purdue Research Foundation.
KELLEY, T. L., 1928. Crossroads in the mind of man. Stanford, CA: Stanford University Press.
LOHMAN, D. F., 1979. Spatial ability: A review and re-analysis of the correlational literature (technical report no. 8). Stanford, CA: Aptitudes Research Project, School of Education, Stanford University.
MACCOBY, E. E. ve JACKLIN, C. N., 1974. The psychology of sex differences. Stanford, CA: Stanford University Press.
MCGEE, M. G., 1979. Human spatial abilities: Sources of sex differences. NewYork: Praeger.
ÖZOĞLU, S. Ç., 2007. Eğitimde rehberlik ve psikolojik danışma. 3. Baskı. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları No.203.
PIAGET, J. ve INHELDER, B. R., 1956. The child’s conception of space. London: Routledge & Kegan Paul.
WYATT, J., SCHWALB, R. J. ve CORDELL, B. R., 2014. Dungeons and dragons player handbook. ABD: Wizards of the Coast.
AKARSU, H. T. ve ERDOĞAN, N., 2016. Sunuş – Derinlikli ve bilinçli bir mimarlık için okunmazsa olmaz eserler: edebiyatta mimarlık. İçinde: H. T. AKARSU ve N. ERDOĞAN, ed. Edebiyatta mimarlık. İstanbul: Yem Yayın. s. 12-15.
MAIER, P. H., 1996. Spatial geometry and spatial ability - how to make solid geometry solid?. İçinde: E. COHORS-FRESENBORG, H. MAIER, K. REISS, G. TOERNER, H. G. WEIGAND, ed. Selected papers from the annual conference of didactics of mathematics. Osnabrück: Forschungsinst. f. Mathematikdid. s. 63-75.
THURSTONE, L. L.,1973. Primary Mental Abilities. İçinde: H. J. EYSENCK, ed. The Measurement of Intelligence. Dordrecht: Springer.
WENTZEL, K. R. ve WIGFIELD, A., 2016. Introduction. İçinde: K. R. Wentzel ve A. Wigfield, ed. Handbook of motivation in school. USA: Routledge. s. 1-9.
CHO, J. Y., 2012. Spatial ability, creativity, and studio performance in architectural design. İçinde: T. Fischer, K. De Biswas, J.J. Ham, R. Naka ve W. X. Huang, ed. Proceedings of the 17th International Conference on Computer-Aided Architectural Design Research in Asia, 25-28 Nisan 2012, Hong Kong: Association for Computer-Aided Architectural Design Research in Asia (CAADRIA). s. 131-140.
GORSKA, R. ve SORBY, S, 2008. Testing instruments for the assessment of 3-D spatial skills. ASEE Annual Conference, 22-25 Haziran 2008, Pittsburgh, PA.
PUTZ, C., 2001. Teaching descriptive geometry for architects: didactic principles and effective methods demonstrated by the example of monge projection. IV International Conference on Graphics Engineering for Arts and Design, 5-9 Kasım 2001, São Paulo, Brazil.
SUTTON, K. ve WILLIAMS, T., 2011. Spatial ability and its implication for novice architecture students. 45th Annual Conference of the Architectural Science Association, 14-16 Kasım 2011, Australia: The University of Sydney.
TOWLE, E., MANN, J., KINSEY, B., O’BRIEN, E. J., BAUER, C. F. ve CHAMPOUX, R., 2005. Assessing the self efficacy and spatial ability of engineering students from multiple disciplines. 35th ASEE/IEEE Frontiers in Education Conference, 19-22 Ekim 2005, Indianapolis.
TÜRKER, Ç. ve TORUS, B., 2015. Sex differences in mental rotation ability in basic architectural education. İaSU “Archi-Cultural Interactions through the Silkroad”, 25-27 Mart 2015, İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi.
ASLAN, M. ve DOĞAN, S., 2020. Dışsal motivasyon, içsel motivasyon ve performans etkileşimine kuramsal bir bakış. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi. 11 (26), s. 291-301.
BENWARE, C. ve DECI, E. L., 1984. Quality of learning with an active versus passive motivational set. American Educational Research Journal. 21 (4), s. 755-765.
DECI, E. L. ve RYAN, R. M., 2000. The "what" and "why" of goal pursuits: human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry. 11 (4), s. 227-268.
GAGNE, F., 2004. Transforming gifts into talents: The DMGT as a developmental theory. High Ability Studies. 15 (2), s. 119-147.
