Öncelikle Erzurum Ovası için ekolojik yapıyı korumayı hedef alan Optimal Alan Kullanımının ortaya konulması amaçlanmıştır. Alan kullanımlarının saptanmasında ve değerlendirme çalışmalarında Kiemsted (1967). Dearinger (1972)' nin geliştirmiş oldukları Peyzaj Değerlendirme Yöntemleri araştırmanın amacına uygun olarak kimilerde özgün, kimi yerde birleştirilmesi ile elde edilen bir yöntem kullanılmıştır. Erzurum Ovasının optimal alan kullanımının belirlenmesine yönelik alan kullanım kararlarının hazırlanmasında, öncelikle çalışma alanında gözlem, inceleme ve veri toplama işlemleri yapılmış ve elde edilen veriler değerlendirilmeye çalışılmıştır. Erzurum Ovasının düze yakın oluşu ve çalışmanın daha anlaşılır olması için 870 000 dekarlık çalışma alanı 1/100 000 ölçekli harita üzerinde l x l km' lik toplam 870 adet plankareye ayrılmış ve veriler bu plankareler düzeyinde toplanmıştır. Kullanılan yöntem doğrultusunda Erzurum Ovasındaki alan kullanımları ekolojik uygunluk durumları Koruma, Tarım. Çayır-Mera. Rekreasyon. Yerleşim ve Sanayi için ayrı ayrı belirlenmiştir. Elde edilen bu ekolojik uygunluk haritaları kaynakların sürdürülebilir kullanımı, ekolojik planlama ilkeleri, mevcut ve doğabilecek sorunlar ile yöre halkının sosyo-ekonomik ve kültürel durumları da dikkate alınarak Erzurum Ovası için öneri Optimal Alan Kullanımı belirlenmeye çalışılmıştır. Yapılan değerlendirme sonuçlarına göre ova topraklarının % 62.41' inin tarımsal nitelik taşıdığı. % 12.64' ünün çayır-mera. % 7.82' sinin yerleşim. % 7.02' sinin rekreasyon. % 5.74' ünün sanayi ve % 4.37'sinin koruma için uygun olduğu ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak, Erzurum Ovasındaki alan kulanımlannın optimal olmadığı, tarım için uygun alanlarda yerleşim ve sanayinin baskın olduğu, çayır-mera için uygun alanlarda tarım yapıldığı, rekreasyon ve koruma için uygun alanların gözardı edildiği belirlenmiştir.

Determination of optimal land use was aimed for in order to protect ecological structure of Erzurum Plateau. In the determination and evaluation of land use. the landscape evaluation methods developed by Kiemsted (1967) and Dearinger (1972) were employed alone or in combination depending on the variation. The rule of "observation, ivestigation and evaluation in the place" in landscape architecture studies was taken as basis. For a better resolution and considering almost flat terrain of Erzurum Plateau. 870.000 da study area were separated into 870 squares of I x I km (I /100.000 scale) and data were made on these squares. In accordance with the method used, land use in Erzurum Plateau was classified as conservation, pastures-meadows, recreation, urbanisation and industry according to land use state. On these maps optimal land use was suggested for Erzurum Plain in view of ecological planning criteria, present and possible problems, and cultural and socio-economical conditions of the local people. According to the evaluation, 62.41 % of (he land in trie plain was for areable, 12.64 % was pastures-meadows, 7.82 % settlement, 7.02 % recreational. 5.74 % industrial and 4.37 % protection. In conclusion, land use in Erzurum Plain was not optimal, settlement and industrial use was common in areable areas and recreational and protected area are ommitted.