Osmanlı Devleti’nin doğu sınırında izlediği idari örgütlenme merkeze yakın eyalet ve sancaklardaki yapılanmadan hayli farklıydı. Bu örgütlenmeyi belirleyen ise kuşkusuz buradaki iki büyük rakip komşu devletin bu sınırlar üzerindeki hâkimiyet mücadelesiydi. Söz konusu bu özgün yapının mülki idari terminolojideki ismi hükûmet ve yurtluk-ocaklık sancaklardı. Bunlar arasında günümüze değin en az bilinenlerden biri Mihrani ocağıdır. Muhtar statülü idari birimler arasında yer alan Mihrani Ekrad sancağının diğer bir özelliği ise aşiret örgütlenmesine sahip olması ve aynı adı taşıyan aşiret mensuplarının üç farklı bölgede yerleşmiş olmasıydı. Araştırmada, Mihrani Ekrad sancağında uygulanan tımar sistemine değinilmiştir. Ayrıca, hanedanın dini bir imtiyaz olan seyyidlik iddiası ele alınmıştır.

The administrative organization that the Ottoman Empire practiced in the eastern border was quite different from the structures that employed in the central part of the empire. Undoubtedly, the two major rivals, Ottomans and Iranians, here struggled for domination over this region. The Ottomans employed and called the administrative structure of the region as the sovereign (hukumet) and the dynasty estate (yurtluk-ocaklık) sanjaks. Among these many sanjaks, one of the least known was the Estate of Mihrani which has not been studied yet by any other research by details. Another feature of the Mihrani Estate was that this administrative unit has both an autonomous status and also a name of a tribal organization that settled in three different regions. In the study, the timar system applied in the Mihrani Ekrad sanjak was mentioned. In addition, the dynasty’s claim of the sayyid, a religious privilege, was discussed.