30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesi imzalandığı zaman Osmanlı orduları terhis edilerek lağvedilmiş, devletin askerî gücü kolordu seviyesine düşürülmüştü. Bunun bir sonucu olarak da Anadolu’da İtilaf kuvvetlerinin ve sonra Yunanların işgali başlamıştı. Bu işgallere karşı başlangıçta Anadolu’da bölgesel bir mücadele yaşanmıştı. Kasım 1920’de düzenli Türk ordusunun teşkilatlanmasıyla birlikte bu mücadele topyekûn bir harp halini almıştı. Önce Aralık 1920’de Doğu Cephesi’nde sonra Ekim 1921’de Güney Cephesi’nde muharebeler sona ermişti. Batı Cephesi’nde ise Yunanlarla Birinci ve İkinci İnönü Muharebeleri, Aslıhanlar-Dumlupınar, Kütahya-Eskişehir Muharebeleri ve Sakarya Meydan Muharebesi yapılmıştı. Ve bu muharebelerden sonra Yunanları Anadolu’dan atmak için Büyük Taarruz hazırlıklarına başlanmıştı. 10,5 ay sonunda 26-30 Ağustos 1922’de Büyük Taarruz ve Başkomutan Meydan Muharebesi ile Yunan ordusu Anadolu’dan çekilmeye başlamıştı. 11 Ekim 1922’de Mudanya Mütarekesi ile Türk-Yunan Harbi sona ermişti. Nitekim işgallere karşı yürütülen muharebeler boyunca birliklerin bando takımı ve bölükleri de askerin ve halkın moral ve motivasyonunu arttırmak, halkı zafere karşı umutlandırmak, işgalci kuvvetlere karşı gövde gösterisinde bulunmak, yabancı temsilcileri Millî Mücadele lehine etkilemek gibi vazifeler görmüştü. Ayrıca kimi zaman teskereci olarak da hizmet etmişlerdir. Bu çalışmada da İstiklal Harbi hatıraları üzerinden bando takım ve bölüklerinin Millî Mücadele’deki yeri ortaya konulacaktır.