ÜSKÜDARLI SÂFİ VE ‘Şİ’R-İ SÂFİ İSİMLİ ESERİ

Öz Üsküdarlı Sâfi, Türk edebiyatında Divan şiirinin etkisinin kaybolmaya başladığı Tanzimat döneminde yaşamış ve bu şiirin son halkalarından biri olmayı başarmış şairlemizdendir. Ancak gerek hayatındaki çalkantılı dönemler ve gerekse de genç yaşta ölmesinden dolayı edebiyat tarihimizdeki yerini yeterince alamamıştır. Yaşadığı dönemde, dönemin ünlü şairlerinden haklı övgüler alan Sâfi‟nin eserleri de zamanında en çok okunanlar arasında olmuştur. Bu makalede Türk edebiyatı tarihinde tam anlamıyla yerini alamayan Sâfî‟nin, şiirlerinin içerdiği en önemli eseri „Şi‟r-i Sâfi‟yi ele alarak bu önemli şâirimizi ilim dünyasına tanıtmak istedik.

___

ANDREWS, Walter, Şiirin Sesi Toplumun Şarkısı, İletişim Yay., İstanbul 1999.

Bursalı M. Tahir, Osmanlı Müellifleri, C.2, Meral Yay., İstanbul 1972, s.389.

İNAL, İbnülemin M. Kemal, Son Asır Türk Şairleri, (hzl.: İbrahim Baştuğ), C.4, Atatürk Kültür Merkezi Yay., Ankara 2002, s.2029.

Muallim Naci, “Takriz” Cidâl-i Sâdi Bâ-Müddei, Matbaa-i Ebüzziya, Konstantiniyye 1304, s.6.

Namık Kemal, “Takriz-i Manzum”, Cidâl-i Sa‟di bâ-Müddei, s.3.

Sâfi, İslam-ı Hz. Ömer Yahud Bir Harika, Kasbar Matbaası, İstanbul 1308, 38 s.

Sâfi, Şi‟r-i Sâfi, Dersaadet 1317, 23 s.

Süleyman Nazif, “Edebiyatımızda Gazel”, Peyam-ı Sabah,12 Haziran 1338 (1922), s.2.

Süleyman Nesib, “İki Söz Daha”, Servet-i Fünûn, N0.374, İst 1314, s.3.