___

• Abrams B. (2012). A relationship-based theory of music therapy: Understanding processes and goals as being-together-musically. In Bruscia K. (Ed.), Readings on music therapy theory (58–76). Gilsum, NH: Barcelona Publishers. Akbaba, S. (2006). Eğitimde Motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13): 343–361. Alley, J. M. (1979). Music in the IEP: Therapy/Education. Journal of Music Therapy, 16(3): 111–127. Bentley, J. (2003). İnsanlan Motive Etme (Çev. Onur Yıldırım). İstanbul: Hayat Yayınevi. Buck, M. (2010). Two - Factor Theory of Learning: Application to Maladaptive Behavior. School and Health, 21: 333-338. Chodorow, J. (1991). Dance Therapy and Depth Psychology: The Moving Imagination. London: Routledge. Çatay, Z. (2013). Beden ve Ben Arasında Dokunan Ağ: Dans/Hareket Terapisi. İstanbul Bilgi Üniversitesi, 1-15. Çoban, A. (2005). Müzikterapi: Ruh Sağlığı Için Müzikle Tedavi. İstanbul: Timaş Yayınları. Doksat, M.K. & Doksat, N.G. (2013). Sigmund Freud’un Vak’alarının Gerçek Yüzü. New/Yeni Symposium Journal, 51(3): 158–165. Erol, M. (2004). Çocuk gelişiminde müziğin önemi. Erken Çocukluk Eğitiminde Sanat Sempozyumu (02-03 Aralık 2004), ss.301-307. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. Güler, E. (2005). Liselerde Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Güney, S. S. (2013, 25 Mart). Dans ve Hareket Terapisi. http://www. sanatpsikoterapileridernegi.org/dans-ve-hareket-terapisi.html Moreno, J. (1988). Multicultural music therapy: The world music connection. Journal of music therapy, 25(1), 17–27. Piaget, J. (1932). The Moral Judgment of the Child. Routledge and Kegan Paul. Sudak, D. M. (2012). Klinik Uygulamada Psikoterapi: Klinisyenler İçin Bilişsel Davranışçıl Terapi. (Çev. Ed. Hakan Türkçapar). İstanbul: Güneş Tıp Kitabevi. Uluğ Ormanlıoğlu, M. (2013). Niçin Oyun? İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.