Anadolu Türk Mimarisinde önemli bir yeri olan geleneksel evler, Türk kültürünü ve sanatını, aile yaşamını yansıtan özgün mimari yapılardır. Bunun nedeni; sistemi oluşturan fiziki çevrenin, kullanıcının aile yapısına, yaşam biçimine, sosyal-psikolojik gereksinimlerine yanıt verecek biçimde düzenlenmiş olmasıdır. Eylemlere ve fonksiyonlara göre biçimlenen mekânlar ve mekânlar arası ilişki, yapının içinden dışına doğru gelişir ve yapının dış kabuğunu oluşturur. Türk Evi’nin plan sistemini karakterize eden bu yaklaşım; mekân organizasyonunda yer alan donatıların ilişkilerinde, tasarımında, süslemesinde, kullanılan malzeme seçiminde tüm mekânı ve yapıyı ifade eden bir tasarım ilişkisi olarak karşımıza çıkar. Genellikle mekân donatılarında kullanılan ahşap malzeme; kapı, pencere, dolap, yüklük, dönme dolap, ocak, sedir, tavan vb. unsurlar, yapı bütünü içinde ve dışında yoğun olarak kullanılmıştır. Bu kullanımda, seçilen malzemenin doğal çevre ile olan ilişkisinin yanı sıra, geçmiş yaşam biçiminin, kültür ve süsleme sanatının büyük etkileri olmuştur. Bu çalışmada; kültürel miras olan Geleneksel Türk Evi’nin mekân tasarımında yer alan donatılarda kullanılan ahşabın; form- fonksiyon- süsleme ilişkisinin ve anlayışının belli parametrelerle değerlendirilmesi ve bu tarihi belgelerin örneklerle sunumu hedeflenmiştir. Çalışma kapsamında, 1976-1978 yıllarında Türkiye genelinde çeşitli bölgelerde yapılan saha çalışmasında elde edilen ve arşivlenen fotoğraflar, iç mekân rölöve çizimleri materyal olarak kullanılmıştır. Çalışmanın yöntemi 3 aşamadan oluşmaktadır, birinci aşamada alanyazın çalışması yapılarak Türk Evi’nde sistemin oluşumunu etkileyen temel etkenler ve ahşabın kullanımı üzerinde durulmuş, ikinci aşamada ise 1976-1978 yıllarında saha çalışmasında arşivlenen yazılı ve görsel belgeler üzerinden ahşabın iç mekânda farklı şekillerde kullanımı örneklenmiştir. Son aşamada ise alanyazın ve saha çalışmalarından elde edilen bulgulara yer verilerek, geleneksel Türk Evi’nde ahşap sanatının estetik ve teknik özelliklerinin önemine ve korunmasına yönelik çıkarımlarda bulunulmuştur.

Our traditional houses, which have an important place in Anatolian Turkish Architecture, are original architectural structures that reflect Turkish culture and art, family life to us. The physical environment constituting the system is arranged in such a way as to respond to the user's family structure, lifestyle, and social and psychological needs. Spaces and the relationship between spaces, which are shaped according to actions and functions, develop from the inside of the building to the outside and form the outer shell of the building. This approach, which characterizes the planning system of the Turkish house; appears as a design relationship that expresses the whole space and structure in the relations of the equipment in the organization of the space, in the design, decoration, and selection of the materials used. Wooden material generally used in space equipment; doors, windows, cupboards, closets, revolving cabinets, stoves, sofas, ceiling, etc. elements were used extensively inside and outside the building. In this use, the relationship of the selected material with the natural environment, as well as the past lifestyle, culture, and decorative art have had great effects. In this study the space design of the Traditional Turkish House, which is our cultural heritage, the wood used in the floor fittings; is aimed to evaluate the relationship and understanding of form, function, and ornamentation with certain parameters and to present these historical documents with examples. Within the scope of the study, photographs obtained and archived during the fieldwork carried out in various regions of Turkey (Safranbolu, Kastamonu, Erzurum, Muğla-Bodrum, Kula, Milas and Karadeniz houses) between 1976-1978 and interior survey drawings were used as materials. The method of the study consists of 2 stages, in the first stage, the main factors affecting the formation of the system in the Turkish house and the use of wood were emphasized by conducting a literature study, and in the second stage, the use of wood in different forms in the interior was exemplified through the written and visual documents archived during the fieldwork in 1976-1978. In the last stage, the findings obtained from the literature and field studies were included, and inferences were made regarding the importance and preservation of the aesthetic and technical characteristics of the wooden art in the traditional Turkish house.