GAGNE, M. ve DECI, E. L., 2005. Self-determination theory and work motivation. Journal of Organizational Behavior. 26 (4), s. 331-362.
GOTTFRIED, A. E., 1990. Academic intrinsic motivation in young elementary school children. Journal of Educational Psychology. 82 (3), s. 525–538.
GROLNICK, W. S. ve RYAN, R. M., 1987. Autonomy in children's learning: an experimental and ındividual difference ınvestigation. Journal of Personality and Social Psychology. 52 (5), s. 890-898.
KOZHEVNIKOV, M. ve HEGARTY, M., 2001. A dissociation between object-manipulation and perspective-taking spatial abilities. Memory & Cognition. 29, s. 745-756.
LINN, M. C. ve PETERSEN, A. C., 1985. Emergence and characterization of gender differences in spatial abilities: A meta-analysis. Child Development. 56, s. 1479- 1498.
MAYER, R. ve SIMS, V., 1994. For whom is a picture worth a thousand words? Extensions of a dual-coding theory of multimedia learning. Journal of Educational Psychology. 86 (3), s. 389- 401.
MOHLER, J. L., 2008. A review of spatial ability research. The Engineering Design Graphics Journal. 72 (3), s. 19-30.
SAĞIROĞLU, P. M., 2017. Mimari tasarım eğitiminde çoklu zeka kuramından, Lefebre’nin üçlü mekan diyalektiğine uzanan bir öğrenme deneyimi: Mekan oyunları. Megaron. 12 (1), s. 78-86.
THORNDIKE, E. L., 1921. On the organization of the intellect. Psychological Review. 28, s. 141-151.
TÜRKMENOĞLU BERKAN, S., KARAMAN ÖZTAŞ, S., KARA, F. İ. ve ENGİN VARDAR, A., 2020. The role of spatial ability on architecture education. Design and Technology Education: An International Journal. 25 (3), s. 103-126.
WITKIN, H. A., 1950. Individual differences in ease of perception of embedded figures. Journal of Personality. 19, s. 1-15.
STUDIO LIBESKIND, 2022. Jewish Museum Berlin [çevrimiçi]. Erişim adresi: https://libeskind.com/work/jewish-museum-berlin/ [Erişim tarihi 1 Ekim 2021].
TDK, 2022. Oyun [çevrimiçi]. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr/ [Erişim tarihi 1 Ekim 2021].
AKAR, F., 2012. Yetenek yönetiminin bazı Türk üniversitelerinde uygulanmasına ilişkin öğretim üyelerinin görüş ve önerileri. Yayımlanmamış Doktora tezi. Ankara Üniversitesi.
BAYRAMOĞLU, P., 2020. Ergenlerde dijital oyun oynama düzeyi, oyun oynama motivasyonları ve akademik başarı arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Üsküdar Üniversitesi.
BAYRAKTAR, M. M., 2017. Jean Piaget’nin bilişsel gelişim kuramına yöneltilen eleştiriler bağlamında Türkiye’de yapılan din eğitimi çalışmalarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi.
DEMİR GÜDÜL, M., 2015. Üniversite öğrencilerinin akademik motivasyon profillerinin psikolojik ihtiyaç doyumu, akademik erteleme ve yaşam doyumu ile ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Eskişehir Anadolu Üniversitesi.
DURGUT, A., 2016. Meslek yüksekokulu öğrencileri için eğitsel matematik oyunu geliştirilmesi ve başarıya etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir Üniversitesi.
KÖSA, T., 2011. Ortaöğretim öğrencilerinin uzamsal becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora tezi.Karadeniz Teknik Üniversitesi.
PEHLİVAN, H.,1997. Örnek olay ve oyun yoluyla öğretimin sosyal bilgiler dersinde öğrenme düzeyine etkisi. Yayımlanmamış Doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi.
PEKER, E. A., 2018. 5. sınıf "Canlılar dünyasını gezelim ve tanıyalım" ünitesinin klasik eğitsel oyunlar ve teknoloji destekli eğitsel oyunlarla öğretiminin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
YEŞİLKAYA, İ., 2013. 7.sınıf Sosyal Bilgiler Dersi "Zaman içinde bilim" ünitesinin eğitsel oyun yöntemi ile öğretimi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İnönü Üniversitesi.
AKYOL, Ö., 2020. 'Beni Bul' oyunu. [fotoğraf] Mesut Dural Arşivi, İstanbul.
KIZIL, F., 2015. FSMVÜ mimari anlatım dili ders notları. [belge] Mesut Dural Arşivi, İstanbul.