EĞİTİM SÜRECİNDE ANA-BABALARIN ÇOCUKLARINA OLAN ETKİLERİ

Öz Bu çalışmada eğitim sürecinde ana-babaların çocuklarına olan etkileri ele alınmıştır. Betimsel yöntem kullanılmış ve kaynak taraması yapılmıştır. Eğitim sürecinde ana-babalar çocuklarını çok farklı yönlerden etkilemektedirler. Çocukların okulda başarılı olabilmelerinde ana babalarının önemli etkileri bulunmaktadır. Örgün eğitim sisteminin amacına ulaşabilmesi için bu etkiler iyi bilinmeli ve daima göz önünde bulundurulmalıdır. Öğrencilerin iyi yetişmelerinde okul tek başına yeterli değildir. Öğrencilerin başarılı olabilmesi için öğrenci ile ilgili herkesin rolünün ve öneminin bilinmesi gerekir. Bu bağlamda çocukların başarılı olmalarında önemli bir yeri olan ana babaların çocuklara olan etkilerinin iyi bilinmesinde büyük yararlar vardır. Bu çalışma ile okulun en yakın yardımcıları olan ana-babaların eğitim sürecinde çocuklarına olan etkileri ele alınmıştır. Araştırmada ana baba davranışlarının çocukta davranış bozukluğuna, okul başarısızlığına ve çocuklarda depresyon, anksiyete, olumsuz benlik, hostilite, somatizasyon gibi ruhsal belirtilere neden olduğu görülmüştür.
Anahtar Kelimeler:

Ana-baba tutumu

___

Billings,A.G., and Moos R.H. ”Psychosocial Theory and Research on Depression: An integrete framework and review.” Clinical Psychology Review.1982,2,213-237

Coopersmith, S, “The Andecetents ofSelf-esteem.” Sanfransisco, Freeman: 1967.

Düzgün, Ş.(1995). Lise Öğrencilerinin Psikolojik Belirtileri İle Ana_Baba Tutumları Arasındaki İlişkiler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum

Ekşi, A., “Çocuk, Genç, Ana Babalar.” Bilgi Yay. Ankara, 1990.

Ercan, A.R., “Eğitimde Biz ve Çocuklarımız.” MEB. Yay. İstanbul, 2004.

Galbo,J., “Adolescent Perceptions of significent Adults: A review of literature” Adolescence Vol. XIX 76, 951-970.

Köknel, Ö., “Kişilik” Altın Kitaplar Yay. İstanbul, 1985.

-----------, “Türk Toplumunda Bugünün Gençliği” Bozak Basımevi, İstanbul, 1970.

Kuzgun, Y., “Ana-Baba Tutumlarının Bireyin Kendini Gerçekleştirme Düzeyine Etkisi.” Yayınlanmamış doktora tezi. H.Ü. Ankara, 1972.

Küçük, Ş., “The validity of the Turkısh form of the parı subcales II, III, IV.Unpublıshed Master Thesis.” Boğaziçi Ü. İstanbul, 1987.

Yavuzer, H., “ Çocuk ve Suç” Remzi Kitapevi, İstanbul, 1992.

Yörükoğlu, A., Gençlik Çağı. Ankara: Türkiye İş Bankası Yay. 1985.