Yöneticilerin iletişim tarzı ve kullandıkları çatışma yönetim stili arasındaki ilişki

Bu çalışmanın amacı; astların, yöneticilerinin iletişim tarzını algılama şekli ile hem astlar hem de yöneticileri tarafından tercih edilen çatışma yönetim stilini belirlemek ve buna bağlı olarak örgütsel iletişim ile çatışma yönetimi arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Bu amaçla Erzurum İli’nde faaliyet gösteren biri devlet ve diğeri ise özel hastane çalışanlarını kapsayan toplam 100 kişi üzerinde bir anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırmada “İletişim Tarzları Ölçeği” ile “Rahim Örgütsel Çatışma Envanteri (ROCI-II)” anket araçları kullanılmıştır. Anketlerden elde edilen veriler, SPSS istatistik programı ile analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; astların, yöneticilerinin iletişim tarzını algılama şekli “değerlendirici - motive edici iletişim tarzı” olarak belirlenmiştir. Hem yöneticiler, hem de astları tarafından tercih edilen çatışma yönetim stilinin ise “tümleştirme stili” olduğu görülmüştür. Yapılan korelasyon analizi sonucunda ise astların, yöneticilerinin iletişim tarzı algılama şekli ile yöneticilerin tercih ettikleri çatışma yönetim stili arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkiye rastlanmamıştır.

The relationship between communication style of managers and conflict management style used by them

The purpose of this study is to determine the perception way of subordinates with regard to their managers’ communication styles and the conflict management style preferred by both subordinates and their managers, and therefore to reveal the relationship between organizational communication and conflict management. With this purpose a research was practiced on total 100 hospital personnel including employees who work in a public hospital and a private hospital. In the research, “Communication Styles Scale (CSS)” and “Rahim Organizational Conflict Inventory-II (ROCI-II)” survey instruments were used. Data from surveys was analyzed by SPSS statistical program. According to research results, “Evaluator - Motivator Communication Style” was determined as the perception way of subordinates with regard to their managers’ communication styles. “Integrating Style” was determined as the conflict management style preferred by both subordinates and their managers. At the result of correlation analyze, no relation is found between the perception way of subordinates with regard to their managers’ communication styles and the conflict management style preferred by both subordinates and their managers.

PDF

___

Açıkalın, A. (2000). İnsan Kaynağının Yönetimi Geliştirilmesi (2.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Akın, M. (1998). “İşletmelerde Çatışma Yönetiminde İletişimin Yeri ve Önemi”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Arlı, M. ve Nazik, H. (2001). Bilimsel Araştırmaya Giriş. Ankara: Gazi Kitabevi.
Aslan, E. (2002). Çatışma Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Aşçıoğlu, V. (2007). “İşletmelerde Çatışma Yönetimi ve Sağlık Sektöründe Bir Uygulama”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T. (2004). “Örgütsel İletişim ile İş Tatmini Unsurları Arasındaki İlişkiler: Akademik Örgütler İçin Bir Alan Araştırması”. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, (7), ss.1-30.
Barutçugil, İ. (1989). Turizm İşletmeciliği (3. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Can, H. (1997). Organizasyon ve Yönetim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Ceylan, S. (2003). “İşletmelerde İletişim ve İki Otel İşletmesi Üzerine Bir Uygulama”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Cüceloğlu, D. (1987). İnsan İnsana. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Demirkaya, G. (2003). “İlköğretim Okullarındaki Öğretmenlerin Yönetici ve Öğretmenler Arasında Örgütsel Çatışmaya Neden Olabilecek Durumlara İlişkin Algıları (Bolu İl Örneği)”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Dicle, Ü. (1974). Bir Yönetim Aracı Olarak Örgütsel Haberleşme. Ankara: MPM Yayınları.
Dinçer, Ö. ve Yahya F. (1996). İşletme Yönetimi (1. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Dökmen, Ü. (2005). İletişim Çatışmaları ve Empati (33. Baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Eren, E. (2001). Yönetim ve Organizasyon (5. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Eren, E. (2004). Yönetim ve Organizasyon (6. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Ertürk, M. (2003). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınevi.
Gross, M. A., Guerrero L. K. (2000).“Managing Conflict Appropriately And Effectively: An Application of the Competence Model to Rahim’s Organizational Conflict Styles”. The International Journal of Conflict Management, 11 (3), 200-226.
Hellriegel, D., Slocum, J. W., Woodman, R. W. (1998). ‘‘Organizational Behaviour”. Texas: South-Western College Publishing.
Ivancevich, G. ve Donnelly K. (2003). “Organizations Behavior, Structure, Processes”. United States: Mcgraw-Hill Comp.
Karip, E. (2000). Çatışma Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık
Koçel, T. (2001). İşletme Yöneticiliği, Yönetim ve Organizasyon, Organizasyonlarda Davranış, Klasik-Modern-Çağdaş ve Güncel Yaklaşımlar (8. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Koçel, T. (2001). İşletme Yöneticiliği (8. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Koçel, T. (2003). İşletme Yöneticiliği (9.Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
Korkmaz, S. (1994). “Örgütlerde Çatışma Yönetimi ve Verimlilik”. Verimlilik Dergisi, (14), 1, ss. 77-94.
Luthans, F. (1992). “Organizational Behavior”. New York: Hill International.
Paksoy, M. ve diğerleri. ( 2001). Örgütsel İletişim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Polat, S. ve Arslan, H. (2004). “Yüksek Öğretim Örgütlerinde Görev Yapan Yöneticilerin Çatışma Yönetimi Stratejilerini Kullanma Düzeyleri”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 10(39), ss. 430-457.
Rahim, A., Clement, P. (2002). “A Model Of Emotional Intelligence And Conflict Management Strategies: A Study In Seven Countries”. The International Journal Of Organizational Analysis, 10 (4), 302-326.
Rahim, M. A. (2002). “Toward A Theory Of Managing Organizational Conflict”, The International Journal Of Conflict Management. 13 (3), 206-235.
Robbins, S. (2005). “Organizational Behavior”. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Şimşek, S. (1999). Yönetim ve Organizasyon (5. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
Şahan, İ. (2006). Okul Müdürlerinin Çatışma Yönetim Stilleri ve Bunun Öğretmen Stres Düzeylerine Etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şahin, A., Emini, F. ve Ünsal, Ö. (2006). “Çatışma Yönetimi Yöntemleri Ve Hastane Örgütlerinde Bir Uygulama”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, Sayı: 15, ss. 553-568.
Tekkanat, D. (2009). “İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Çatışma Yönetiminde Kullandıkları İletişim Tarzlarına İlişkin Öğretmen Algıları (Edirne İli Örneği)”. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Terzi, A. (2004). İletişim ve Sosyal Etkileşim (2. Baskı), Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Thomas, Kenneth W. (1992). “Conflict And Conflict Management: Reflections and Update”. Journal of Organizational Behavior, 13 (3), 265-274.
Türkmen, İ. (2000). Etken İletişim Modeli: Yöneticiler İçin. Ankara: MPM Yayınları.
Üngören, E. (2008). “Örgütsel Çatışma Yönetimi Üzerine Konaklama İşletmelerinde Bir Araştırma”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(5), ss. 880-909.
Yeniçeri, Ö. (1993). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon ve Davranışı. Ankara: Tutibay Yayıncılık.
Yürür, Ş. (2009). “Yöneticilerin Çatışma Yönetim Tarzları ve Kişilik Özellikleri Arasındaki İlişkinin Analizine Yönelik Bir Araştırma”. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, (10)1, ss. 23-42.